Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda normoalbüminürik ve mikroalbüminürik evrede böbrek hacimlerinin karşılaştırılması

Abstract

Diyabetik nefropati, diyabetin önemli mikrovasküler komplikasyonlarının başında gelmektedir. Prognozu önemli ölçüde etkilemektedir ve erken teşhisi oldukça önemlidir. Böbrek hacmi, diyabetik nefropati progresyon riskiyle ilişkili bulunmuş ve diyabetik nefropatinin bir belirteci olarak gösterilmiştir. Böbrek hacmi ile idrar albümin atılım hızı (İAAH) arasındaki ilişki konusunda farklı sonuçlar bildirilmiştir. Biz bu çalışmada, tip 2 Diyabetes mellitus'lu (DM) hastalarda total böbrek hacmi (TBH) ile mikroalbüminüri arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçladık.Şubat 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları, Endokrinoloji ve Nefroloji polikliniklerine başvuran, Tip 2 DM tanısı almış olan ve normoalbüminürik evrede bulunan (İAAH: 0-30 mg/gün) 50 hasta ile mikroalbüminürik evrede olan (İAAH: 30-300 mg/gün) 50 hasta olmak üzere toplam 100 olgu çalışmaya alındı. Üre, kreatinin yüksekliği olanlar, hipertansiyon tanısı olanlar, yüksek ateşin eşlik ettiği aktif enfeksiyon durumu, proteinüriyi etkileyen ilaç kullanımı ve böbrek anomalisi olanlar (soliter böbrek, atrofik-hipoplazik böbrek v.b) çalışma dışı bırakıldı. Olguların proteinüri düzeyleri 24 saatlik idrar toplanarak saptandı. Glomerüler filtrasyon hızı (GFR), dört değişkenli MDRD (modification of diet in renal disease) formülü kullanılarak hesaplandı. TBH ölçümü ultrasonografik görüntüleme yöntemiyle yapıldı ve 1.73 m2 vücut yüzey alanına göre düzeltildi.Her iki grup arasında demografik ve biyokimyasal özellikler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Normoalbuminürik hastalarda GFR mikroalbuminürik hastalara göre hafif düzeyde daha yüksek bulundu ama bu istatistiksel olarak anlamlı değildi (93.44±4.76 - 83.62±4.88; sırasıyla). Mikroalbüminürik hastalarda ortalama TBH düzeyi normoalbüminürik hastalardakine göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı (326.43±18.66 - 303.26±13.95; p<0.05).Mikroalbuminürik grupta; TBH ile GFR ve HbA1c arasında pozitif yönde anlamlı korelasyon saptandı (r=0.49, p<0.01; r=0.41, p<0.01; sırasıyla)Sonuç olarak, ultrasonografi ile belirlenen TBH artışı; diyabetik nefropatinin erken dönemde tespit edilmesinde yardımcı olabilir, diyabetik nefropati gelişiminde risk faktörü olarak tanımlanabilir.

Diabetic nephropaty is one of the microvascular complications of diabetes. It effects prognosis, and early diagnosis is very important. Kidney volume is an indicator of diabetic nephropathy and associated with increased risk of progression of diabetic nephropathy. Different results were reported regarding the relationship between kidney volume and urinary albumin excretion rate (UAER). The aim of this study is to determine the relation between total kidney volume (TKV) and microalbuminuria in patients with type 2 diabetes.Of all 100 cases with type 2 DM, 50 cases with normoalbuminuria (UAER) was 0-30 mg/day) and 50 cases with microalbuminuria (UAER was 30-300 mg/day) who applied to Kirikkale University School of Medicine, Departments of Internal Medicine, Endocrinology and Nephrology between February 2010-February 2011 were recruited in the study. Patients who have high level of urea, creatinine, diagnosed with hypertension, have active infection accompanied by fever, using drugs that affect proteinuria and have renal anomalies (solitary, atrophic-hypoplastic kidney etc.) excluded from the study. Proteinuria levels of these cases were determined by getting urine samples for 24 hours. Glomerular filtration rate (GFR) was measured using four-variable MDRD (modification of diet in renal disease) formula. TKV was determined by ultrasound scanning and corrected per 1.73 m2 of body surface area.Between the two groups there were no statistically significant differences in terms of demographic and biochemical features. GFR in normoalbuminuric patients were mildly higher than in patients with microalbuminuria, but this was not statistically significant (93.44±4.76 - 83.62±4.88, respectively). The mean TKV in patients with microalbuminuria were significantly higher than those with normoalbuminuria (326.43±18.66 - 303.26±13.95; p<0.05; respectively).In the group with microalbuminuria, there were significant positive correlation between TKV with GFR and HbA1c (r=0.49, p<0.01; r=0.41, p<0.01; respectively).In conclusion, increased kidney volume determined by ultrasonography can help in the detection of early stage diabetic nephropathy and be defined as a risk factor for the development of diabetic nephropathy.