Çeşitli adesif yapıştırıcı ajanların farklı indirekt restorasyonlarına olan bağlanma kuvvetlerinin in-vitro incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada, çeşitli adesif yapıştırıcı ajanların farklı indirekt restorasyonlarına olan bağlanma kuvvetlerinin in-vitro olarak incelenmesi amaçlanmıştır. 192 adet boş otopolimerizan akrilik örnek hazırlanmıştır. Bu örneklerin içleri üretici firmaların önerileri doğrultusunda; Gradia, Tescera ATL, Ceramage, Estenia materyalleri ile doldurularak 4 ana grup oluşturulmuştur. Bu restoratif materyallere Panavia F2.0, Multilink, SpeedCem, Gcem, RelyX U100, Resicem adesif yapıştırıcıları kontrol, Hidroflourik asit, Tribokimyasal silika kaplama, Er,Cr:YSGG lazer uygulama ve Al2O3 ile kumlama işlemlerini takiben uygulanmıştır(n=8). Makas bağlanma direnci 960 deney yapılarak ölçülmüştür. Kırık yüzeyler stereo mikroskopta incelenmiş ve adesif, kohesif ve miksed olarak ayrılmıştır. Çalışmada elde edilen bulgular değerlendirilirken, istatistiksel analizler için NCSS 2007&PASS 2008 Statistical Software (Utah, USA) programı kullanılmıştır. Çalışma verileri değerlendirilirken Oneway Anova testi, Tukey HDS ve Ki-Kare testi kullanılmıştır. Anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Gradia kompozitine yapılan farklı yüzey hazırlıklarının kopma düzeyleri arasında istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı fark bulunmaktadır (p<0.01). Gradia kompozitinde en düşük makas bağlanma direnci kontrol grubunda Gcem yapıştırıcısıyla, en yüksek makas bağlanma direnci ise Er,Cr;YSGG grubunda Panavia F2.0 yapıştırıcısıyla elde edilmiştir.Ceramage kompozitine yapılan farklı yüzey hazırlıklarının kopma düzeyleri arasında istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı fark bulunmaktadır (p<0.01). Ceramage kompozitinde en düşük makas bağlanma direnci kontrol grubunda Gcem yapıştırıcısıyla, en yüksek makas bağlanma direnci ise Al2O3 ile kumlama grubunda SpeedCem yapıştırıcısıyla elde edilmiştir. Tescera ATL kompozitine yapılan farklı yüzey hazırlıklarının kopma düzeyleri arasında istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı fark bulunmaktadır (p<0.01). Tescera ATL kompozitinde en düşük makas bağlanma direnci Er,Cr;YSGG grubunda Gcem yapıştırıcısıyla, en yüksek makas bağlanma direnci ise Al2O3 ile kumlama grubunda SpeedCem yapıştırıcısıyla elde edilmiştir. Estenia kompozitine yapılan farklı yüzey hazırlıklarının kopma düzeyleri arasında istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı fark bulunmaktadır (p<0.01). Estenia kompozitinde en düşük makas bağlanma direnci Kontol grubunda SpeedCem yapıştırıcısıyla, en yüksek makas bağlanma direnci ise Al2O3 ile kumlama grubunda Multilink yapıştırıcısıyla elde edilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda indirekt kompozitlerin adesif olarak simantasyonunda yüzey hazırlığının mutlaka yapılması gereken bir işlem olduğu bulunmuştur.

The aim of this in vitro study was to evaluate the bond strength of different indirect restorations to various adhesive cements. 192 empty self-cure acrylic specimens were prepared. 4 groups are formed by Gradia, Tescera ATL, Ceramage, Estenia indirect composite resins. They were placed and cured into these acrylic specimens according to the manufacturers instructions. Surface treatments were performed to the surfaces of indirect composite resins (n=8). Surface treatment groups were: control (no treatment), hydrofluoric acid, tribochemical silica coating, Er,Cr:YSGG laser and Al2O3 particle abrasion. Prepared indirect composite resin surfaces were cemented with direct composite blocks with Panavia F2.0, Multilink, SpeedCem, Gcem, RelyX U100, Resicem resin cements. Shear bond tests were performed with 960 experiments. ). Each fractured specimen was examined in stereomicroscope and fractured surfaces were divided into the groups: mixed, adhesive and cohesive. NCSS 2007&PASS 2008 Statistical Software (Utah, USA) programme was used for the statistical analysis. Oneway Anova, Tukey HDS and Ki-square tests were used during the analysis of experiment data (p<0.05). Different surface treatments applied on the Gradia showed significant sytatistical difference (p<0.01). The lowest shear bond strength in the control group with Gcem cement and the highest shear bond strength in the Er,Cr:YSGG group with Panavia F2.0 cement obtained for the Gradia composite.). Different surface treatments applied on the Ceramage showed significant sytatistical difference (p<0.01). The lowest shear bond strength in the control group with Gcem cement and the highest shear bond strength in the Al2O3 group with SpeedCem cement obtained for the Ceramage composite. Different surface treatments applied on the Tescera ATL showed significant sytatistical difference (p<0.01). The lowest shear bond strength in the Er,Cr;YSGG group with Gcem cement and the highest shear bond strength in the Al2O3 group with SpeedCem cement obtained for the Tescera ATL composite. Different surface treatments applied on the Estenia showed significant sytatistical difference (p<0.01). The lowest shear bond strength in the control group with SpeedCem cement and the highest shear bond strength in the Al2O3 group with Multilink cement obtained for the Estenia composite. According to our study surface treatments should be applied for the cementation of the indirect composites to improve the bond strength.