İstanbul-Ankara-İzmir şehirleri arasındaki güzergahta en uygun ambulans istasyonları konumunu belirleme

Abstract

Acil Yardım Sistemlerinde müdahale zamanı; önemli bir performans ölçütüdür. Acil müdahale gereksinimi duyulan birçok vakanın sonucu ölüm veya hastalarda kalıcı rahatsızlıklar oluşmasına neden olabilir. Bu nedenle müdahale zamanı ile hastanın sağlık durumu birbiriyle doğrudan ilişkilidir. Tıbbi müdahale zamanının büyük bir kısmını vakaya ulaşma zamanı oluşturmaktadır ve bu sürenin azaltılması uygun yerlerde, sayıda ve kapasitede istasyon yerleşimi yapılması ile mümkün olmaktadır.Bu çalışmada; acil yardım sistemlerinde kullanılan yerleşim modelleri incelenerek yeni bir matematiksel model olan Dengeli İş Yükü Kapsama Modeli (DIYKAM) ortaya konulmuştur. Önerilen Model, Hogan ve Revelle(1986)'in Maksimum Yedek Kapsamalı Modeli ile Pirkul ve Schilling (1991)'in Sınırlı Kapasiteli Kapsama Modeliyle karşılaştırılarak, İstanbul-Ankara-İzmir şehirleri arasındaki güzergâhta en uygun ambulans istasyonları konumu belirlenmeye çalışılmıştır. Dengeli İş Yükü Kapsama Modeli, hizmet mesafesini minimize etmeyi amaçlamasının yanı sıra hizmet veren istasyonların iş yüklerini de dengelemeyi amaçlamaktadır.Tamsayılı programlama modelleri AMPL ile çözülmüştür.

In the medical emergency systems, the response time is an important performance measure. Most of cases that require emergency response may lead to the loss of life or permanent deficiencies on the patient side. For this reason, there is a direct relation between response time and health condition of a patient. Main part of the response time is spent in reaching to the patient and this access time can be minimized by locating a finite number of stations with balanced capacities in optimal points.In this work, we propose a new mathematical model for the emergency response systems, referred to as ?Balanced Work Load Coverage Model (DIYKAM). In this model, our objective is twofold. First, our model computes the station locations that minimize the service distance hence response time between station and event locations, and secondly, it balances the workload of each station. We implement our model in AMPL and solve the ambulance station locations on ?Istanbul-Ankara-Izmir? route. Finally, we compare the outcome of our model to both ?Maximum Redundancy Coverage Model? proposed by Hogan and Revelle (1986) and ?Finite Capacity Coverage Model? proposed by Pirkul and Schilling (1991).