Sınai Mülkiyet Kanunu`nda ihtiyati tedbirler

Abstract

Bu çalışmada, Sınai Mülkiyet Kanunu'nda ihtiyatî tedbir kurumu incelenmiştir. Bu kapsamda öncellikle ihtiyatî tedbirin üst başlığını oluşturan geçici hukukî koruma kavramı üzerinde durulmuştur. Ardından geçici hukukî korumanın kesin hukukî korumadan farklılaşan yönleri açıklanmıştır. Geçici hukukî korumanın ivedî ve yargısal bir koruma olduğu; ispat ölçüsü, hukukî dinlenilme hakkı ve menfaat dengesi bakımından kesin hukukî korumadan ayrılan yönlerinin bulunduğu tespit edilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde, ilk bölümde varılan tespitlerden faydalanılarak, Sınai Mülkiyet Kanunu'ndaki çeşitli taleplere ilişkin ihtiyatî tedbir uygulamaları ele alınmış, özellikle ihtiyatî tedbirin şartları ve ihtiyatî tedbir türleri incelenmiştir. Bu kapsamda, ihtiyatî tedbire kişinin talebi doğrultusunda, taleple bağlılık ilkesine bağlı kalarak hükmedilebileceği ortaya konulmuştur. Taleple bağlılık ilkesine uyulması şartıyla her türlü tedbire karar verilebileceğinin mümkün olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Hükümsüzlük davasında da ihtiyatî tedbir talep edilebileceği ve bu talebin hukukî dayanağının Hukuk Muhakemeleri Kanunu m. 389 vd. hükümlerinin olduğu açıklığa kavuşturulmuştur. Markanın iptaline ilişkin hükmün Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından uygulanmaya başlamasıyla beraber, bu Kurum tarafından tedbire karar verilemeyeceği tespit edilmiştir Çalışmanın son bölümünde ise, ihtiyatî tedbir yargılaması ve haksız ihtiyatî tedbir nedeniyle tazminat kavramı anlatılmıştır. Haksız ihtiyatî tedbir nedeniyle tazminatın kusura dayanmayan kendine özgü, Kanundan kaynaklanan bir sorumluluk olduğu sonucuna varılmıştır.

This dissertation examines the provisional measures in Industrial Property Law by first looking at the interim injunction which comprises the main heading of the provisional measures. Then, the differences between interim injunction and legal protection are explained, concluding that the interim injunction is an urgent and judicial protection that differs from legal protection regarding the standard of proof, the right to be heard and the balance of interests are concerned.Based on this conclusion, the second part of the thesis discusses the provisional measures practices concerning various demands in Industrial Property Law, specifically the conditions and the types of the provisional measures. In this context, it is determined that provisional measures can be ruled in line with the demand of the individual and in the honour of the principal of adherence to the request. Accordingly, as long as the principal of adherence to the request is abided by, any measure may be taken. Furthermore, based on the article 389 of the Turkish Code of Civil Procedure, interim injunctions may be granted in cases for a declaration of invalidity. Finally, the Turkish Patent and Trademark office cannot rule on the interim injunction once the cancellation of trademark provision comes into effect. The last part of the dissertation explains the terms of compensation caused by trial of provisional measures and tortious provisional measures. It is concluded that because of the tortious provisional measures the compensation is a sui generis legal liability.