Diyabetik maküla ödeminde intravitreal ranibizumab tedavisinin klinik sonuçları

Abstract

Amaç: Diyabetik maküla ödeminin (DMÖ) tedavisinde intravitreal ranibizumab (İVR) enjeksiyonunun santral maküla kalınlığına ve görme fonksiyonları üzerine etkisini araştırmak.Gereç ve yöntem: Haziran 2012- Haziran 2013 tarihleri arasında diyabetik maküla ödemi tanısı ile kliniğimizde takip edilen 19 hastanın 34 gözü retrospektif olarak incelendi. Tüm hastaların tam oftalmolojik muayenesi yapıldı ve kan tahlili ile HbA1c değerlerine bakılıp bulgular kaydedildi. İVR tedavisinin etkinliğini saptamak amacıyla enjeksiyon öncesinde ve sonrasında en iyi düzeltilmiş görme keskinliği(EİDGK) değerlendirildi ve spektral optik koherens tomografi (OKT) ile santral maküla kalınlığı (SMK) ölçüldü. Bulgular istatistiksel olarak incelendi.Bulgular: Hastaların İVR öncesi LogMar'a çevrilmiş görme keskinliği ortalaması 0,96±0,42 iken, enjeksiyon sonrası 1.ay 0,79±0,41 ve 3.ay 0,75±0,59 olarak bulundu. Görme keskinliği değişimleri istatistiksel olarak anlamlıydı (p< 0,001). İVR öncesi santral maküla kalınlığı ortalaması 484,05±130,43? iken, enjeksiyon sonrası 1.ay 410,26±124,64? ve 3.ay 360,32±122,37? olarak bulundu. Preoperatif döneme kıyasla santral maküla kalınlığı ortalamaları azalmış ve bu azalma istatistiksel olarak anlamlı tespit edilmiştir (p< 0,001). Hastaların HbA1c düzeyi ile tedaviye cevap ilişkisi incelendiğinde, HbA1c düzeyinin yüksek olması tedaviyi olumsuz etkilediği görülmüştür. Yapılan T testinde çıkan sonuçlar istaistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05)Sonuç: Çalışmamız sonucunda diyabetik maküla ödeminde intravitreal ranibizumab enjeksiyon tedavisinin EİDGK'ni artırdığı, SMK'yı azalttığı görüldü. Ranibizumab diyabetik maküla ödemi olan gözlerde erken dönemde görsel, anatomik, fonksiyonel olarak fayda sağlamaktadır. HbA1c düzeyi ile takip edilebilen uzun süreli metabolik kontrolün tedaviyi olumlu yönde etkilediği izlendi. Anahtar kelimeler: Diyabetik maküla ödemi, ranibizumab, görme keskinliği, santral maküla kalınlığı

Purpose: To evaluate the efficacy of intravitreal ranibizumab (IVR) on central macular thickness and visual outcome in the treatment of diabetic macular edema (DME).Method: Thirty four eyes of 19 patients with diabetic macular edema(DME) who admitted to our clinic between June 2012 and June 2012 were retrospectively reviewed. All patients underwent a complete ophthalmologic examination and blood tests including HbA1c level findings and were recorded. In order to determine the efficacy of IVR therapy, before and after injection, best corrected visual acuity (BCVA) was evaluated and central macular thickness (CMT) was measured with spectral optical coherence tomography (OCT). Results were statistically analyzed.Results: The mean logMar visual acuity was 0.42 ± 0.96 before IVR,0.79 ± 0.41 at the first month of injection and 0.75 ± 0.59 at the third month respectively. Changes in visual acuity was statistically significant (p<0,001). The mean central macular thickness was 484.05 ± 130.43 ? before IVR, , 410,26±124,64? at the first month and 360,32±122,37? at the third month respectively. The mean central macular thickness decreased compared to the pre-operative period and reduction was statistically significant (p < 0.001). Long-term metabolic control that can be monitored with HbA1c levels had statistically significant positive impact on the treatment results. (T-test, p <0.05)Conclusion: We observed increase in best corrected visual acuity, decrease in central macular thickness with intravitreal bevacizumab treatment for diabetic macular edema. Intravitreal ranibizumab provide a visual, functional and anatomic benefit in eyes with diabetic macular edema in early period. HbA1c levels, is good indicator of long-term metabolic control, had a positive impact on the treatment.Key words: diabetic macular edema, ranibizumab, visual acuity, central macular thickness