Diyabetik nefropati, retinopati ve nöropatili hastalarda oksidatif stres ve serum prolidaz aktivitesi ilişkisi

Abstract

Amaç: Diyabetin mikrovasküler komplikasyonlarında oksidatif stresin belirteçlerini incelemek, prolidazın oksidatif stres göstergeleriyle ilişkisini incelemek, prolidazın prediktif değer olarak kullanılabilirliliğini araştırmaktır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 112 tip 2 Diyabetes Mellitusu olan hasta ve 44 sağlıklı kontrol birey alındı. Hastaların ayrıntılı anamnezleri alınıp fizik muayeneleri yapıldı. Her bir bireyin,açlık plazma glukozu (APG), hemoglobin A1c (HbA1C), kreatinin, alanin aminotransferaz (ALT), total kolesterol, düşük dansiteli lipoprotein (LDL), trigliserit(TG), tiroid stimulan hormon(TSH), serbest tiroksin(sT4), c reaktif protein(CRP), spot idrarda mikrototal protein düzeyleri bakıldı. Göz dibi muayenesi ile diyabetik retinopati varlığı araştırıldı. Nöropati varlığı açısından nörolojik muayeneleri yapıldı. Ayrıca tüm hastaların sabah alınan kan örneğinde oksidatif stress için katalaz (CAT), superoksit dismutaz(SOD), glutatyon peroksidaz (GPx), malondialdehit (MDA), nitrik oksit(NO), serum prolidaz aktivitesi ölçümü yapıldı. Karotis intima media kalınlığı (KİMK) ölçüldü.Bulgular: Tip 2 diyabetes mellitusu olan hastaların 80'inde (%71,42) komplikasyon mevcut iken 41'inde (%28,58) komplikasyon yoktu.Gruplar biyokimyasal veriler açısından karşılaştırıldığında; Açlık plazma glukozu sağlıklı kontrol grubunda 81,57±6,34; diyabetik komplikasyonu olmayan grupta 150,50±36,40 iken diyabetik komplikasyonu olan grupta 164,10±56,21 olarak saptandı. Açlık plazma glukozu diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksekti (p <0,001). HbA1c düzeyi diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksekti (p <0,001). HbA1c düzeyi; sağlıklı kontrol grubunda 5,19±0,37; diyabetik komplikasyonu olmayan grupta 9,18±2,14iken diyabetik komplikasyonu olan grupta 9,72±2,14 olarak saptandı. CRP düzeyi diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksek saptandı (p <0,001). Kreatinin düzeyi; diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksekti (p <0,001). Spot idrarda protein düzeyi; diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksek saptandı (p <0,001). LDL düzeyi; diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksekti (p=0,018). Trigliserit düzeyi, diyabetik komplikasyonu olan grupta diğer gruplara anlamlı olarak yüksek saptandı (p <0,001). TSH ve serbest T4 düzeyi açısından guplar karşılaştırıldığında gruplar arasında istatiksel olarak farklılık izlenmedi. Gruplar oksidatif stres belirteçleri açısından karşılaştırıldığında; Antioksidan stres belirteçleri (CAT, SOD, GPx) diyabetik komplikasyonlu grupta diğer gruplara göre daha düşük olarak saptanırken oksidatif stres belirteçleri (MDA, NO) komplikasyonlu grupta diğer gruplara göre daha yüksek olarak saptandı (p sırasıyla p<0,001, p<0,001). Gruplar prolidaz açısından karşılaştırıldığında; prolidaz düzeyi diyabetik komplikasyonlu grupta diğer gruplara göre daha yüksek olarak saptandı (p<0,001). Gruplar KİMK açısından karşılaştırıldığında; KİMK diyabetik hastalarda sağlıklı kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı daha yüksek saptandı (p<0,001).Sonuç: Çalışmamızda serum prolidaz aktivitesinin ve oksidatif stres parametrelerinin, komplikasyonu olan diyabetik hastalarda, sağlıklı kontrol ve diyabetes mellituslu olup komplikasyonu olmayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı arttığı ve prolidaz ile oksidatif stres belirteçleri arasında pozitif korelasyon olduğu bulunmuştur. Bu nedenle serum prolidaz aktivitesinin diyabetik hastalarda mikrokomplikasyonları belirlemede prediktif değeri olacağını düşünmekteyiz.

Aim: To investigate the markers of oxidative stress in microvascular complications of diabetes, the relationship of prolidase with oxidative stress indicators and to investigate the utility of prolidase as a predictive value.Material and Methods: 112 patients with type 2 diabetes mellitus and 44 healthy control subjects were included in the study. Detailed history of the patients was taken and physical examinations were performed. Glucose, hemoglobin A1c(HbA1C), creatinin, total cholesterol, LDL, triglyceride(TG), Thyroid stimulating hormone (TSH), free tyroxine (fT4), c-reactive protein (CRP) and micrototal protein levels in spot urine were measured in each individual. The presence of diabetic retinopathy was investigated by ocular examination. Neurological examinations were performed for neuropathy. In addition, catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx), malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO) and serum prolidase activity were measured for oxidative stress in the morning blood samples of all patients. Carotid intima media thickness (CIMT) was measured.Results: Of the patients with type 2 diabetes mellitus, 80 (71.42%) had complications and 41 (28.58%) had no complications. When the groups were compared in terms of biochemical data; fasting plasma glucose was 81.57 ± 6.34 in the healthy control group; 150,50 ± 36,40 in the group without diabetic complication and 164.10 ± 56.21 in the group with diabetic complication. Fasting plasma glucose was significantly higher in the diabetic complication group (p <0.001). HbA1c level was significantly higher in the diabetic complication group (p <0.001). HbA1c levels were; 5.19 ±0.37 in the healthy control group; 9.18 ± 2.14 in the group without diabetic complication and 9.72 ± 2.14 in the group with diabetic complication. CRP levels in diabetic complication group were significantly higher than the other groups (p <0.001). Creatinine levels in diabetic complication group were significantly higher than the other groups (p <0.001). Protein levels in spot urine in diabetic complication group were significantly higher than the other groups (p <0.001). LDL levels in the diabetic complication group were significantly higher tham the others group (p = 0.018). Triglyceride levels in the diabetic complication group were significantly higher than the others groups (p <0.001). There was no statistically significant difference between the groups in terms of TSH and fT4 levels. When the groups were compared in terms of oxidative stress markers; the antioxidant stress markers (CAT, SOD, GPx) were found to be lower in the diabetic complication group than the other groups (p <0.001, p <0.001, p <0.001, respectively), while oxidative stress markers (MDA and NO) were found to be higher in the diabetic complicated group. When the groups were compared in terms of prolidase; prolidase levels in the diabetic complication group were higher than the other groups (p <0.001). When the groups were compared in terms of CIMT; the CIMT was significantly higher in diabetic patients than in the healthy control group (p <0.001).Conclusion: In our study, serum prolidase activity and oxidative stress parameters were found to be statistically significantly higher in diabetic patients with complications than the healthy control and diabetic patients without complications. Also we found there is positive correlation between prolidase and oxidative stress markers. For this reason, we consider that serum prolidase activity has a predictive value in determining microvascular complications in diabetic patients.