İzmir yangınları (XVIII. asrın ortalarından 1922`ye kadar)

Abstract

Kadîm medeniyetlerin kurulduğu Anadolu toprakları, tarih boyunca pek çok millete ev sahipliği yapmıştır. Şüphesiz bu coğrafyanın içinde İzmir'in özel bir yeri vardır. Anadolu'nun Avrupa'ya açılan kapısı olan İzmir, verimli toprakları ve yollarının ticarete elverişli olmasıyla farklı birçok kültür için yaşanabilecek yer haline gelmiştir. Bu özelliğinden dolayı İzmir tarihinde bir çok kez istilaya uğramıştır. İstilalar kadar şehrin doğal afetlerden özellikle yangınlardan etkilendiği bir gerçektir.Bu çalışmanın sınırlarında kalan 1763-1922 tarihleri arasında İzmir'de, kısa aralıklarla birçok yangın yaşanmıştır. Genellikle kaza sonucu ortaya çıkan bu yangınlar binaların çoğu ahşaptan yapıldığı için, kısa sürede yayılmış ve etkisi büyük ölçekli olmuştur. Sık yaşanan yangınlar şehrin ekonomisini de olumsuz yönde etkilemiş, her seferinde kentin yeniden inşa edilmesine ve kültürel birikiminin silinmesine neden olmuştur. Son yaşanan 1922 İzmir yangını bu durumun en somut örneğidir.

Anatolia, where ancient civilization were established, has been home to many different nations throughout history. Undoubtedly, İzmir had a very special place in this geography. İzmir which is the gate of Anatolia to Europe, with its fertile lands and the widening of the hinterland, has been favorable for both trade and many different cultures here for centuries. Due to this feature, it has been invaded many times in İzmir history. It is a fact that as much as invasions, the city is affected by natural disasters, especially fires.The Izmir fires (1763-1922), which is our topic has experienced many fires in short intervals and we see that the fires are usually the result of an accident. Since the constructions were made of timber, the fire spread quickly and the effect was large scale. Fires that were so frequent in a short time also affected the city's economy in the negatively. Because each time something is rebuilt, the city's cultural accumulation has been erased each time. The last living 1922 Izmir fire is the most concrete example of this.