Solunum sistemi örneklerinden Moraxella (Branhamella) catarrhalis izolasyonu ve in-vitro antibiyotik duyarlılıkları

Abstract

M. catarrhalis, 1970'lı yıllara kadar üst solunum yollarının kommensal elemanı olarak kabul edilen bir bakteri idi. Ancak günümüzde hem immünsupresif, hem de immünkompetan hastalarda lokal ve sistemik infeksiyonlardan izole edilmesi nedeniyle önemi giderek artmaktadır. Solunum yolu örneklerinden M. catarrhalis'm izolasyonu, identifikasyonu ve in- vitro antimikrobiyal duyarlılıklarını araştırmak amacıyla bu çalışma yapıldı. Toplam 212 hastadan alınan 316 örnek M. catarrhalis açısından incelendi. Üst Solunum Yolu Infeksiyonlu 104 hastanın boğaz kültürlerinden çocuklarda %22.5, erişkinlerde %17.8 oranında M. catarrhalis izole edildi. Kreşe devam eden sağlıklı 56 çocukta %30.3, sağlıklı erişkinlerde %9.6 oranında orofaringial taşıyıcılık tespit edildi. Alt Solunum Yolu Infeksiyonlu 108 hastanın 14'ünden (%12.9) M. catarrhalis izole edildi. M. catarrhalis izole edilen hastaların yaş ortalaması 51 idi. %86'sında altta yatan patoloji vardı ve %64'ünde sigara öyküsü mevcuttu. İleri yaş, sigara öyküsü ve altta yatan bir hastalığın varlığı, M. catarrhalis infeksiyonlarına zemin hazırladığı tespit edildi. Tüm çalışma gruplarından toplam 71 M. catarrhalis izole edildi. 65 susta (%91.5) p-laktamaz aktivitesi mevcuttu. Suşların %91.5'inde ampisilin, %7'sinde trimetoprim-sulfametoksazol, %15.4'ünde tetrasiklin ve %25.3'ünde sefaklor direnci tespit edildi. Tüm suşlar amoksisilin- klavulanik asit, eritromisin, azitromisin, sefuroksim, sefiksim, sefotaksim ve ofloksasine duyarlı bulundu. 1977'de p-laktamaz üreten ilk M. catarrhalis susunun bildirilmesinden bu yana suşların p-laktamaz üretimi giderek artmıştır. Günümüzde bu oran %90'ın üzerindedir. Ampisilin ve diğer bazı antibiyotiklere karşı direnç gelişmiş olması bu bakterinin ileriki yıllarda öneminin giderek artacağını düşündürmektedir. Bu nedenle özellikle solunum yolu örneklerinde bu bakterinin izolasyonunun rutin çalışmalara dahil edilmesi yararlı olabilir.

M. catarrhalis was regarded as a commensal member of upper respiratory tract until 1970. However, it's significance has increased recently since it has been isolated from immunocompromised and also immunocompotent patients with local and systemic infections. The aim of this study is investigated to isolation identification and in-vitro antimicrobial susceptibility of M. catarrhalis from respiratory tract specimens. Three hundred sixteen specimens obtained from 212 patients were examined for M. catarrhalis. Throat swabs were taken from 104 patients who have upper respiratory infections. The isolation rates of M. catarrhalis were 22.5%, 17.8% in children and adults, respectively. The control group includes 56 healthy children and 52 healthy adults. The isolation rates of M. catarrhalis were 30.3% and 9.6%, respectively. 14 of 108 lower respiratory tract infection patients were isolated M. catarrhalis (12.9%).The mean age of these patients were 62. In M. catarrhalis positive patients, 86% had underlying diseases and 64% smoking history. Thus, elderly, underlying disease and smoking may predispose to M. catarrhalis infections. 71 M. catarrhalis strains were isolated from all study groups. 65 of 71 (91.5%) had (3-lactamase activity. The resistance rates were 91.5% to ampicilin, 7% trimethoprim-sulfametoxazole, 15.4% tetracycline and 25.3% cefaclor. All M. catarrhalis strains were found to be susceptible to amoxicillin-clavulanic acid, erithromycin, azithromycin, cefuroxime, cefotaxime and ofloxacine. p-lactamase production by M. catarrhalis was first reported in 1977 and it's number was increasing gradually. Nowadays this rate is more than 90%. The resistance to ampicilin and other antibiotics increased the importance of M. catarrhalis. Therefore, it may be useful to include M. catarrhalis in routine microbiological culturing of respiratory specimens.