Pulmoner hipertansiyonlu mitral kapak hastalarında, sevofluran ve izofluranın pulmoner vasküler rezistans ve kardiyopulmoner etkileri

Abstract

7. ÖZET Mitral kapak cerrahisinde, pulmorıer hipertansiyon anestezik ve cerrahi açıdan dikkat edilmesi gereken, hastanın prognozunu olumsuz yönde etkileyen önemli bir problemdir. Bu nedenle değişik inhalasyon ajanları ve intravenöz anestezi tekniklerinin bu grup hastalarda oluşturacağı hemodinamik değişiklikler önem kazanmaktadır. Bu çalışmada mitral darlığa sekonder gelişmiş pulmoner hipertansiyonlu hastalarda, izofluran ve sevofluranın pulmoner va'sküler rezistans (PVR) ve diğer hemodinamik verilere etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Elektif, mitral kapak onarımı veya değiştirilmesi planlanan orta derecede pulmoner hipertansiyonlu (pulmoner arter sistolik basıncı 30 mmHg, PVR 150 dyn'den büyük) 36 hasta randomize olarak iki eşit gruba ayrıldı. İzofluran grubunda (Gı, n=18) 1 MAC izofluran ve sevofluran grubunda (Gs, n=18) 1 MAC sevofluran indüksiyon sonrası ile kanülasyon başlangıcı arasında kullanıldı. 1 MAC için izofluran % 1.1,. sevofluran % 1.7 alındı ve gerekli konsantrasyon, end-tidal değerlerinin takibi ile ayarlandı. Hastaların demografik verileri, bazal hemodinamik ölçümleri, inhalan ajana maruz kalma süreleri, operasyonu yapan ekip ve cerrahi teknikler her iki grup için benzerdi. Takip edilen parametreler; kalp hızı (KH), ortalama arter basıcı 50(OAB), santral venöz basınç (SVB), ortalama pulmoner arter basıncı (OPAB), pulmoner kapiller wedge basıncı (PKWB), kardiyak output (KO), kardiyak indeks (Kİ), pulmoner vasküler rezistans indeksi (PVRİ) ve sistemik vasküler rezistans indeksi (SVRİ) idi ve ölçümler bazal (to), indüksiyondan sonra (tr) ve kanülasyondan hemen önce (ts) olmak üzere üç zaman diliminde yapıldı. İzofluran ve sevofluran benzer olarak, bazal ve indüksiyon sonrası değerlere göre OAB, SVB, OPAB, PKWB, KO ve Kl'yi anlamlı olarak azalttı; PVRİ ve SVRİ'de hafif azalmayla beraber anlamlı bir değişiklik yapmadı. Her iki inhalan ajanın etkileri açısından tek önemli farklılık kalp hızı üzerindeydi. İzofluran kalp hızını değiştirmezken sevofluran ise azalttı. Sonuç olarak, izofluran ve sevofluranın mitral darlığa sekonder gelişmiş pulmoner hipertansiyonlu hastalarda kalp hızı dışında, diğer hemodinamik etkilen benzer ötüp, intraoperatif dönemde PVR'yi artıran faktörlerden kaçınılarak, uygun volüm replasmanı ile kardiyak output ve koroner perfüzyon korunduğunda bu grup hastalarda güvenli ve^ uygun bir seçenek olduğu kanısına varıldı. 51