Büyük açılı ekzofropyanın düzeltilmesinde lateral rektus kası desinsersiyonu

Abstract

ÖZET AMAÇ: Büyük açılı ekzotropyalarda lateral rektus kası desinsersiyosunun (tenotomi) etkisini araştırmak. YÖNTEM: Sabit veya intermittant büyük açılı ekzotropyası olan 11 hastanın 19 lateral rektus kasına desinsersiyoson yapıldı. 13 kas sütür ile gevşek bir şekilde geriye doğru asıldı, 6 tanesi ise sütürsüz bırakıldı. Bir hasta dışında hiçbir hastaya aynı seansta antagonist medial rektus kasına kuvvetlendirme girişimi uygulanmadı. Kasın tekrar yapışıp yapışmadığını görmek için orbitanın magnetik rezonans görüntülemesi yapıldı. Minimum takip süresi 6 ay idi. BULGULAR: Uzak için ortalama pre- ve post-operatif kayma açısı değerleri 48.00±12.24 ve 12.09±10.52 prizm dioptri idi (p<0.001). Hiçbir hastada fazla düzelme ve ciddi abdüksiyon kısıtlılığı olmadı. Magnetik rezonans görüntüleme ile tüm kasların tekrar göz küresine yapıştığı görüldü. Birinci cerrahiden 6 ay sonra eksik düzelme nedeniyle öpere ettiğimiz bir hastada daha önce desinserte ettiğimiz lateral rektus kasının orijinal insersiyosundan 7 mm geriye yapıştığını gördük. SONUÇLAR: Lateral rektus kasının desinsersiyonu güvenli, etkili ve kısmen tahmin edilebilir bir prosedürdür. Büyük açılı ekzotropyalarda önemli bir abdüksiyon kısıtlılığı ve fazla düzelmeye sebep olmamaktadır. Lateral rektus kasının göz küresine büyük geriletmelere göre daha öne yapışmasından dolayı desinsersiyon büyük geriletmelerden daha az etkilidir. Anahtar Kelimeler: Desinsersiyon, ekstraoküler kas cerrahisi, ekzotropya, rektus kası, şaşılık, tenotomi, kayıp kas. 44

ABSTRACT PURPOSE: To investigate the effect of disinsertion (tenotomy) of the lateral rectus muscle in correcting of large angle exotropia. METHODS: Disinsertion was performed in 19 lateral rectus muscles of 11 patients with constant or intermittant large angle exotropia. Thirteen muscles were hanged back loosly with the suture, while 6 were tenotomized without the suture. Except one patient, any strengthening procedure in antagonistic medial rectus muscle not executed in same setting. Magnetic resonance imaging (MRI) of orbit was taken to see if the muscle was reattached to the globe. Minimum follow-up was 6 months. RESULTS: Mean pre and post-operative angle measurements for distant were 48.00±12.24 and 12.09±10.52 prism diopter, respectively. No overcorrection and no marked limitation in abduction occured. MRI showed the reattachment of all muscles to the globe. In one patient in whom we operated for undercorrection 6 months from the first surgery, we observed that the previously disinserted lateral rectus muscle was reattached 7 mm behind the original (old) insertion. CONCLUSION: Disinsertion of lateral rectus muscle is not unsafe; is effective and moderately predictable in correcting of exotropia. The procedure does not cause significant limitation in abduction and overcorrection in large angle exotropia. Since the muscle reattaches to the globe probably more anteriorly than large amount recessions, disinsertion is less effective than large recession. Key Words: Disinsertion, eye muscle surgery, exotropia, rectus muscle, strabismus, tenotomy, lost muscle. 45