Hematolojik maligniteli hastalarda febril nötropeni surveyansı

Abstract

ÖZET Bu araştırma, İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Hematoloji Kliniğindeki hematolojik maligniteli hastalarda meydana gelen febril nötropeni ataklarında görülen infeksiyonları, etken mikroorganizmalar ile duyarlılık paternlerini ve uygulanan antibiyotik rejimlerinin etkinliklerini saptayarak bu hastaların tedavisine katkıda bulunmak amacıyla yapılmıştır. Bir Kasım 2001 - 30 Ekim 2002 tarihleri arasında Hematoloji Kliniğinde 59 yüksek riskli ve 12 düşük riskli olmak üzere toplam 71 febril nötropenik atak saptandı. Yüksek ve düşük riskli olmak üzere toplam 71 atağın %69 (49/71 )'u SBA, %16.9 (12/71)'u MDİ ve %14.1 (10/71)'i KDİ idi. On iki yüksek riskli atakta toplam 15 etken bakteri izole edildi. Bunların %73.3 (1 l/15)'ü gram-negatif ve %26.7 (4/15)'si gram-pozitif bakteri idi. Yüksek riskli ataklarda klinik cevap sağlayan toplam 21 modifikasyonun %66.7 (14/21)'si amfoterisin B, %9.5 (2/21)'i bir glikopeptid antibiyotik ve %23.8 (5/21 )'i başka bir antibiyotik rejimi ile yapıldı. Düşük riskli ataklarda ise klinik cevap sağlayan toplam dört modifikasyonun %25 (1/4) 'i bir glikopeptid antibiyotik ve %75 (3/4)' i başka bir antibakteriyel ilaç ile yapıldı. Yüksek riskli ataklarda toplam yedi (% 11.86) infeksiyon nedenli mortalitemiz oldu. Düşük riskli ataklarda ise mortalite görülmedi. Tüm ataklarda antibiyotik tedavileri genellikle iyi tolere edildi ve antibiyotik tedavisinin kesilmesini gerektiren istenmeyen etki gözlenmedi. Febril nötropenik ' hastalarımızda en sıklıkla uygulamış olduğumuz piperasilin/tazobaktam, meropenem, sefepim ve seftazidim içeren tedavi rejimleri klinik etkinlik açıdan birbirine benzerdir. Bu nedenle her hastadaki klinik durum ve maliyet göz önünde bulundurularak antibiyotikler seçilmelidir. Modifikasyonlarda ilk planda amfoterisin B düşünülmeli ve glikopeptid antibiyotikler özel endikasyonlara saklanmalıdır. Hastaların sağaltımında mümkün olan en ideal başarı düzeyi etiyolojik etkenlerin ve duyarlılık paternlerinin daha yüksek oranda saptanması ile elde edilebilir. Bu da ancak daha invaziv tanısal yöntemlerin (örn. bronkoskopi, biyopsi) ve postmortem biyopsilerin yapılması ve alınan örnekleri değerlendirecek deneyimli bir ekibin kurulması ile sağlanabilir. 62

SUMMARY This study was performed to contribute to management of febrile neutropenic episodes which devoloped in the patients with haematological malignancies in the Haematology unit of Inonu University, Turgut Ozal Medical Center by establishing the types of infections and the responsible microorganisms and antibiotic susceptibility patterns of the etiological microorganisms and effectiveness of the different antibiotic regimens used to treat the febrile neutropenic patients. Fifty-nine high-risk and 12 low-risk febrile neutropenic episodes developed from November, 2001 to October 2002. Of the overall 71 episodes including both high and low risks; 69% (49/71), 16.9% (12/71) and 14.1% (10/71) were unexplained fever, microbiologically defined infection and clinically defined infection, respectively. Fifteen bacteria were isolated from 12 of 59 high risk-episodes. The eleven (73.3%) bacteria were gram-negative and the remainder four (26.1%) were gram-positive. In the high risk episodes, clinical response was achieved by treatment modifications with amphotericin-B, a glycopeptide antibiotic and other antibacterial agents in 14 (66.7%), two (9.5%) and five (23.8%) episodes, respectively. In the low risk episodes, modification with a glycopeptide antibiotic in one (25%) and with other antibiotic regimens in three (75%) cases resulted in clinical response. In the high-risk episodes, a total of seven (1 1.86%) patients died due to an infection. In the low-risk episodes, there was no mortality. All the antibiotic regimens used in the both high- and low-risk episodes were generally well tolerated and no adverse effect that necessitates stopping the therapies was observed. Piperacillin/tazobactam, meropenem and ceftazidime with amikacin and short-and long-arm cefepime with isepamiciue regimens were the most commonly used treatment regimens in high-risk febrile neutropenic episodes and these all had similar clinical efficacy. For this reason, the antibiotic regimens should be chooseu considering clinical status of patients indivudialiy and cost. When a modification is necessery, amphotericin-B should be preferred at first and a glycopeptid antibiotic must be kept for special indications. Treatment of febril neutropenic patients would be better by increasing the isolation of etiological microorganisms and establishing antibiotic susceptibility patterns of the 63microorganisms. This can be possible, if more invazive diagnostic procedures (eg., broncoscopy, biopsy) and post-mortal biopsies are performed and a skilled team to examine the specimens is established. 64