İntravenöz lidokain enjeksiyonun çınlama üzerindeki etkisinin otoakustik emisyon ölçümleri ile değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Amaç: İşitme sistemine ait en yaygın semptomlardan birisi olan çınlama tedavisinde günümüze kadar çok sayıda farklı yaklaşımlar ortaya atılmış olmakla birlikte henüz kabul edilen tek bir ajan bulunmamaktadır. Çınlama tedavisinde denenen bir ilaç olan lidokainin etki mekanizmasını açıklayan ve kullanımını sübjektif olarak ya da odyolojik sonuçlarla destekleyen çok sayıda çalışma olmasına karşın, İngilizce ve Türkçe literatürde bu etkinin OAE'lar üzerine bir yansıması olup olmadığını gösteren çalışma yoktur. Bu çalışmada amacımız; spontan ve uyarılmış otoakustik emisyon ölçümlerini yaparak, IV lidokain infüzyonunun etkisini hem otoakustik emisyon amplitüdlerinde meydana gelen değişiklik ve hem de hastanın şikayetinde görülen sübjektif azalma ile değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çınlama şikayeti olan, yaşları 20-50 arasında değişen (ortalama yaş 38), 17'si bayan, 13'ü erkek, 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 28 'inde işitme normal iken, ikisinde hafif sensörinöral işitme kaybı mevcuttu. Çınlamanın şiddetini belirlemek amacıyla yedi sorudan oluşan çınlama skorlaması yapıldı ve 1,5 mg/kg dozunda lidokain hidroklorür yarım saatte yavaş infüzyon şeklinde verildi. Lidokain infüzyonuna başlanmadan önce, 25. dakikasında ve 1 gün sonra olmak üzere 3 kez SOAE ve DPOAE ölçümleri yapıldı. Bulgular: Infüzyondan hemen sonra hastaların dördünde (%13,3) sübjektif olarak çınlama tamamen baskılanırken, üçünde (%10) şiddetinde azalma saptandı. Sübjektif yanıt alınan ve alınmayan hastaların iki ayrı grup şeklinde yapılan karşılaştırmasında; yanıt alınanlarda 1000, 2000, 3000, 4000 ve 6000 Hz'de istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar (p<0,05) saptanırken, yanıt alınamayanlarda 671000, 2000, 3000, 4000 ve 5000 Hz'de istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar (p<0,05) saptandı. Hem infüzyona sübjektif yanıt alman ve hem de alınamayan hasta grubunda 2000 Hz'de 53 dB'de ve 3000 Hz'de 62 dB'de istatistiksel olarak anlamlı çıkan sonuçlar (p<0,05), daha sonra Mann-Whitney-U testi ile tekrar karşılaştırıldı. Ancak farklılık olmadığı görüldü (p>0,05). Sonuç: Üç kez tekrarlanan OAE ölçümlerinde, SOAE amplitüdlerinde değişiklik olmadığı, DPOAE amplitüdlerinde meydana gelen değişikliklerin ise 1 gün sonraki ölçümde kaybolduğu ve hastaların bir kısmında görülen sübjektif rahatlamanın ise en fazla dört hafta sürdüğü görülmüştür. 68

SUMMARY Objective: Tinnitus, is one of the most common symptom and distressing otological problem. Several therapeutic modalities have been tried, but until now there is no concensus regarding effective therapeutic agents. Lidocaine is one of these agents. Its action mechanisms were shown by some authors in literature using either subjective or audiologic test results. Nevertheless the otoacoustic emissions have not been utilized to demonstrate its effect on the cochlea in any English and Turkish literature. The aims of this study were to evaluate the effect of lidocaine in tinnitus patients by either using the changes in otoacoustic emission amplitudes or the subjective improvements of the tinnitus of the patients. Methods: Thirty consecutive patients with tinnitus were included in this study. There were 17 women and 13 men with an age ranging between 20 and 50 (mean 38 years). The twenty-eight of the patient had normal hearing and two of them had mild sensorineural hearing loss. To determine the severity of tinnitus, the patients were required to fulfill a tinnitus scoring scale before and after treatment. Then, lidocaine was administered by intravenous injection to each patient in a dose of 1,5 mg/kg body weight, injected over a period of 30 minutes. SOAEs and DPOAEs were repeated three times; namely before lidocaine injection, at twenty-five minutes of injection and one day after injection. Results: Immediately after infusion four patients (%13,3) reported total supression, wheras three patients (%10) reported some relief in tinnitus subjectively. The patients who have subjective impairment response (Group 1) were 69compared with the patients who had no response (Group 2). Statistically significant changes (p<0,05) in DPOAE I/O functions were observed in 1000, 2000, 3000, 4000 ve 6000 Hz frequencies in lidocaine responders and in 1000, 2000, 3000, 4000 ve 5000 Hz frequencies in no responsers (p<0,05). Statistically significant changes (p<0,05) were seen in 2000 Hz frequency at 53 dB and 3000 Hz frequency at 62 dB in either group 1 or group 2. Later these results were again compaired with Mann- Whitney-U test, but the difference were insignificant (p>0,05). Conclusion: The three times repeated OAE measurements showed that, there were no changes in SOAE amplitutes and the changes which occurred in DPOAE amplitutes were dissappeared one day after infusion and the subjective relief that were seen in some of the patients lasted for maximum four weeks. 70