Tip 1 diyates mellituslu hastalarda trombosit aktivasyonunun diyabet komplikasyonları ile ilişkisi

Abstract

ÖZET Amaç: Kötü kontrollü tip 1 DM'li hastalardaki mikroanjiyopatinin gelişiminde, trombosit aktivasyonunun rolü araştırıldı. Trombosit aktivasyon göstergelerinin; HbAic düzeyi, diyabet süresi, hastanın yaşı, ketoasidoz görülme sayısı ve insülin tedavisi ile ilişkisi incelendi. Materyal Metod: Kötü kontrollü 36 diyabetik hasta grubu ve 14 sağlıklı çocukta, trombosit aktivasyon göstergesi olan integrinlerden (CD6I; GP-llla), selektinlerden (CD62; P-selektin) ve anneksin V düzeylerinin bazal ve adenozin difosfat (ADP) uyarısına cevapları ölçüldü. Çalışmada trombosit spesifik göstergesi olarak CD4I (GP lib) monoklonal antikoru; trombosit aktivasyon göstergesi olarak anneksin V, CD61 ve CD62'ye karşı geliştirilmiş monoklonal antikorlar kullanıldı. Ölçümler flow-sitometrik yöntem ile çalışıldı. Çalışma için İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Elik Kurulundan onay alındı. Ayrıca hastalar çalışma hakkında bilgilendirildi ve izin âlındı. Sonuçlar: Çalışmada kötü kontrollü tip I DM'li vakalarda; in vitro trombosit aktivâsyonU ve ih vitfo trombosit aktivasyon potansiyelinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptandı. Uzamış diyabet süresi, artmış ketoasidoz sayisi ve yüksek HbAic düzeyinin trombosit aktivasyonunu arttırdığı tespit edildi. Ayrıca çoklu doz insülin tedavisinin trombosit aktivasyonunu negatif yönde etkilediği görülürken, yüksek insülin dozunun trombosit aktivasyonunu pozitif yönde etkilediği belirlendi. Sohüçta, mikrovasküler komplikasyonların gelişiminde önemli rol oynayan trombosit aktivasyon göstergelerinin yüksek doz insülin uygulanmasından ziyade, çoklu doz insülin uygulamaları ile önlenebileceği görüldü. Ayrıca kötü kontrollü tip I DM'lilerde trombosit aktivasyortUnUrt artmış olduğunun flow sitometrik yöntemle belirlenmesi ve buha yönelik erkert tedavi stratejilerinin geliştirilmesi, mikroanjiyopati korrtplikasyohlannih azaltılmasında önemli rol oynayacaktır. Anahtar Kelimeler: Diyabetes ttıellitüs, mikroanjiyopati, trombosit aktivâsyonU 109

SUMMARY Aims: Mikrovascular complications are frequently observed in patients with poorly controlled type 1 diabetes mellitus. The contrubition of platelets to the pathogenesis and progression of microvascular complications of type 1 diabetes is supported by several studies. The aim of this study was to investigate the role of platelet activation and platelet reactivity on the development of microangiopathy in patients with type 1 diabetes mellitus. In this circumstances, the relation between platelet activation markers and the following parameters; HbAjc levels, duration of diabetes, frequency of ketoacidosis and insulin treatment were examined. This study was approved by the Ethics Committee of the InohU University Medical faculty, and informed consent was obtained from all subjects. Material artd methods: Thirtysix patients with type 1 diabetes and 14 healty children participated in the study. Thirteen diabetics were diagnosed as having microvascular complications, retinopathy and sistopathy. The basal level of platelet activation markers and response to ADP stimulation were examined. In the study, monoclonal antibody (CD41) was Used as specific platelet marker and monoclonal antibodies formed against CD61, CD62 and annexin V were used as platelet activation indicators. Discüssioö: In this study, we demonstrated that poorly metabolic control, increased number of ketoacidosis and prolonged duration of diabetes enhanced platelet activation and response to ADP stimulation in patients with type 1 diabetes mellitus. According to our results; multi-dose insulin treatment affects platelet activation negatively while high dose insulin treatment affects it positively. In conclusion, we suggest that increased platelet activation play an important role in the development of microangiopathy and may be prevented by using multi-dose insulin therapy rather than high dose insulin injections. Key words: Diabetes mellitus, mikroangiopathy, platelet activation İ 10