Tip 1 diyabetes mellituslu hastalarda diyabetik ketoasidoz tedavisi sırasında plazma glukagon benzeri peptid-1 ve glukagon benzeri peptid-2 düzeyleri

Abstract

VII. ÖZET Amaç: Daha önce yapılan çalışmalar, glukagon-benzeri peptid 1'in (GLP-1) glukozun uyardığı insülin salimini doğrudan veya nöral mekanizmalarla dolaylı olarak artırdığını, ayrıca insanlarda ve hayvanlarda gıda ve kilo alımında önemli rolü olduğunu saptamışlarken glukagon-benzeri peptid 2 fonksiyonu hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı diyabetik ketoasidozlu diyabetik çocuklarda artmış katabolizma nedeniyle ortaya çıkan ciddi insülin eksikliği ve kilo kaybının dolaşımdaki GLP-1, -2 seviyelerinin düzenlenmesinde rolü olup olmadığını, ve insülin tedavisinin bu gastrointestinal peptidlerin seviyelerine etkisini araştırmaktır. Materyal ve Yöntem: Bu çalışmada, yaşları 2-16 yaş arasındaki DKA'lu 24 tip 1 diyabetik çocukta; insülin infüzyonundan önce, ketonemi ve asidoz düzeldiğinde ve kilo alımı başladığında GLP-1, -2 seviyeleri ELİSA ve RİA yöntemleri ile ölçüldü. Yaşları 3-14 arasındaki 18 sağlıklı çocuk kontrol grubu olarak seçildi. Çalışma ve kontrol grubu karşılaştırmaları Mann-Whitney U-testi ile yapıldı. Grup içi karşılaştırmalarda Wilcoxan testi kullanılarak gerçekleştirildi. Yaş, vücut ağırlığı, vücut kitle indeksi, insülin dozu, günlük insülin enjeksiyon sayısı, arteryel kan pH'si, glisemik kontrolü yansıtan HbAıc değeri ile plazma GLP konsantrasyonları arasında korelasyon derecesini araştırmak için Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Bulgular: Hastalarda, insülin ve sıvı tedavisinden önceki, ortalama plazma GLP-1,-2 seviyeleri kontrol grubuna göre önemli oranda yüksekti (p<0.05, p<0.05). İnsülin infüzyonu ile ketonemi ve asidoz düzeldikten sonra, hastaların GLP-1 seviyeleri azalmış, hasta ve kontrol grupları arasında önemli fark görülmez iken GLP-2 seviyeleri kontrol grubundan yüksek bulundu (p<0.05). Tedavi başlangıcından yaklaşık olarak 96 saat sonra, kilo alımı başladığında üçüncü kez ölçülen GLP-1, -2 değerleri hasta ve kontrol grupları arasında anlamlı fark göstermedi (p>0.05, p>0.05). Hasta grubunda insülin tedavisinden önce GLP-2 seviyesi ile arteryel pH arasında anlamlı negatif korelasyon vardı (r=-0.49, p<0.05). 71Sonuç: DKA artmış plazma GLP-1, -2 konsantrasyonları ile ilişkilidir. Tedavi ile plazma GLP-1, -2 seviyeleri anlamlı olarak azalır, bu azalma insülinin bu peptidlerin üretimi üzerine negatif geri bildirim etkisine bağlı olabilir. Ayrıca artmış GLP-2 seviyeleri, DKA'da ciddi asidoz ve hipovoleminin yol açabileceği mezenterik hipoksi, vazospazm ve muhtemel gastrointestinal doku hasarı ile de ilişkili olabilir. 72

VIII. SUMMARY Objectives: Recent studies have revealed that glucagon-like peptide 1 (GLP-1) can enhance glucose-stimulated direct or indiredtly via neural mechanisms, and also has an important role in controlling appetite and weight gain in human and animals, whereas less is known about glucagons-like peptide 2 (GLP-2) action. The aim of this study is to investigate whether severe insulin deficiency and weight loss by reason of increased catabolism may have a role in the regulating of circulating GLP-1 and GLP-2 levels in diabetic children with ketoacidosis (DKA), or insulin treatment may affect the levels of these gastrointestinal peptides. Materials and Methods: In the present study, we measured the plasma GLP- 1,-2 levels by ELISA and RIA in 24 type 1 diabetics with DKA, aged 2 to 16 years before insulin infusion, while ketonemia and acidosis were disappeared, and weight gain was started. Eighteen healty children aged 3 to 14 years were selected for control group, study and control group comparisons were made with Mann-Whitney U-test. Intragroup comparisons were performed by using Wilcoxan test. Pearson correlation analysis was used to investigate the degree of correlation between age, body weight, body mass index, insulin dose, insulin injection number per day, arterial blood pH, glysemic control as reflected by HbA1c value and plasma GLP concentrations. Results: Before insulin and fluid treatment, the mean plasma GLP-1, -2 levels were significantly elevated in the patients compared with the control group (p<0.05, p<0.05). After ketonemia and acidosis were resolved by insulin infusion, GLP-1 levels were decreased in the patient group and did not show any significant differences between the patients and controls (p>0.05), whereas GLP-2 levels were found to be high than those in controls (p<0.05). GLP-1, -2 levels were measured third time when weight gain was started, approximately 96 hours after the treatment was started, and there was no significant differences between the patients and controls (p>0.05, p>0.05). In the patient group, there was a significant negative correlation between the GLP-2 levels and arterial pH values, before insulin therapy (r=-0.49, p<0.05). 73Conclusion: DKA is associated with increased plasma GLP-1, -2 concentrations. Treatment resulted in a significant decrease in plasma GLP-1, - 2 levels, which may be due to the negative feedback effect of insulin on production of these polypeptides, and also the increased GLP-2 levels may be related to severe acidosis and hypovolemia which can lead to mesenteric hypoxia and vasospasm, probably in gastrointestinal tissue injury in DKA. 74