Doğum travmasına bağlı brakial pleksus felcinin tedavisinde Vojta tekniğinin uygulanması üzerine bir çalışma

Abstract

- 82 - SONUÇ Zor doğum, makat gelişi, doğumda forseps kullanılması doğum kilosunun fazla olması doğumsal brakial pleksus felci nin oluşmasında önemli rol oynamaktadır. Bizim olgularımızın- da hepsi zor doğmuş ve doğum kiloları da ortalama 4369 g. dır. Tedaviye, global motor olgunlaşma ve çocuğun çevreyi, elin algılaması açısından 15 ila 21 gün içinde başlanmalıdır. Felçli ekstremitenin immobilizasyonu ve süresi de çok önemli dir. Sinirde aşırı gerilmeye sebep, olmayan omuz adduksiyon, dirsek fleksiyon pozisyonuna konulmalıdır. Bu şekilde en faz la 15 gün tutulmalı sonra nörokinezyolo j ik uyarı tedavisine geçilmelidir. Tedavinin başarısını engelleyen sekonder hastalıklar dan sakınmalıdır. Yapılan klinik ve elektromyograf i sonuçları erken vojta tedavisinin nörof izyoloj ik etkisinin ne kadar et kin olduğunu göstermektedir. ÖZET Çalışmada İstanbul Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Has talıklar Anabilim Dalı Gelişim Nörolojisi Bilim Dalı polikli niğine müracaat eden 14 brakial pleksus felçli çocuk tedaviye alındı. Olguların 8'i erkek, 6'sı kızdır. Bebeklerin hepsi baş gelişi doğmuştur. % 78'inde vakum kullanılmıştır. % 22'sine herhangi bir müdahale yapılmamıştır, Ortalama doğum ağırlıkları 4369 g'dır. Ortalama do-: ğum boyları 51.9 cm dir. Tedaviye ortalama 37.9 günlükken başlandı. 8'i Duchenne tipi, 6'sı total felçti. Humerus kırı ğı, kef alohematom, Horner sendromu, trofik bozukluk, tortikol- lis gibi sekonder hastalıklara rastlandı.- 83 - Tedavi sırasında 2 olguda tedavinin devamını etkileyen, 2 olguda da daha kısa süreli sekonder hastalıklar ortaya çık mıştır. Tedaviye başlamadan önce, iki ay sonra ve altıncı ayın sonunda çevre ölçümleri, EMG, kaba fonksiyonel motor test, gonyometrik ölçüm yapıldı. Polikliniğe ilk müracaat ettikleri zaman tüm olgular nörolojik muayeneden geçirildi. Yapılan postür analizinde 9 skapula alata, 1 yüksek omuz, daha sonra da 2 fonksiyonel skolyoz, 1 lomber kifoza rastlandı. 15 günlükten erken başlayan tüm olguların ekstremite- leri adduksiyon-f leksiyon pozisyonunda immobilize edildi. 1 olguda omuz fleks iyonu ve dış rotasyonunda 2 olguda da dirsek ekstans iyonunda limitasyon görüldü. Kaba fonksiyonel test sonucunda 6 olguda (% 43) tam, 4'ünde kısmi fonksiyonel iyileşme (% 28.5) görüldü. 4 olguda ise (% 28.5) bariz defektler görüldü. Elektromyograf ik ince leme sonunda ise 5 olguda r einnervasyon, 9 olguda da normal sınırlar içinde cevap alınmıştır, tstatistiki olarak 0.001>p<0.001 bulunmuştur. Çevre ölçümlerinde kol uzunluğu, el uzunluğu, parmak ölçümlerinde fark bulunmadı. Başlangıçta atrofi görülen üst kol ve ön kolda ise bariz düzelme görüldü. Bu düzelme ista tistiksel olarak anlamlı bulundu.