Jüvenil diyabetli çocuk ve adolesanlarda psikososyal değerlendirme

Abstract

- 66 - VII. ÖZET ülkemizdeki Jüvenil Diyabetli çocuk ve gençlerin tanımlan dığı çalışmaların azlığı nedeniyle pTanlanan bu çalışmaya istanbul üniversitesi Çapa Çocuk Hastanesi, Büyüme Gelişme ve Endokrinoloji Polikliniğinden takip edilen Jüvenil Diya bet tanısı konmuş 16 kız ve 20 erkek 36 çocuk alındı. Çalışmada psikolojik görüşme yöntemi ve Piers-Harris benlik kavrama ölçeği kullanıldı. Görüşmelerde çocuğun psiko-sosyal durumu ve diyabetle ilgili tutum ve tepkileri saptandı. Bu nedenle önceden hazırlanmış yarı-yapılandırılmış görüşme for mu kullanıldı. Benlik kavramı düzeylerini ölçmek amacıyla basılı olarak hazırlanmış Piers-Harris testi çocuklar tara fından dolduruldu. Tüm verilerin değerlendirilmesinde çocukların çevreleriyle ilişkilerinde ve diyabetle başa çıkmada önemli güçlüklerinin olmadığı saptandı. Yaş, cinsiyet, diyabetin başlangıç yaşı, diyabet süresi gibi değişkenlerin tedavinin uygulanmasında etkin olmadığı saptandı. Psiko-sosyal uyumla diyabete uyum arasında olumlu ilişki saptandı. Piers-Harris testine göre diyabetik çocukların yaşa ve has talık süresine göre, benlik kavramı düzeylerinde farklılık bulunamamıştır. Yapılan görüşmelerde, anne-baba çocuk- 67 - yetiştirme tutumlarının ve anne-babanın olgunluk düzeyinin hastalığı kabullenme ve tedaviyi uygulamada önemli olabile ceği gözlenmiştir. Bu çalışma bize diyabet gibi kronik bir hastalığın uygun çevre ve yetiştirme şartlarında önemli sorunlara yol açmadan kabul edilip, tedavisinin yapılabileceğini, diyabetik çocuğun öncelikle gelişim dönemlerine göre desteklenmesi gerektiğini gösterdi.