İkinci Meşrutiyet`ten Tevhid-i Tedrisat`a Türkiye`de ilköğretim (1908-1924)

Abstract

Reformlar, toplumun gereksinimlerine hitap ediyorsa başarıya ulaşırlar. Eğer toplumun gereksinimleri göz ardı edilip, bir temel hazırlanmadan inşa edilirse yıkılırlar. Reformun kalıcılığı ise onu benimseyecek, yaşatacak ve geleceğe aktaracak nesillerle sağlanır.Bu teorinin en güzel örneği, Türkiye Cumhuriyeti'nin meydana getirdiği bir eğitim reformu olan Tevhid-i Tedrisat yasasının kabulüdür. Yasanın kabulü öncesindeki durumu anlamak için eğitimin temel ve vazgeçilmez bir bölümü olan ilköğretimin, İkinci Meşrutiyet'ten Tevhid-i Tedrisat yasasına kadar olan yapısı bir bütün olarak irdelenerek, bu boyutta yaşanmış olan gereksinimler gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. Çalışmada ilköğretimin ele alınmış olmasının nedeni ise ömrünü tamamlayan bir devletin, yüksek öğretimden ziyade daha çok eğitimin ilk basamağı olan ilköğretime vakit ayırmasıdır. Eğitimin kalitesini ilk basamakta yani ilköğretimde yükseltmenin doğru olacağı üzerinde öncelikle durulmuştur. Buna dayanılarak çalışmamızda dönemin resmî belgeleri, yayın organları incelenmek koşuluyla bir durum analizi yapılmıştır. Günümüz eğitim sisteminin de temelini oluşturan Tevhid-i Tedrisat yasasının oluşumu üzerinde çeşitli eğitim objeleri kullanılarak bu gereksinimlere dikkatler çekilmeye çalışılmıştı

Reform movements can only be successful when they appeal to the needs of the society. If reform movements do not have a foundation and they are structured without considering the needs of the society, the reforms are destined to collapse. A long lasting reform can only be achieved with the support of the people who embrace and convey it to the next generations.The best example of this theory is the educational reform, the declaration of the law for the unification of education (Tevhidi Tedrisat), of the modern Turkish Republic. In order to understand the conditions and the needs of the society prior this educational reform, elementary education, an essential aspect of public education, was analyzed thoroughly from the II constitutional era (II Mesrutiyet) until the Tevhidi Tedrisat was decreed. Since the Ottoman government had focused particularly on elementary education rather than higher education in the final times of the empire, this study also focused on elementary education in this era. Priority was given to elementary education in that era because it was, then, thought the quality of education should be primarily increased for these grades. Thus, official documents and published materials of this era were examined in order to analyze the situation. The development of Tevhidi Tedrisat legislation, which can be considered the foundation of the current educational system, analyzed thoroughly to understand various aspect of education and to draw attention to the needs of the educational system.