İnterferon-alfanın TIL sitotoksisitesine etkisi

Abstract

39 ÖZET Konağın doğal savunma mekanizmasını uyarması esasına dayanan biyolojik terapi, bazı kanserli olgularda tümörün regresyonunu sağlayan bir tedavi yöntemi olarak yaygınlaşmıştır. Biyoteknolojideki gelişmelerle, çeşitli biyolojik moleküllerin büyük miktarlarda üretilmesinden sonra, IL-2 ile klinik çalışmalar başlatılmıştır. 80'li yılların başlarında IL-2 ile inkübe edilen lenfositlerin, taze tümör hücrelerini öldüren LAK hücrelerine dönüştüğü keşfedilmiş ve LAK tedavisinin klinikte ileri kanserli olgularda uygulanmasının hemen ardından yine IL-2 ile aktiflenen TIL'lerin klinikte kullanımı gündeme gelmiştir. MHC'ye bağımlı bir sitotoksisite gösteren TIL'lerin tümör hücresine karşı îiziste, LAK hücrelerine göre 50-100 kez daha etkin olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda Malign Melanom ve RCC'Ii olguların taze tümör materyalinden elde edilen TIL'lerin kültürde çoğaltılması, yaşam süreleri, hücre yüzey özellikleri ve sitotoksik aktiviteleri incelendi. IFN'lann hücre yüzeyinde MHC ekspresyonunu arttırıcı etkisi göz önüne alınarak, IFN-alfa ile inkübe edilmeyen ve İFN-alfa ile inkübe edilen tümör hücreleri arasında TIL sitotoksisitesi açısından istatistiksel olarak bir fark bulunamadı. Malign melanomiu olgularda CD3(+) T hücrelerine %96.56 oranında rastlanırken, RCC'Ii olgularda bu oran %77.47 idi (p>0.05). Aynı zamanda, CD8(+) T hücre özelliği tüm olgularda baskındı (%86.57) ve CD4(+) fenotip ise %7.86 oranı ile sınırlı idi. Tüm olgularda TIL'lerin CD25 (IL-2 reseptör- alfa zinciri) ekspresyonu zayıf olarak bulundu (%7.74). Bu düşüklüğün, kültür ortamında yoğun olarak bulunan IL-2'ye bağlı olduğu düşünüldü.