Tip 2 diabetes mellitusu olan hastalarda görülen kas iskelet sistemi bozukluklarının değerlendirilmesi

Abstract

Diabetes mellitus, insülin sekresyonu, insülinün etkisi veya her ikisindeki bozuklukla sonuçlanan kronik hiperglisemi ile karakterize multiple etyolojili bir metabolik bozukluğu tanımlar. Mikro ve makrovasküler komplikasyonlara ek olarak hastaların yaşam kalitesini etkileyen birçok kas iskelet sitemi bozukluğu ile ilişkilidir.Çalışmamıza 75 tip 2 diabetes mellituslu hasta ve 75 diyabetik olmayan kontrol grubu alındı. Hasta ve kontrollerin kas iskelet sistemi muayenesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim dalında aynı hekim tarafından yapıldı. Bu çalışmada, kas iskelet sistemi bozukluklarından olan adeziv kapsülit, dupuytren kontraktürü, kısıtlı eklem mobilite sendromu ve karpal tünel sendromunun tip 2 diabetes mellitus ve kontrol gruplarında görülme sıklığı belirlendi ve bu bozukluklar ile diyabetin süresi, yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi, HbA1c düzeyi arasındaki ilişki araştırıldı.Çalışmaya alınan hasta ve kontrol grubu arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı farklılık yoktu. Vücut kitle indeksi hasta grubunda 30.98±4.5 kg/m2, kontrol grubunda 26.59±3.9 kg/m2 olarak hesaplandı. Diabetes mellitusun ortalama süresi 4.09±5.6 yıl, ortalama HbA1c düzeyi % 7.73±2.2 idi. Adeziv kapsülit, dupuytren kontraktürü, sınırlı eklem mobilite sendromu ve karpal tünel sendromu açısından hasta ve kontrol grubu arasında anlamlı farklılık mevcuttu. Ayrıca adeziv kapsülit ile HbA1c, dupuytren kontraktürü ile diyabetin süresi, sınırlı eklem mobilite sendromu ile vücut kitle indeksi, karpal tünel sendromu ile cins arasında anlamlı ilişki bulundu.Sonuç olarak diabetes mellitusda olguların yaşam kalitesini etkileyen kas iskelet sistemi bozuklukları normal popülasyona göre daha sık görülmektedir. Bu nedenle hastalarda kan şekeri regülasyonunun yanında kas iskelet sistemi bozuklukları açısından dikkatli olunmalıdır. Ayrıca hastalar tanıları konulduğunda kısmen önlenebilir ve tedavi edilebilir olduğundan bu bozukluklar konusunda bilinçlendirilmelidir.

Diabetes mellitus, describes a metabolic disorder of multiple aetiology characterized by chronic hyperglycaemia resulting from defects in insulin secretion, insulin action or both. In addition to micro and macroangiopathic complications, diabetes mellitus is also associated with several musculoskeletal disorders.75 diabetes mellitus type 2 patients and 75 non-diabetic controls were included into our study. Locomotor system examination of patient and control group were evaluated by the same phiysican in the Physical Medicine and Rehabilitation Department. In the present study we aimed to determine the the prevalance of some of musculoskeletal disorders such as adhesive capsulitis, dupuytren?s contracture, limited joint mobility syndrome and carpal tunnel syndrome in both type 2 diabetics and control groups. We also investigated the correlation between these disorders and duration of diabetes, age, sex, body mass index and HbA1c level.There was no significant difference between the age and sex of the groups involved into this study. The mean body mass index was determined as 30.98±4.5 kg/m2 in diabetics, 26.59±3.9 kg/m2 in control group. The mean duration of diabetes mellitus was 4.09±5.6 year and the mean level of HbA1c was 7.73±2.2 %. There was significant difference between the groups when adhesive capsulitis, dupuytren?s contracture, limited joint mobility syndrome and carpal tunnel syndrome prevalance are considered. Also there were significant association between adhesive capsulitis and HbA1c, dupuytren?s contracture and duration of diabetes mellitus, limited joint mobility syndrome and bone mineral dansity, carpal tunnel syndrome and gender of the patients.In conclusion, the musculoskeletal disorders that have an effect on quality of life are more commonly seen in diabetes mellitus patients than normal population. Therefore regulation of fasting blood glucose levels and proper treatment of diabetes mellitus is also essential from standpoint of musculoskeletal disorders which might appear in these patients. The patients should also be aware about these disoders whom most of these musculoskeletal disoders should be prevented when diagnosed and treated earlier.