Deneysel kimyasal özofagus yanık modelinde dekspantenol ve bir RHO-kinaz enzim inhibitörü olan Y-27632 ile tedavinin yara iyileşmesi üzerindeki etkileri

Abstract

Asit ya da alkali madde içilmesi sonucunda ortaya çıkan kimyasal özofagus yanıklarının iyileşmesi sırasında oluşan nedbe dokusu nedeniyle gelişen özofagus darlığı çocukluk çağının sık karşılaşılan bir hastalığıdır. Darlık yanıktan genellikle 3 hafta sonra gelişir ve yutma güçlüğüne neden olabilir. Özofagus darlığı tedaviye dirençli, süregen bir problemdir. Günümüzde yanık sonrası erken dönemde uygulanan tıbbi tedavi yöntemleri darlık gelişmesini önleme konusunda başarısız olmaktadır. Bu çalışmada, sıçanlarda oluşturulan kimyasal özofagus yanığı sonrasında özofagusta darlık oluşması üzerinde dekspantenol ve Y-27632'nin etkileri araştırıldı.Çalışma Wistar-albino türü sıçanlar üzerinde gerçekleştirildi. Özofagusun distal kısmındaki 2 cm uzunluktaki abdominal parçası içine ağız ve mide yoluyla iki adet kanül yerleştirildi. Distal özofagusun lümeni ağızdan yerleştirilen kanül aracılığıyla 90 saniye süreyle verilen %50 NaOH ile temas ettirildi. NaOH midedeki kanül ile dışarı alındı. Her birinde 10 adet denek bulunan 6 grup oluşturuldu. İlaç tedavisi her grupta 21 gün sürdürüldü. Grup 1'de (Sham grubu) yalnızca kanül yerleştirme işlemleri yapıldı, Grup 2'de (kontrol grubu) %50 NaOH ile yanık oluşturuldu ve ardından her gün intraperitoneal (İP) %0.9 NaCl verildi, Grup 3 ve 4'deki deneklere oluşturulan yanık sonrasında her gün sırasıyla 50 mg/kg/gün ve 500 mg/kg/gün dozda dekspantenol İP verildi, Grup 5 ve 6'da sıçanlara yanık sonrasında her gün sırasıyla 0.3 mg/kg/gün ve 3 mg/kg/gün dozunda Y-27632 İP verildi. Sıçanlar deneyin 22. gününde öldürüldü. Çıkarılan distal özofagus parçasında histopatolojik olarak stenoz indeksi (Sİ) ve kollajen oluşumu, biyokimyasal olarak doku malonildialdehit (MDA) ve hidroksipirolin düzeyleri araştırıldı.Grup 1'de yer alan sıçanlardan alınan dokularda patolojik bulgu saptanmadı. Grup 2'deki hayvanların tümünde özofagusta darlık geliştiği gözlendi. Bu grupta Sİ ve kollajen oluşumu Grup 1'e göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Sİ ve kollajen birikimi Grup 3, Grup 4, Grup 5 ve Grup 6'da Grup 2'ye göre anlamlı olarak düşük bulundu. Grup 2'de saptanan MDA ve hidroksiprolin düzeyleri Grup 1'e göre anlamlı olarak yüksek bulunurken, Grup 3, Grup 4, Grup 5 ve Grup 6'da ise Grup 2'ye göre anlamlı olarak düşük bulundu.Bu deneysel çalışmada dekspantenol ve Y-27632'nin sıçanlarda alkali özofagus yanığı sonrası ortaya çıkan özofagus darlığı gelişmesini azalttığı histopatolojik ve biyokimyasal parametrelerle gösterilmiştir.

Esophageal strictures that develop as a result of scar formation during healing of esophageal injury which is caused by ingestion of acid or alkaline caustic substances are common during childhood. Esophageal stricture generally develops 3 weeks after the initial caustic injury and may lead to nutritional deficiency. The esophageal strictures are chronic problems, and usually do not respond to the therapeutic interventions. Recent medical treatment protocols to prevent esophageal stricture formation are not successful. In this study, the effects of dexpanthenol and Y-27632 on esophageal stricture formation after chemical esophageal burns in rats were investigated.The study was performed on Wistar-albino rats. Two canulas, the first through the mouth and the second through the stomach, were introduced into a 2 cm long abdominal segment of the esophagus. The distal esophageal lumen was exposed to 50% NaOH for 90 seconds using the first canula which was inserted through mouth. The caustic agent was drained by the second canula. Sixty rats were divided into 6 equal groups. Medical treatment was commenced on the first day of the injury and continued for 21 days. In Group 1 (Sham) only the canulas were introduced into the esophageal lumen and no treatment was given. Group 2 (controls) caustic injury was done as described above and intraperitoneal (IP) 0,9% NaCl was administered daily for 21 days. In Group 3 and 4, the rats were treated with 50 mg/kg/day and 500 mg/kg/day IP dexpanthenol, respectively. In Group 5 and 6, the animals were treated with 0,3 mg/kg/day and 3 mg/kg/day IP Y-27632, respectively. The rats were killed on the 22nd day of the experiment and distal esophageal segment was obtained from each animal for examination of esophageal stenosis index (SI) and collagen deposition histopathologically, and for the measurment of tissue malonyldialdehyde (MDA) and hidroxypyroline levels biochemically.Esophageal histology was normal in Group 1 while severe stricture formation was observed in all animals in Group 2. SI and collagen deposition were significantly higher in Group 2 when compared to Group 1. When compared to Group 2, SI and collagen depositon were significantly lower in Group 3, 4, 5 and 6, respectively. MDA and hydroxypyroline levels were significantly higher in Group 2 when compared to Group 1, and significantly lower in comparision with Group 3, 4, 5 and 6 respectively, when compared to Group 2.This experimental study showed that dexapanthenol and Y-27632 treatment protocols reduced the esophageal stricture formation in rats following alkaline esophageal burn.