Sanat eserindeki özgünlük kavramı ve hazır nesne

Abstract

Bu çalışmada, hazır nesnenin sanat nesnesine dönüşüm süreci ele alınmıştır. Farklı zamanlarda ortaya çıkan birçok akımın hazır nesneleri kullanma biçimleri ve amaçları doğrultusunda hazır nesnenin gelişimi üzerinde durulmuştur. İlk kez 1900'lerde Marcel Duchamp tarafından resmi olarak kullanılan hazır nesneler, bu günün sanatına yön veren kavramsal düşüncenin de temelini oluşturmaktadır. Duchamp'ın endüstiriyel bir nesneyi kendine mal etmesi ve var olan ünlü yapıtlara kadar uzanan parodik eylemleri, postmodern dönemde birçok sanatçının benimsediği yöntem olmuştur.1960'lardan günümüze gelindiğinde, daha önce yapılan birçok işin sanatçılar tarafından yeniden yorumlandığı görülmektedir. Aslında birçok yapıtın kaynağını kendisinden önceki yapıtlara dayandırması sanat tarihinde sıkça karşılaştığımız bir durum olmuştur. 1980?lerden itibaren sanata ve sanatçıların üretim yöntemlerine baktığımızda, ortaya çıkan yapıtlar, var olan çalışmaların türevlerinin ya da birebir benzerlerinin oluşturulduğu bir çeşit uyarlama şeklindedir. Kimi sanatçılar tarihi kullanma ve yeniden canlandırma yoluyla uyarlama yaparken, kimi sanatçılar ise aynı görsel üslubu kullanarak uyarlama yoluna gitmişlerdir. Bu şekilde yeniden üretilen çalışmalarda belirgin olan bir benzetme tavrı dikkati çekmektedir. Bu noktadan hareketle yeniden üretilen yapıtlar üzerinde durulmuş, birçok sanatçının işleri incelenmiştir. Sherrie Levine, Mike Bidlo gibi sanatçılar orijinal olana karşı eleştirileriyle bu dönemde ön plana çıkmıştır. Levine, pek çok sanatçının yapıtlarını aynen alıntılayarak işler üretmiştir. Orijinal olana karşı bir tutum var olmakla birlikte, doğrudan alıntılanan yapıtlarda, kendine mal etme anlayışı da hüküm sürmektedir. Bu sanatçılar orijinal ve kopya arasındaki geleneksel ayrımın kaybolmasında etkili olmuşlardır.Hazır nesnenin sanata dahil edilişinden itibaren günümüze doğru gelinen süreçte geçirdiği evreler ve günümüz sanatına etkileri takip edilerek birçok sanatçının eserleri bu yönde incelenmiştir. Postmodernizmin var olanı tekrarlama ideolojisi bu çalışmanın iskeletini oluşturmuştur. Artık yaşanılan çağda sanat için yapılan her türlü hamle kabul edilebilir hale gelmiştir. Bu bağlamda yeniden üretim, üzerinde durularak aynı şekilde tekrarlanan yapıtlar üzerinden bir değerlendirme yapılmıştır.Anahtar kelimeler: Hazır Nesne, Yeniden Üretim, Özgünlük, Uyarlama

In this work, it is corsidered the transformation process of ready-made object to art object. It is dwelled on improvement of ready-made object in direction of many movements, appeared in different times, ways of using ready-made objects and their arms. Ready-made objects, which were firstly used by Marcel Duchamp formally in 1900s, also become firmly fixed of coceptual thought that gives guidance to today?s art.Duchamp?s ascribing any industrial object to himself and his parodic actions which extend till famous works, is become an assimilated method of many artists. In postmodern term.From 1960?s to present time, It is seen that many of the work produced before has been reinterpretted by the artists. Actually, this is one of the case we have seen that the source of later work are connected with the earlier work. Since 1980, when we eveluate the arts and the artists way of producing, The available is either the imitation of the present one or the reinterpretetion of the origin. While some artists are trying to use history or the reinterpretetion of the origin. While some artist are trying to use history and make it rebirth, other artists choose to produce their work by using the visual styles. Because of this, it is so clear and easy to find out the similarity in this kind of work. For this reason, during the Postmodern period, it has been concentrated on the recent work and the work of many artists have been searched again. The artist like Sherrie Levine and Mike Bidlo are two striking people who represented the origin ones. Levine has been supporting the origin work on one hand, on the other hand, he has been trying to make other work belong to himself.Since the day when the disposed object was incorporated in to the art, the phases it has had and its effect to the art have been dissected in the Works of many artists. The ideology of rehearsing the substantial in postmodernism has comprised the skeleton of this work, and so it is clear that every lunge for the art can be accepted at this age we live. In terms of this, it has been estimated that these productions are recurred at the same format.Key words: Ready made, reproduction, originality, adaptation