Farklı rezin kompozitler ile yapıştırılan indirekt restoratif materyallerin in vitro olarak değerlendirilmesi

Abstract

Diş hekimliğinde kaybedilen diş dokularının tamiri için çeşitli restoratif uygulamalar gerekmektedir. Bu uygulamalar ya direkt yöntemlerle ya da indirekt yöntemlerle çözümlenebilmektedir. Posterior dişlerde, kenar uyumları daha iyi bir restorasyon oluşturmak, polimerizasyon büzülmesi ve mikrosızıntıyı elimine etmek için ağız dışında polimerize edilip indirekt olarak uygulanan kompozit inley ve onleyler geliştirilmiştir. Anterior dişlerde ise indirekt olarak uygulanan seramik- kompozit laminate venerler veya seramik kronlar ile ideal estetik özellikler ve renk stabilitesi sağlanabilmektedir. İndirekt restorasyonların klinik başarısı açısından simantasyon oldukça önemli bir adımdır. Yapılan bu çalışmada; yapıştırma materyali olarak bir self-adeziv rezin siman, bir mikrohibrit geleneksel kompozit ve bir bulk-fill kompozit rezin test edilmiştir. Çalışmada; 144 adet çürüksüz insan molar dişi kullanılmıştır. Standart dentin yüzeyleri elde edildikten soınra 2 mm. ve 4mm. olmak üzere iki farklı kalınlıktaki IPS E.max ve LAVA Ultimate bloklardan elde edilen prizma şeklindeki örnekler 3M Z250, VOCO X-trafil ve Relyx U200 rezin siman kullanılarak dişlere yapıştırılmıştır. Daha sonra örneklere termal siklus sonrası makaslama testi uygulanmış ve SEM görüntüleri alınmış ve istatistiksel analiz yapılmıştır. Elde edilen istatistiksel analiz sonuçlarına göre bloklar arasında ve farklı kalınlıklar arasında anlamlı bir fark bulunmazken (p>0,05), kullanılan yapıştırma simanları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0,05). En yüksek bağlanma dayanımı geleneksel mikrohibrit kompozit olan 3M Z250' de görülmüştür. Bunu sırasıyla VOCO X-trafil ve Relyx U200 takip etmiştir. Sonuç olarak geleneksel mikrohibrit kompozitler ve bulk-fill kompozitler, rezin simanlara alternatif olarak iyi bir yapıştırma materyali olabilir.Anahtar Kelimeler: İndirekt restorasyon, mikrohibrit kompozit, bulkfill kompozit,self-adeziv rezin siman

Various restorative applications are required to repair tooth tissues in dentistry. These applications can be solved either directly or indirectly. In posterior teeth, composite inlays and inlays that are indirectly applied to polymerize outside of the mouth to form a better restoration, to eliminate polymerisation shrinkage and microleakage have been developed. In the anterior teeth, ideal aesthetic properties and color stability can be achieved with ceramic-composite laminate veneers or ceramic crowns that are applied indirectly. Cementation is an important step in terms of clinical success of indirect restorations. In this study; as a bonding material, a resin cement, a conventional composite and a bulk-fill composite resin were tested. In this study; 144 non-carious human molar teeth were used. After obtaining the standard dentin surfaces 2 mm. and 4mm. Prism-shaped samples obtained from IPS E.max and LAVA Ultimate blocks with two different thicknesses were bonded to the teeth using 3M Z250, VOCO X-trafil and Relyx U200 resin cement. Then, after the thermal cycle, the shear test was applied to the samples and SEM images were taken and statistical analysis was performed. According to the results of statistical analysis, there was no significant difference between the blocks and different thicknesses, but a significant difference was found between the adhesive cements used (p <0.05). The highest bond strength was seen in the traditional microhybrid composite 3M Z250. VOCO X-trafil and Relyx U200 respectively. Consequently, conventional microhybrid composites and bulk-fill composites may be a good bonding material as an alternative to resin cements.Keywords: Indirect restoration, microhybrid composite, bulkfill composite, selfadhesive resin cement