Malatya sağlıklı yaşam merkezine başvuran hafif şişman ya da şişman kadınlarda demir eksikliği anemisi sıklığı ve diyet tedavisine etkisi

Abstract

Amaç: Şişmanlık vücutta biriken yağın fazla olmasıyla ortaya çıkan ve tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Demir eksikliği ise dünyada en sık karşılaşılan besinsel yetersizlik olup anemisi olan bireylerin yaklaşık yarısında demir eksikliği olduğu kabul edilmektedir. Şişmanlık ve demir eksikliği birbirlerinden bağımsız olarak dünya nüfusunun önemli bölümünü etkilemektedir. Bu çalışma ile, hafif şişman ve şişman kadınlarda demir eksikliği anemisi (DEA) sıklığı ve diyet tedavisine etkisinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Materyal ve Metot: Malatya Sağlıklı Yaşam Merkezine başvuran 18-45 yaş grubu beden kitle indeksine (BKİ) göre hafif şişman (BKİ: 25.0-29.9 kg/m2, n:65) ve şişman (BKİ≥30 kg/m2, n:96) olan toplam 161 kadın araştırmaya katılmıştır. Çalışmamız prospektif müdahale araştırması olup, katılım ve devamlılıkta gönüllülük esas alınmıştır. İlk başvuruda tüm kadınlar, biyokimyasal parametrelerin alınması için aile hekimlerine yönlendirilmiş, kadınlardan sosyodemografik özellikleri ve alışkanlıklarına yönelik anket formu doldurmaları istenmiş ve birbirini izleyen üç günde 24 saatlik besin tüketimi ile fiziksel aktivite kaydı alınmış, antropometrik ölçümleri ve Biyoelektrik İmpedans Analizi (BİA) yapılmıştır. Araştırmanın müdahale aşamasında kadınlara vücut ağırlığı kaybına yönelik diyet tedavisi uygulanmış, bu kişiler 3 ay takip edilmiştir. Analizler IBM SPSS 22 programı ile yapıldı. Tüm istatistiksel analizler için p<0.05 düzeyi anlamlı kabul edildi.Bulgular: Serum demiri, hemoglobin düzeyleri ve ferritin değerleri, şişman kadınlarda (sırasıyla ortanca değerleri, 47.0 µg/dL, 12.6 g/dL, 18.1 ng/dL) hafif şişman kadınlardan (47.6 µg/dL, 12.7 g/dL, 18.3 ng/dL) düşük saptanmıştır (p>0.05). Demir eksikliği ve demir eksikliği anemisi görülme sıklığı hafif şişman ve şişman kadınlarda sırasıyla %58.5, %27.7; %59.4, %30.2'dir. Üç aylık izlemde vücut ağırlığı kaybına yönelik diyet tedavisi sonunda, anemisi olmayanların vücut ağırlığının %13.68'ini, anemisi olanların ise %11.96'sını kaybettiği belirlenmiştir (p<0.05). Anemisi olan ve olmayan kadınların antropometrik ölçümlerinde araştırma sonunda önemli farklılıklar belirlenmiştir (p<0.05). Diyetle birlikte tüm bireylerde enerji, protein, toplam yağ, doymuş yağ asitleri, karbonhidrat alımları istatistiksel olarak önemli düzeyde azalmıştır (p<0.05). Sonuç: Bu araştırmada, anemisi olan bireylerin toplam ağırlık kayıpları yüzdesinin daha düşük olduğu belirlenmiştir. Ayrıca vücut ağırlığındaki azalmanın, demir parametreleri üzerinde olumlu etki sağladığı belirlenmiştir. Sonuç olarak, şişmanlık ve demir eksikliği anemisi önemli bir halk sağlığı sorunudur ve oluşmadan önlenmelidir. Şişmanlığın önlenmesi yaşam boyu kalıcı davranış değişikliklerinin edinilmesiyle mümkün olabilir. Anahtar Kelimeler: Demir eksikliği, demir eksikliği anemisi, hafif şişman kadınlar, şişman kadınlar

Aim: Obesity is a disease that occurs when excess fat accumulates in the body and needs to be treated. Iron deficiency is the most common nutritional deficiency in the world and it is accepted that approximately half of the anemic individuals are iron deficiency anemia (IDA). Obesity and iron deficiency affect a significant part of the world's population. This study aims to determine frequency of IDA in overweight and obese women and effect to dietary treatment. Material and Method: A total of 161 women of the 18-45 age group who were according to the body mass index (BMI) overweight (BMI: 25.0-29.9 kg/m2, n:65) and obese (BMI: ≥30 kg/m2, n:96) applied to Malatya Wellness Center. Our study is a prospective intervention study and volunteering is based on participation and continuity. In the first application, all women were referred to family physicians for taking biochemical parameters, all women were asked to fill out a questionnaire for their sociodemographic characteristics and habits, and 24 hours of food consumption and physical activity were recorded for three consecutive days, anthropometric measurements and Bioelectric Impedance Analysis (BIA) were conducted. During the intervention phase of the study, women were given dietary treatment for loss of body weight, followed up for 3 months. Statistical analyses were conducted with the use of IBM SPSS 22 software. Differences were considered significant at p<0.05.Results: Serum iron, hemoglobin levels and ferritin of obese (respectively median values; 47.0 μg/dL, 12.6 g/dL, 18.1 ng/dL) women were lower than overweight women (47.6 μg/dL, 12.7 g/dL, 18.3 ng/dL) (p<0.05). The prevalence of iron deficiency and IDA in the obese and overweight women were respectively, 59.4%, 30.2%; 58.5%, 27.7%. At the end of the 3 months follow-up diet treatment, it was determined that 13.68% of body weight of those without anemia and 11.96% of those with anemia were lost (p <0.05). Significant differences were determined at anthropometric measurements of women with and without anemia (p <0.05). Energy, protein, total fat, saturated fatty acids, carbohydrate intake decreased statistically significantly (p <0.05) in all women with diet. Conclusion: In this study, it was determined that the percentage of total weight loss of individuals with anemia was lower. It has also been determined that the decrease in body weight has a positive effect on iron parameters. In conclusion, the anemia of obesity and iron deficiency is an important public health problem and should be avoided before it occurs. Obesity can be prevented by lifelong changes in behavior. Keywords: Iron deficiency, Iron deficiency anemia, Overweight women, Obese women