Klorheksidin içerikli bonding ajanın bağlanma dayanımının, antibakteriyel etkinliğinin ve klinik performansının değerlendirilmesi

Abstract

Giriş-Amaç: İn vivo ve in vitro olarak iki temel aşamada gerçekleştirilen bu çalışmada klorheksidin içeren dentin bonding ajanın (i) klinik başarısının değerlendirilmesi, (ii) klinik şartlarda dental plak ve dental plak bakterileri üzerine olan etkisinin belirlenmesi ile laboratuvar ortamında materyalin (iii) immediat ve yaşlandırılmış örneklerdeki mikrogerilim bağlanma dayanımının, (iv) antibakteriyel etkinliğinin araştırılması amaçlandı.Materyal-Metot: Çalışmanın in vivo aşamasında, en az iki adet dentin çürüklü (D1 seviyesinde) süt molar dişi bulunan 5-9 yaş arası 40 hasta çalışmaya dâhil edidi. Splith mouth olarak tasarlanan çalışmada sınıf II kaviteye sahip süt molar dişlerin restorasyonunda bağlayıcı ajan olarak Ultradent PQ1 Bond ve Ultradent Peak Universal Bond, restoratif materyal olarak da Tetric N Ceram Bulk Fill kompozit kullanıldı. Restorasyon öncesi, restorasyon sonrasında 1. hafta, 1. ay ve 3. aylarda ilgili dişlerin arayüzlerinden dental plak örnekleri alındı ve plak seyreltme yöntemiyle virülan streptokok sayımı yapıldı. Klinik başarının değerlendirilmesi ise restorasyon sonrası 3, 6, 9, ve 12. aylarda kalibre edilmiş bir gözlemci tarafından FDI kriterleri kullanılarak gerçekleştirildi. Çalışmanın in vitro aşamasında ise; her iki bonding materyali için agar difüzyon testi ile immediat ve yaşlandırılmış örneklerde mikrogerilim bağlanma dayanım testi gerçekleştirildi.Bulgular: Araştırmadan elde edilen bulgulara bakıldığında; alınan dental plak örneklerinde tüm zamanlar açısından Peak Universal Bond ve PQ1 Bond arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). FDI kriterleri ile 3'er aylık aralıklarla 12 ay boyunca değerlendirilen restorasyonlarda tüm zaman aralıklarında değerlendirme kriterleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Mikrogerilim bağlanma dayanım testinin istatistiksel değerlendirmesi sonucunda PQ1 Bond grubunda immediat bağlanma değerleri ile termal yaşlandırma uygulanmış bağlanma değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmedi (p=0,54). Peak Universal Bond grubunda immediat bağlanma değerleri ile termal yaşlandırma uygulanmış bağlanma değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmedi (p=1,00). Hem immediat hem de termal yaşlandırma uygulanmış örnekler için Peak Universal Bond grubundaki bağlanma değerlerinin PQ1 Bond grubundaki bağlanma değerlerinden istatistiksel olarak daha yüksek olduğu görüldü (p=0,00). Işık ile polimerizasyon yapılmayan örneklerin agar difüzyon testi ile değerlendirilmesi sonucunda Peak Universal Bond ve PQ1 Bond gruplarında zon çapları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p=0,211).Sonuç: Bu çalışmanın kısıtlılıkları dâhilinde elde edilen bulgular bir arada değerlendirildiğinde; klorheksidin içeren bonding ajanın klinik kullanım için uygun nitelikte olduğu düşünülmüştür. Bulk-fill kompozit rezin ise işlem basamaklarını azaltması, teknik hassasiyetinin düşük olması, çocuk hastada koltuk zamanını kısaltması bakımından tercih edilebilir niteliktedir. Ancak, klinik sonuçların değerlendirilebilmesi için iyi planlanmış, uzun süreli takip zamanına sahip randomize klinik çalışmalara duyulan gereksinim sürmektedir.Anahtar kelimeler: Dentin bonding ajan, klorheksidin, klinik değerlendirme, mikrogerilim bağlanma dayanımı, antibakteriyel, dental plak, bulk-fill kompozit

Introduction: The present study was designed as a two-stage (in vivo and in vitro) analysis of chlorhexidine-containing dentin bonding agent, which aimed to investigate (i) the clinical success of this agent, (ii) its effect on dental plaque and dental plaque bacteria under clinical conditions, (iii) the microtensile bond strength of this agent in immediate and aged samples in laboratory condition, and (iv) its antibacterial efficiency.Materials and Methods: In the in vivo stage of the study, a total of 40 patients aged 5-9 years with at least two dentin caries (D1 Level) in primary molars were included in the study. The study also involved a split-mouth design in which Ultradent PQ1 Bond and Ultradent Peak Universal Bond were used as the bonding agents and Tetric N Ceram Bulk Fill composite was used as the restorative material for the restoration of primary molars with class II cavity. Dental plaque samples were obtained from the interdental spaces of the teeth both before restoration and at one week, one month, and three months after restoration, and the virulence of streptococcus mutans was assessed by serial dilution plate method. The evaluation of clinical success was performed by a calibrated observer according to the FDI criteria at months 3, 6, 9, and 12 after restoration. In the in vitro stage of the study, agar diffusion test was applied and microtensile bond strength test was performed in both immediate and aged samples for the two bonding materials.Results: No significant difference was found between the Peak Universal Bond and the PQ1 Bond groups with regard to the taking dental plaque samples at all time intervals (p>0.05). Similarly, no significant difference was found between the groups with regard to the restorations evaluated every three months over a total period of 12 months (p>0.05). The statistical results of the microtensile bond strength test indicated no significant difference between the immediate and thermally aged bonding values in the PQ1 Bond group (p=0.54). No significant difference was found between the immediate and thermally aged bonding values in the Peak Universal Bond group (p=1.00). Moreover, the bonding values in the Peak Universal Bond group were statistically higher than those in the PQ1 Bond group for both immediate and thermally aged samples (p=0.00). However, the evaluation of the non-photopolymerized samples with agar diffusion test revealed no significant difference between the two groups with regard to the diameter of the zone (p=0.211).Conclusion: Under the limitations of the present study, the following conclusions can be made chlorhexidine-containing dentin bonding agents are suitable for clinical use. The Bulk-fill resin-based composite can also be preferred in that it reduces the steps of the restoration, provides relatively lower technical sensitivity, and leads to shorter times on the dental chair. Further well-planned, long-term, and randomized clinical studies are still required.Key Words: Dentin bonding agents, chlorhexidine, clinical evaluation, microtensile bond strength, antibacterial, dental plaque, bulk-fill composite