Gelişimsel kalça displazisi tedavisindeki iliak osteotomilerin femur başı epifizi üzerindeki etkileri

Abstract

Amaç: Asetabulumun yeniden şekillenmesinde ve kalça ekleminin konsantrik redüksiyonunda önemi olan ve sık kullanılan Salter ve Pemberton pelvik osteotomilerinin (SPO, PPO) femur başı epifizi üzerine etkilerinin ve fonksiyonel sonuçlarının değerlendirilmesi.Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne Ocak 2008 ile Aralık 2011 tarihleri arasında başvuran ve GKD tanısı nedeniyle pelvik osteotomi planlanan 52 hastanın 69 kalçası geriye dönük olarak klinik ve radyolojik olarak değerlendirildi. Nöromüsküler sorunu olan, eşlik eden alt ekstremite anomalisi veya kollajen doku hastalığı olan, daha önce GKD' ye yönelik herhangi bir tedavi uygulanan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Bulgular: İncelenen kalçaların iki gruba ayrıldı, PPO(n=34) ve SPO(n=35). PPO grubunda ortalama Aİ açısı preop 36,2°±4,9°, postop 23,4°±3,9° olarak ölçülmüş olup SPO grubunda ise preop 35,6°±3,8°, postop 23,1°±5,1° olarak ölçülmüştür. Postop 24. Ayda asetabular kapsamasının değerlendirilmesi için ölçülen MKA' ları PPO grubunda ortalama 23,5°±10,4°, SPO grubunda ortalama 20,6°±11,7° olarak ölçülmüştür. Her iki osteotomi grubu MKA, Aİ açısındaki düzelme miktarının, femur başı AVN görülme sıklığının ve fonksiyonel sonuçlarının benzer olduğu gözlenmiştir. Tönnis evre 4 olarak değerlendirilen kalçalarda evre 1-3 kalçalara göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde AVN izlenmiştir. Ostetotomi uygulanan kalçaların hiçbirinde coxa valga izlenmemiş olup 3 vakada coxa vara gözlenmiştir.Sonuçlar: Literatürde teorik olarak, PPO' nun SPO' ya oranla AVN açısından daha yüksek risk taşıdığı bilinmesine rağmen yapılan klinik çalışmalarda olduğu gibi çalışmamızda da anlamlı bir fark saptanmamıştır. Ameliyat öncesi dönemde ise özellikle displazisin derecesinin ameliyat sonrası dönemde AVN açısından risk faktörü olabileceği gözlenmiştir. Bunun için örneklem sayısı daha çok olan bir çalışma yapılması gerekmektedir.

Objectives: The aim of this study is to assess the effects of Salter's and Pemberton's pelvic osteotomies (SPO, PPO) which are used in the treatment of developmental dysplasia of the hip, on the femoral head physis.Materials and Methods: We made radiological and clinical assessments of 52 patients (69 hips) who were treated with pelvic osteotomy and open reduction, retrospectively between Jan 2008 – Dec 2011. Patients with a previous history of neuromuscular disorder, concomitant anomaly of lower extremity, collagenous tissue disorders, and who were treated for DDH previously were excluded from the study.Results: There were two groups, SPO (n=35) and PPO (n=34). Preoperative and postoperative mean AI angle of PPO group was 36,2°±4,9° and 23,4°±3,9° respectively; meanwhile 35,6°±3,8° and 23,1°±5,1° in the SPO group. Center edge angle was measured for the assessment of acetabular coverage. Mean CE angle was 23,5°±10,4° in the PPO group and 20,6°±11,7° in the SPO group. There was no significant difference in avascular necrosis, AI angles, CE angles between the osteotomy groups. However, postoperative AVN was significantly higher in Tönnis stage 4 hips than Tönnis 1-3 stages. There was no coxa valga, on the other hand 3 coxa vara patients were observed.Conclusion: Despite the theories that PPO had a higher risk than SPO for AVN, both in the literature and in our study there was no statistical difference between osteotomy groups. Especially, the stage of the DDH was seen as a more important risk factor for AVN, independent from the osteotomy. However, further studies on wider groups for a stronger statement are needed.Key words: Pelvic osteotomy, Salter, Pemberton, Femoral head physis