Süt sığırı rasyonlarında canlı maya ve esansiyel yağ kullanılmasının performans ve süt bileşimi üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışma, süt sığırı rasyonlarına canlı maya ve esansiyel yağ ilavesinin performans ve süt bileşimi üzerine etkisinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmada 2 ve 3. laktasyonda her bir grupta 30 adet olmak üzere toplam 120 adet siyah alaca süt sığırı (Holstein ırkı) kullanıldı. Muamele grupları: 1) Kontrol, (K, katkısız grup), 2) Bitkisel esansiyel yağ karışımı, (EY 0,10 g/gün) 3) Canlı maya (Saccharmyces cerevisia, M 10 g/gün/sığır, 4x109 cfu/g) 4) EY+M (0,10 g/gün+10 g/gün) şeklinde oluşturuldu. Deneme 16 hafta sürdürüldü ve ölçümler iki haftada bir yapıldı (8 ölçüm). Rasyona M ve EY katkısından canlı ağırlık, süt verimi ve yem-süt üretim etkinliği etkilenmedi. EY grubunda 4. ve 6. haftada sütün kuru maddesi (KM) ve 4., 6., 14. ve 16. haftalarda süt yağı diğer gruplardan daha yüksek bulundu (P<0.05). Süt proteininin araştırma süresince ortalama değeri ile 10., 12., 14. ve 16. haftalardaki değeri M+EY grubunda diğer gruplardan daha düşük bulundu (P<0.05). Sütte somatik hücre sayısı (SHS) K grubunda en yüksek olurken; EY grubunda ise önemli derecede düşüktü (P<0.05). Sütte laktoz, kazein, ve yoğunluk muamelelerden önemli derecede etkilenmezken, sütte üre, asitlik, serbest yağ asitleri, sitrik asit ve donma noktası gruplar arasında bazı haftalarda farklılık göstermiştir (P<0.05). Sütte en yüksek miristik asit oranı (C14:0) K ve EY grubunda bulunurken en düşük maya ve EY+M grubunda bulundu ve pentadekanoik asit (C15:0) ise en yüksek kontrol grubunda gözlendi (P<0.05). Sonuç olarak, süt sığırı rasyonlarına EY karışımı katılması süt yağı ve protein oranında artışa neden olurken, sütte somatik hücre sayısında azalmaya neden olmuştur. Rasyona canlı maya ve EY+maya ilaveleri genel olarak performans, süt kalite özellikleri üzerine önemli derecede etkili olmadığı belirlenmiştir. Neticede, rasyona esansiyel yağ katkısı yapılmasının önerilebileceği ancak canlı maya katkısına gerek olmadığı sonucuna varılmıştır.

This study was conducted to determine the effect of live yeast (LY) and essential oil (EO) addition to diet on performance and milk composition traits in dairy cattle. In the study, a total of 120 Holstein cows with in 2 and 3 the lactation period were used, and distributed 30 in each group. Four separate groups were formed in the study. Treatment groups as follows: 1) Control, (C, no yeast and essential oil addition), 2) Vegetable essential oil mixture, (EO, 0,10 g/day/cattle) 3) Live yeast, (LY, Saccharomyces cerevisia, 10 g/day/cattle, 4x109 cfu/g) 4) EO+LY (0,10 g/day +10 g/day/cattle). The trial was lasted for 16 weeks and traits were deteremined each two weeks (8 measurements). Body weight, milk yield and feed efficiency (feed/milk) were not influenced by the treatments. In the EO group, at the 4th and 6th week milk dry matter (DM) content and at 4th, 6th, 14th and 16th weeks milk fat content were higher than those of other groups (P <0.05). At the 10th, 12th, 14th and 16th weeks milk protein of LY + EO group was lower than other groups (P <0.05). The number of somatic cells in the milk (SCN) was the highest in group C and significantly lower in group EO (P<0.05). While milk lactose, casein, and density were not significantly affected by treatments, however, urea, acidity, free fatty acids, citric acit and freezing point of milk were significantly affected in different weeks (P<0.05). Pentadecanoic acid (C15: 0) in C group was higher than those of other groups while the lowest myristic acid ratio (C14: 0) was found in the C and EO groups compared to LY and LY+EO groups (P <0.05). In conclusion, addition of EO to dairy rations increased in milk protein and fat content and decreased in milk somatic cell count. However, live yeast and yeast+EO combinations did not significantly influence on performance and milk quality traits. As a result, EO may add to dairy diets to get some benefit, however, there is no need to add yeast to diets.