3 farklı yöntemle elde edilmiş metal altyapıların porselen ile bağlantısının değerlendirilmesi, porselen fırınlama sikluslarının kronun marjinal ve iç uyumuna etkisinin in-vitro olarak karşılaştırılması

Abstract

CAD/CAM ile yumuşak metal kazıyarak metal altyapı üretme yöntemi geleneksel döküm ve lazer sinterizasyonla metal altyapı üretim yöntemlerine alternatif bir metod olarak sunulmuştur. Bu yeni teknoloji üretim süresini ve maliyeti azaltma, lazer sinterizasyondaki gibi ilave bir makine alımı gerektirmeden mevcut CAD/CAM makinesi kullanılarak klinikte kazınabilme gibi avantajlara sahiptir.Bu çalışmanın amaçları; 1) CAD/CAM ile yumuşak metal kazıyarak elde edilen tek üye kron restorasyonlarının, döküm ve lazer sinterizasyon yöntemleriyle üretilenlerle internal uyumlarını, marjinal uyumlarını 2) porselen fırınlama siklusunun marjinal ve internal uyuma etkisini ve de 3) metal-porselen bağlantısını değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Yumuşak metal (n=15), lazer sinterizasyon (n=15) ve geleneksel döküm (n=15) metodlarıyla sağ üst birinci molar metal die model üzerine tek üye metal altyapılar üretildi. İnternal uyumları silikon replika metodu yöntemiyle, marjinal uyumları ise bilgisayara bağlı ışık mikroskobu ve kendi yazılımıyla her yüzeyden 5 noktadan olacak şekilde ölçüldü. Daha sonra metal altyapılara porselen kalınlıkları standart olacak şekilde özel bir düzenek yardımıyla porselen uygulaması yapıldı. Ölçümler porselen uygulaması ve glaze sonrasında da tekrarlandı. İstatistiksel analizler üç yönlü-ANOVA ve Tukey-HSD (α=0,05) testleri kullanıldı.Marjinal aralık ölçüm değerlerinin istatistiksel analizine göre her üç üretim metodu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p=0,000). Buna göre kronların marjinal aralık değerleri ortalamaları (±standart sapma) sırasıyla yumuşak metal kazıma için 31,4±13,8 μm, geleneksel döküm için 20,8±14,4 μm, lazer sinterizasyon için 7,3±6 μm olarak tespit edilmiştir. Metal ve porselen, metal ve glaze aşamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmasına karşılık (p=0,000), porselen ve glaze aşamaları arasında anlamlı bir fark olmadığı (p=0,072) görülmüştür. Her üç grupta da porselen uygulaması sonrası marjinal aralıkta bir miktar artış görülmüştür.İnternal aralık ölçüm değerlerinin istatistiksel analizine göre her üç üretim metodu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p=0,000). Buna göre kronların internal aralık değerleri ortalamaları (±standart sapma) sırasıyla geleneksel döküm için 37 ±5,7 mg, lazer sinterizasyon için 28±6,1 mg, yumuşak metal kazıma için 21,6±7,3 mg olarak tespit edilmiştir. Porselen fırınlama siklusları arasında her üç aşamada da istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamakla birlikte (p>0,05) her üç grubunda internal aralığı bir miktar artmıştır.Kırılma kuvveti değerlerinin istatistiksel analizine göre her üç üretim metodu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır (p=0,266). Buna göre kronların kırılma kuvveti değerlerinin ortalamaları (±standart sapma) sırasıyla geleneksel döküm için 360,9±155,0 N, lazer sinterizasyon için 340,7±177,8 N, yumuşak metal kazıma için 441,1±192,9 N olarak tespit edilmiştir.Sonuç olarak çalışmamızda yumuşak metal kazıma yöntemi en iyi internal uyum fakat en kötü marjinal uyum değerlerine sahip çıkmış olsada, her üç grup için de elde edilen sonuçlar klinik olarak kritik kabul edilen değerlerin çok altında çıkmıştır. Bu sebeple her 3 metal altyapı üretim tekniğinin de klinik olarak kabul edilebilir marjinal aralık ve internal aralık değerlerine sahip olduğu; porselen fırınlama siklusunun internal aralıkta istatistiksel olarak anlamlı bir fark oluşturmadığı, marjinal aralıkta ise istatistiksel olarak anlamlı bir artışa sebep olmasına rağmen klinik için kabul edilebilir olan kritik değerleri aşmadığı görülmüştür. Örneklerin kırılma dayanımları değerlendirildiğinde ise üç yöntem arasında istatistiksel olarak bir fark çıkmamıştır. Metal-seramik bağlantısını değerlendirmek için kullanılan test düzeneği geliştirilmelidir.

The method of producing metal substructure by milling soft metal with CAD / CAM is presented as an alternative method to metal substructure production methods like conventional casting and laser sintering. This new technology has advantages such as reducing production time and cost, and milling form a block using the existing CAD / CAM machine without necessitating the purchase of an additional machine such as laser sintering. The aims of this study were to examine 1) the internal and marginal fit 2) the effect of the porcelain firing cycles on internal and marginal fit of restorations fabricated using casting, laser sintering and soft metal milling methods 3) evaluate metal-porcelain bond strength. Single unit metal substructures were produced by using soft metal milling (n=15), laser sintering (n=15) and conventional casting (n=15) methods on a right first maxillary molar metal die. The internal fit was measured using the silicon replica method and the marginal adaptations were measured by computerized light microscopy and software from 5 standard points on each surface. Then porcelain was applied on metal substructures with the help of a specially prepared index in order to standardize the porcelain thicknesses. The measurements were repeated following the porcelain application and glazing. Statistical analyzes were performed using Three-way ANOVA and Tukey-HSD (α = 0,05) tests. According to statistical analysis of marginal gap measurement values, statistically significant difference was found between all three production methods (p=0,000). The mean marginal gap values of the crowns were 31,4±13,8 μm for soft metal milling, 20,8±14,4 μm for conventional casting and 7,3±6 μm for laser sintering. There was a statistically significant difference (p = 0,000) between the metal and porcelain, metal and glaze measurement steps and no significant difference between the porcelain and glaze measurement steps (p = 0.072). In all three groups there was some increase in the marginal gap after porcelain application. A statistically significant difference was found between the three production methods for internal gap measurement values (p = 0,000). The mean internal gap values were 37±5,7 mg for conventional casting, 28±6,1 mg for laser sintering and 21,6±7,3 mg for soft metal milling. There was no statistically significant difference between the porcelain firing cycles (p>0,05), but the internal gap increased slightly for all compared groups. According to the statistical analysis of the fracture strength values, no statistically significant difference was found between all three production methods (p=0,266). The mean values of the fracture force values of the crowns (± standard deviation) were 360,9 ± 155,0 N for conventional casting, 340,7 ± 177,8 N for laser sintering and 441,1 ± 192,9 N for soft metal scraping, respectively .In conclusion, the soft metal milling method in our study had the best internal fit but the worst marginal fit. The results were well below the clinically acceptable values. All 3 metal substructure production techniques had clinically acceptable marginal gap and internal gap values. The porcelain firing cycle did not cause a statistically significant difference in the internal gap. However, a statistically significant increase in the marginal gap was observed. However, all values were within clinically acceptable values. When the fracture strengths of the specimens were evaluated, there was no statistical difference between the three methods. The test method used for testing metal ceramic bond strenght has to be improves.