Gelişimsel kalça displazisi olgularında kapalı redüksiyon yapılan olgularda iki farklı immobilizasyon tekniğinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Gelişimsel kalça displazisi (GKD) tedavisinde kapalı redüksiyon yapılanolgularda iki farklı immobilizasyon tekniğinin sonuçlarını karşılaştırmaktır.Yöntem: Erciyes Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı'nda 2015 ve2018 yılları arasında GKD tanısı alan olgulardan radyografik görüntüleme ile IHDI(Uluslararası Kalça Displazisi Enstitüsü) skoru belirlenebilen ve IHDI skoru 1' denfazla olan toplam 31 olgunun 38 kalçası değerlendirildi. 2 gruba ayrılan olgularda 1.grup (çalışma grubu) pelvipedal alçı + statik abdüksiyon ortezi ile tedavi edilirken 2.grup (kontrol grubu) pelvipedal alçı + pelvipedal alçı ile tedavi edildi. Tedavi sonrasıradyolojik bulgular değerlendirildi.Bulgular: Çalışma grubundaki kalçalardan tedavi sonrası başarı oranı %94.4, kontrolgrubunda ise %85 bulundu. Toplam 4 kalçada (%10.5) kapalı redüksiyon ile konsantrikredüksiyon sağlanamadı ve açık olarak redükte edildi. Toplam 38 kalçanın 34'ünde(%89.4) kapalı redüksiyon sağlandı. Tedavi öncesi ve sonrası azalma miktarları her ikigrupta istatistiksel olarak anlamlı iken (p=0.000) gruplar arası asetabular indeks (AI)değişim miktarları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (mean ± SD: -10,42 ± 3,70 vs -11,16 ± 3,55 , p=0.535).Sonuç: Statik ortez kullanımı tedaviyi devam ettirmede pelvipedal alçı kadar etkilidir.Tedavi sırasında yapılacak olan ikinci pelvipedal alçının yerine statik abdüksiyon ortezikullanımı etkin ve kullanışlı bir alternatif olarak düşünülebilir.

Aim: The goal of this study is to compare the radiologic treatment outcomes followingtwo different immobilization tecniques in infants with developmental hip dysplasia .Method: Infants admitted to out-patient clinic in Erciyes University Department ofOrthopedic surgery and diagnosed with developmental dysplasia of hip between theyears of 2015- 2018 have been enrolled in study. Infants evaluated with plainradiography and those classified as international hip dysplasia instutie (IHDI) scoremore than 1 have been included. 38 hips of 31 infants has been assesed. All infantsdivided into 2 groups. Infants in group 1 (test group) treated with hip spica cast for 6weeks followed by static abduction orthosis for 6 weeks and infants in group 2 (controlgroup) treated with hip spica cast for 12 weeks (6 weeks + 6 weeks). Treatmentoutcomes assesed via radiologic measures .Findings: Treatment succes rate was 94,4% in group 1 and 85.5% for group 2.Concentric reduction was not provided in 4 hips (%10.5) after treatment and thosetreated with open reduction. Mean asetabular index angle improvement was -10,42 ±3,70 degree in group 1 (test group) and -11,16 ± 3,55 in group 2 (control group).Asetabular index (AI) angle improvements were statistically significant for both groups(p=0.000). There were no statistically significant difference in the amount of AI anglereduction between the groups (p=0.535).Conclusion: Usage of static abduction orthosis after the hip spica casting for 6 weeks inthe treatment of developmental dysplasia of hip is at least as effective as hip spica cast.Static abduction orthosis can be considered as a useful alternative to partially replacehip spica cast in the treatment of developmental dysplasia of the hip.