Humerus cisim kırıklarında kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon yönteminin radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Humerus cisim kırıklarında eksternal fiksatör ile tedavi edilen olguların tedavi sonrası radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: 2012-2019 tarihleri arasında kliniğimize travma nedeniyle başvuran hastalardan, humerus cisim kırığı olan hastalar çalışmaya alındı.18 yaş üzeri ve aydınlatılmış onam imzalayabilecek hastalar çalışmaya dahil edildi. Açık kırıklar, patolojik kırıklar ve omuz yada dirsek eklemine uzanan kırıklar çalışma dışı bırakılarak kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon ile tedavi edilen 74 humerus cisim kırığı retrospektif olarak değerlendirildi. Takipleri yetersiz olan 9 hasta ve ölüm/red gibi sebeplerle çalışmaya dahil edilemeyen 14 hasta dışlandı. Çalışmaya dahil edilen 51 hastanın demografik verileri, yaralanma şekilleri, AO sınıflaması ve bölgesine göre kırık sınıflaması, sigara içip içememesi, varsa radial sinir yaralanması kayıt edildi. Radyografik olarak 6. aya kadar kaynama olup olmaması değerlendirildi. Hastaların son kontrollerinde omuz ve dirsek hareket açıklığı, Mayo Elbow Performance Index (MEPI), The Disability of The Arm, Shoulder and Hand (DASH) ve Constant ve Murley Shoulder Score ile değerlendirildi. Elde edilen veriler SPSS 22.0 programına aktarılarak analiz edidi. Analiz sonucunda p değeri 0.05'ten küçük olan farklar istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmamızda ortalama yaş 39,24 ± 16,48'di. Hastaların 37'si erkek (72.55%), 14'ü (27.45%) kadındı. Humerusların 25'i (49 %) sağ, 26'sı (51 %) sol taraftı. AO sınıflamasına göre; 6 humerus (11.7 %) 12A1, 12 humerus (23.5 %) 12A2, 17 humerus (33.4 %) 12A3, 8 humerus (15.7 %) 12B1, 5 humerus (9.9 %) 12B2, 2 humerus (3.9 %) 12C1, 1 humerus (1.9 %) 12C3 olarak sınıflandırıldı. Peroperatif radial sinir hasarı yoktu. MEPI ve DASH skoru sırasıyla 94,90 ± 8,75 ve 8,90 ± 9,79, ortalama Constant skoru 92,88 ± 5,95 idi. Kaynama süresine bakıldığında distal cisim kırıklarında daha erken kaynama olduğu görüldü. Sigara kullanan hastalarda literatürle uyumlu olarak kaynamanın geciktiği görüldü. Sonuç: Humerus cisim kırıklarının kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon yöntemi ile tedavisi, minimal yumuşak doku hasarı, daha küçük insizyon skarı oluşumu ve yüksek omuz-dirsek hareket fonksiyonu sunarak diğer tedavi seçeneklerinin yanında değerli bir alternatif olarak düşünülebilir.Anahtar Sözcükler: Kapalı redüksiyon, Eksternal Fiksasyon, Humerus Cisim Kırığı.

Aim: : The goal of this study is to evaluate the radiologic and clinical outcomes of the external fixator treatment on humeral shaft fractures. Method: Patients admitted to emergency department in Erciyes University Orthopedic Surgery Department with humerus shaft fractures have been enrolled to study between 2012-2019. All patients were over 18 years old and were willing to sign informed consent. Patients with open fractures, pathologic fractures and fractures associated with either proximal and distal join line were excluded from the study. Total 74 humeral shaft fracture cases evaluated retrospectively. Total 23 patients have been excluded from the study, 9 were due to the inadequate follow-up and 14 were secondary to death or denial of participation. Data has been collected regarding the demographic features, mechanism of injury, AO classification, smoking status and radial nerve injury history. Radiologic union rate is evaluated. Functions of the upper extremity evaluated with Mayo Elbow Performance Index (MEPI), The Disability of The Arm, Shoulder and Hand (DASH), Constant and Murley Shoulder Scores at the final follow-up. Obtained data have been processed using SPSS 22.0 and 'p' values <0,05 were considered as statistically significant.Findings: In our study mean age was 39,24 ± 16,48. There were 37 men (72.55%), 14 women (27.45%) patients. Fractures were right-sided in 25 (49%) and left sided in 26 (51%) patients. According to AO classification; 6 were type 12A1 (11.7%) 12A1, 12 were 12A2 (23.5 %), 17 were 12A3 (33.4 %), 8 were 12B1 (15.7 %), 5 were 12B2 (9.9 %), 2 were 12C1 (3.9 %) and 1 was 12C3 (1.9 %). There was no postoperative radial nerve deficit observed. MEPI and DASH scores are found to be 94,90 ± 8,75 and 8,90 ± 9,79 respectivly and mean constant score was 92,88 ± 5,95.Distal shaft fractures showed earlier union compared to proximal and mid-shaft fractures. Smokers showed delayed union time concordant with the literature. Results: Treatment of humeral shaft fractures with closed reduction using external fixator offers minimized soft tissue damage, lesser skin scar and improved shoulder and elbow mobility therefore, it can be considered as a valuable alternative to the other fixation methods.Keywords: Closed Reduction, External Fixation, Humerus Shaft Fractures.