Erken Modern Dönem Akdeniz hakimiyeti ve Osmanlı deniz gücü: 1578 - 1645

Abstract

Akdeniz, 16. yüzyılın büyük bir bölümünde birbirine denk iki imparatorluğun hâkimiyet mücadelesine sahne oldu. 1574 yılında Tunus'un Osmanlı İmparatorluğu tarafından yeniden ele geçirilmesi bu mücadelenin son büyük hadisesiydi. Bu tarihten sonra, değişen siyasi ve iktisadi şartlar neticesinde Habsburg İmparatorluğu okyanus ötesi hedeflere yönelirken Osmanlı İmparatorluğu doğu sınırlarında uzun yıllar Safevilere karşı savaşmak zorunda kaldı. Ancak Osmanlı ve Habsburg İmparatorluklarının değişen politikaları Akdeniz'deki mücadelenin de tamamen sonlandığı anlamına gelmiyordu. Sadece Akdeniz'de yeni bir döneme girilmiş ve Osmanlıların Akdeniz'deki mücadelesi bu yeni dönemin koşullarına bağlı olarak devam etmiştir. Bu çalışmada, Osmanlı denizciliği erken modern dönemde Akdeniz'de hâkimiyet kurma yöntemi ile deniz gücü kavramı çerçevesinde incelenmiş ve Osmanlıların 1578-1645 tarihi aralığında Akdeniz'deki mücadelelerine dair yeni bir bakış açısı ortaya konulmaya çalışılmıştır.

The Mediterranean witnessed a clash for domination between two equally powerful empires during most of the 16th century. The last sign of this competition was re-conquest of Tunisia in 1574 by Ottomans. After that date, due to the alteration on the political and economic conditions, on the one hand, Habsburg Empire directed its interest across the ocean, Ottomans had to fight against the Safavids for many years, on the other. This remarkable shift in politics doesn't mean the end of the struggles. The states commenced to follow new policies and the Ottoman struggles in the Mediterranean went hand in hand with the status quo of the time. In the thesis, the Ottoman naval power is analyzed in terms of the concepts of domination and naval power in early modern times and a fresh look tries to be settled for the Ottoman struggles on the Mediterranean between 1578 and 1645.