Araştırma görevlisi hekimlerin geleneksel, tamamlayıcı ve alternatif tıp uygulamaları ile ilgili bilgi ve tutumları

Abstract

Giriş ve Amaç: Dünya genelinde geleneksel, tamamlayıcı ve alternatif tedavi (GTAT) kullanımı her geçen gün artmaktadır. Hekimlerin bu konuda bilgi sahibi olması tamamlayıcı ve alternatif tedavilerin olumsuz etkilerinin azaltılması ve bu tedavilerden maksimum yarar sağlanması açısından son derece önemlidir. Bu çalışma hekimlerin geleneksel, tamamlayıcı ve alternatif tedavi konusunda bilgi ve tutumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metod: Araştırmanın örneklemini Dicle üniversitesi hastanesi dahili ve cerrahi birimlerinde çalışan 200 araştırma görevlisi oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri, araştırmacı tarafından literatür taraması sonucu hazırlanan soru formu kullanılarak toplanmıştır. Soru formu katılımcıların sosyo-demografik özelliklerini, geleneksel tamamlayıcı alternatif tıp uygulamaları ile ilgili bilgi ve tutumlarını ölçen soruları içermektedir.Bulgular: Katılımcıların %66'sı erkek, %34'ü kadındı. Katılımcıların %70'i dahili, %30'u cerrahi tıp bilimlerinde görev yapmaktaydı. Katılımcıların yaş ortalaması 29.21±2.93 yıl (min 24-max 45)idi. Asistan hekimlerin %81'i GTAT yöntemleri ile ilgili kurs, eğitim almak istemektedir. Egzersiz, beslenme düzeni, masaj tedavisinin hekimlerin en çok bildiği GTAT yöntemleri olduğu belirlenmiştir. Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp Uygulamaları Yönetmeliği` 27 Ekim 2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Yönetmelikde 15 farklı uygulamaya yer verilmiş. Bu yönetmelikte yer alan tedavilerden en çok eğitim alınmak istenen tedaviler akupunktur, müzikterapi, ozon, hipnoz, fitoterapi olarak bulunmuştur. En az eğitim almak istenilenler ise kayropraktik, osteopati, apiterapi, proloterapi, larva uygulaması olarak bulunmuştur.Sonuç: Ancak sağlık çalışanlarının GTAT yöntemleri hakkındaki bilgi düzeyleri düşüktü. Günümüzde toplumun GTAT yöntemlerine olan geniş ilgisi ve sağlık çalışanlarının GTAT'a yönelik olarak pozitif tutumları göz önünde bulundurularak, bu yöntemler hakkında bilgilendirici eğitim verilmesi düşünülmelidir.ANAHTAR SÖZCÜKLER: Geleneksel tamamlayıcı tıp, yönetmelik, asistan hekim, bilgi ve tutum

Introduction and Aim: The worldwide use of traditional, complementary and alternative therapy is increasing day by day. Physicians knowledge ofthis issue is extremely important in term of reducing the advers effect of complementary and alternative treatments and providing the maximum benefit from these treaments. This study was conducted in order to assess the knowlewdge and attitudes of physicians about traditional, complemantary and alternative treatment.Material and Methods: The sample of the research consists of 200 research assistants working in the internal and surgical units of Dicle University Hospital. The data of the study were collected using the questionnaire prepared by the researcher after a thorough literature search. This questionnaire contains questions regarding the participants' socio-demographic characteristics, and that measures his/her knowledge and attitudes about traditional complementary and alternative medicine practices.Results: 66% of the participants were male and 34% of them were female. 70% of the participants were working in the internal unit while 30% of them were working in the surgical unit. The mean age of the participants was 29.21 ± 2.93 years (ranging 24-45 years). 81% of resident physicians indicated that they would like to receive education on traditional, complementary and alternative therapy methods. The study shows that exercise, nutritional adjustment, and massage therapy are the most known methods of traditional, complementary and alternative therapy among the physicians. Regulation on Traditional and Complementary Medical Practices `was published in the Official Gazette dated October 27, 2014 and came into force. There are 15 different applications in the regulation. Among the therapy methods included in the regulation, those of which trainings are most requested can be listed as acupuncture, music therapy, ozone, hypnosis, phytotherapy. On the other hand, chiropractic, osteopathy, apitherapy, prolotherapy, larva application trainings are found to be the least demanded.Conclusion: However, the knowledge level of the health workers about traditional, complementary and alternative therapy methods was found to be low. Considering the society's wide interest in traditional, complementary and alternative therapy as well as the psitive attitudes of health workers towards these therapy methods, informative education and trainings should be considered to be offered.KEYWORDS: Traditional complementary medicine, regulation, resident physician, knowledge and attitude