Ortaokul öğrencilerinin Türkçe dersine yönelik tutumları ve öz yeterlikleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu çalışmada, ortaokul öğrencilerinin Türkçe dersine yönelik tutumları ve öz yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Türkçe derslerinde öz yeterlik inançlarını konu alan çalışmalar yeterli düzeyde olmadığı için bu tez aracılığıyla bu alana katkı sağlamaya çalışılmıştır. Son beş yılda eğitim alanında yapılan çalışmalarda öz yeterliği ölçme araçlarındaki sayı giderek artmaktadır. Ancak, Türkçe dersi öğretiminde öz yeterliği ölçmeye yönelik çalışmalar son derece sınırlı kalmıştır. Bu çalışma, ilişkisel tarama modeline dayalı, betimsel bir araştırmadır. Tezde, basit tesadüfî örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın evrenini, Isparta il merkezinde bulunan ortaokullar, örneklemini ise 2013-2014 eğitim-öğretim yılında Isparta il merkezinde yer alan ortaokullarda öğrenim gören 5, 6, 7, ve 8. sınıfa devam eden toplam 1010 öğrenci oluşturmaktadır.Tezde, ortaokul öğrencilerinin Türkçe dersine yönelik tutumlarını ölçmek amacıyla Kaya, Arslantaş ve Şimşek (2009) tarafından geliştirilen `Türkçe Dersine Yönelik Tutum Ölçeği` kullanılmıştır. Öğrencilerin öz yeterliklerini ölçmek amacıyla Muris (2001) tarafından geliştirilen, akademik, sosyal ve duygusal öz yeterlik alt boyutlarından oluşan ve Telef (2011) tarafından Türkçeye uyarlanan `Çocuklar için Öz Yeterlik Ölçeği` kullanılmıştır. Ayrıca sosyo-demografik ve sosyo-ekonomik değişkenleri belirlemek amacıyla `Kişisel Bilgi Formu` araştırmacı tarafından hazırlanıp uygulanmıştır.Elde edilen verilere göre; öğrencilerin öz yeterlik düzeyleri ile Türkçe dersine yönelik tutumları arasında pozitif yönde bir korelasyon ve anlamlı bir farklılık olduğu görülmüş, öğrencilerin akademik, sosyal ve duygusal öz yeterlik düzeyleri yükseldikçe Türkçe dersine yönelik tutumlarının geliştiği belirlenmiştir.Öğrencilerin cinsiyet, anne-babanın ayrı veya birlikte yaşıyor olma değişkenlerine göre, akademik ve sosyal öz yeterlik alt boyutlarında anlamlı bir farklılığın olduğu; duygusal öz yeterlik alt boyutunda anlamlı bir farklılığın olmadığı görülmüştür. Türkçe dersinin öğrencilerin yaşamlarındaki önemi, sınıf düzeyi, çalışma odası, ailenin ekonomik düzeyi değişkenlerine göre akademik, sosyal ve duygusal öz yeterlik alt boyutlarının hepsinde anlamlı bir farklılığın olduğu görülmüştür. Yaş, anne-babanın eğitim düzeyi, öğrencilerin genel akademik başarıları ve Türkçe dersindeki akademik başarıları arttıkça öğrencilerin öz yeterliklerinin de arttığı görülmüştür. Anne-babanın hayatta olması, anne-babanın öz-üvey olması değişkenlerine göre incelendiğinde ise akademik, sosyal ve duygusal öz yeterlik boyutlarında anlamlı düzeyde bir farklılığın olmadığı ortaya çıkmıştır.

The purpose of this study is to investigate the relationship between secondary school students' self-efficacy levels and their attitudes toward Turkish course. Furthermore, this study will try to contribute to the literature, since there are few studies concentrating on students' beliefs on their self-efficacy in Turkish lessons. Over the last five years, there has been an increase in the number of data collection tools to measure self-efficacy in educational settings. However, the research on measuring self-efficacy in teaching Turkish has remained quite limited. This research is a descriptive study and uses a relational screening model. Participants were chosen by simple random sampling. The population of the study was the secondary schools in Isparta, Turkey. One thousand and ten 5th, 6th, 7th and 8th grade students studying at secondary schools in 2013-2014 academic year in the city center of Isparta constituted the samples. The students' attitude towards Turkish course was measured using `Attitude Toward Turkish Lesson Scale` developed by Kaya, Arslantaş and Şimşek (2009). Students' self-efficacy levels was measured using Turkish adaptation (Telef, 2011) of `Self-efficacy Scale for Children` (Muris, 2001). This scale includes academic, social and emotional self-efficacy sub-dimensions. Furthermore, in order to specify socio-demographic and socio-economic variables, `Personal Information Form` was prepared and implemented by the researcher. The study results revealed that there is positive correlation and significant difference between students' self-efficacy levels and their attitude toward Turkish lesson. Moreover, it was found that students have high level positive attitudes toward Turkish lesson as their academic, social and emotional self-efficacy levels increase. Additionally, the findings revealed that there is a significant difference between gender, marital status of parents (divorced and married) and academic and social self-efficacy sub-dimensions. However, no significant difference was found related to emotional self-efficacy. The importance of Turkish lesson in students' lives, grade, having a study room, economic level of the family, revealed significant differences among academic, social and emotional self-efficacy sub-dimensions. It was observed that students' self-efficacy levels increase in line with the increase in their age, education level of parents, academic achievement of students and their achievement in Turkish lesson. On the other hand, in regards to both parents being alive and having birth parents or step parents, no significant deference was found among academic, social and emotional self-efficacy sub-dimensions.