Kronik hepatit B hastalarında tiyol-disülfit homeostazı ve iskemi modifiye albümin düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

Giriş-Amaç: Dünyada milyonlarca kişiyi enfekte ettiği bilinen kronik hepatit B enfeksiyonunun patolojisinde, reaktif oksijen türlerinin yol açtığı oksidatif stresin, ilerleyici karaciğer hasarı ve malignite gelişimine katkı sağladığı bilinmektedir. Tiyoller, sülfhidril grubu (-SH) içeren bir organik bileşiklerdir. Oksidatif strese karşı koruyucu olduğu bilinen tiyol bağları reaktif oksijen türleri ile karşılaştığında disülfit (-SS-) bağlarının oluşumuna neden olur, bu oluşum geri dönüşümlüdür ve ölçülebilir. Tiyol-disülfit homeostazının çeşitli kronik hastalıklarda değiştiği yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. İskemi modifiye albümin (İMA) ise myokard iskemisi sonucu oksidatif stresin neden olduğu ağır metal bağlama özelliğini kaybeden serum albümin formudur. Son yıllarda yapılan çalışmalarda İMA düzeylerinin diğer kronik hastalıklarda da arttığı gösterilmiştir. Literatür taramalarımızda kronik hepatit B hastalarında tiyol-disülfit homeostazı ve İMA düzeylerinin birlikte değerlendirildiği bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada, kronik hepatit B hastalarında tiyol-disülfit homeostazı ve İMA serum düzeylerinin normal popülasyona göre değişiminin incelenmesi, takip, tedavi kararı ve prognozu öngörmedeki yararları açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Materyal-Metot: Çalışmaya 79 kronik hepatit B hastası ve 51 sağlıklı kontrol olmak üzere toplam 130 hasta alınmıştır. Hastaların demografik verileri ve laboratuvar sonuçları kaydedilmiştir. Hasta ve sağlıklı kontrol grubundan alınan serum örneklerinde, Erel ve Neşelioğlu tarafından tarif edilmiş otomatize spektrofotometrik metotla total tiyol, nativ tiyol, disülfit miktarı ölçülmüş, disülfit/nativ tiyol, disülfit/total tiyol, nativ tiyol/total tiyol oranları da hesaplama yöntemi ile elde edilmiştir. İMA düzeyi albümin kobalt bağlama testi ile ölçülmüştür.Bulgular: Çalışmaya alınan hastalarda native tiyol ve total tiyol düzeyleri hasta grubunda anlamlı olarak düşük bulunmuştur (sırasıyla; p=0,0001, p=0,002). Hasta ve kontrol grubu arasında disülfit değeri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır (p=0,6). Ayrıca hesaplama ile elde edilen disülfit/nativ tiyol, disülfit/total tiyol, nativ tiyol/total tiyol oranlarında gruplar arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Hasta grubunda İMA düzeyi ortalaması kontrol grubuna göre yüksek saptanmış ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0,0001). İMA ile total tiyol/nativ tiyol arasında negatif yönde kuvvetli korelasyon olduğu görülmüştür. Pearson korelasyon analizlerinde; hasta grubunda yaş, cinsiyet, HBV DNA, ALT, biyopsi nekroz ve fibroz skorları ile native tiyol, total tiyol, disülfit, İMA değerleri arasında kuvvetli korelasyon saptanmamıştır. Sonuç: Hasta grubunda total tiyol, nativ tiyol ve İMA değerleri kontrol grubuna göre belirgin azalmış olarak saptanmıştır. Disülfit değerleri için aynı yorum yapılamamıştır. Viral yük, karaciğerin nekroinflamasyon ve fibrozis derecesi ile bu değerler arasında kuvvetli ilişki saptanmamıştır. Sonuç olarak bu çalışma KHB'li hastalarda antioksidan kapasitenin azaldığını ancak hastalığın şiddetini belirlemede bu belirteçlerin yetersiz olduğunu göstermiştir. Bu konuda daha geniş hasta grupları ile yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.

Introduction: It is known that oxidative stress caused by reactive oxygen species contributes to progressive liver damage and malignancy in the pathogenesis of chronic hepatitis B infection that affects millions of people in the world. Thiols are organic compounds containing a sulfhydryl group (-SH). Thiol bonds, protective against oxidative stress, produce disulfide bonds when react with reactive oxygen species, which can be reversible and measured. Recent studies have shown that thiol-disulfide homeostasis can change in various chronic diseases. Ischemia modified albümin (IMA) is a form of serum albumin reduced binding affinty to heavy metal ions due to oxidative stress after myocardial ischemia. Recent studies have shown that levels of IMA increased in other chronic diseases. In our literature review we did not find a cohort study of thiol-disulfide homeostasis and IMA levels in chronic hepatitis B patients. In this study we aimed to investigate the changes of thiols-disulfide homeostasis and serum IMA levels in patients with chronic hepatitis B infection compared to the normal population and assesment the benefits in terms of follow-up the patients, medical treatment decision and prognosis.Matherial-Methods: 79 patients diagnosed as chronic HBV infection and 51 healthy controls were included in the study. Demographic data and laboratory results of the patients were recorded. Total thiol, native thiol and disulfide levels were measured by the automated spectrophotometric method described by Erel and Neşelioğlu in serum samples obtained from the patient and healthy control group. SS/SH, SS+SH/SH and SH/SS+SH ratios were calculated from these measured parameters. IMA levels were measured by albumin cobalt binding test.Results: Native thiol and total thiol levels were significantly lower in the patient group (respectively; p=0,0001, p=0,002). There was no statistical significance detected between patient and control groups in terms of disulphide levels (p=0,6). In addition, no statistical significance was detected between the groups in disulfide/native thiol, disulfide/total thiol, native thiol/total thiol ratio. IMA levels were significantly higher in the patient group compared to control group (p=0,0001). Negative significant correlation was detected between IMA and total thiol/native thiol. There was no significant correlation between age, gender, HBV DNA, ALT, biopsy necrosis, fibrosis scores and native thiol, total thiol, disulfide, IMA levels in the patient group in pearson correlation analysis.Conclusions: Total thiols, native thiols and IMA levels were significantly lower in the patient group compared to the control group while no significance was detected in terms of disulphide levels. There was no correlation between viral load, liver necroinflammation and fibrosis grade and these values. Results from this study showed that antioxidant capacity decreases in patients with chronic hepatitis B but these markers are insufficient to determine the degrees of disease severity. Further studies with larger samples need to be carried out.