Hafif düzeyde zihinsel yetersizliği olan ortaöğretim öğrencilerine yönelik farklı deprem eğitim şekillerinin karşılaştırılması

Abstract

Afet, insanlar ve bütün canlılar üzerinde yarattığı etkiler bakımından fiziksel, ekonomik, sosyolojik ve psikolojik sonuçları olan doğal, teknolojik ve insan kaynaklı olaylardır. Ülkemizde afet denilince akla ilk gelen hiç şüphesiz depremdir. Deprem, ülkemizin büyük ve aktif fay hatları üzerinde olmasından dolayı sık sık yaşanmaktadır. 1999 Gölcük Depreminde olduğu gibi birçok depremde ülkemiz maalesef ciddi can ve mal kayıpları yaşamıştır. Bu nedenle deprem konusunda daha ciddi önlemler almak ve bu önlemleri toplumun bütün fertlerine uygun yöntemler aracılığıyla aktarmak önem kazanmaktadır. Ülkemizde AFAD başta olmak üzere AKUT vb. sivil toplum kuruluşlarının, hafif düzeyde zihinsel yetersizlik yaşayan ortaöğretim öğrencilerinin deprem eğitimi üzerine özel bir programı bulunmadığı bir başka ifadeyle bu bireylere deprem sırasında yapılması gerekenlerin hangi eğitim yöntemiyle verildiğinde daha etkili olacağı bilimsel anlamda yapılan araştırmalara göre bilinmemektedir. Bu çalışma hafif düzeyde öğrenme güçlüğü çeken öğrencilerin depreme ve diğer afetlere maruz kalma durumu ve bu konudaki bilinçlerinin artırılması noktasında nasıl bir eğitim şekliyle etkin sonuçlar alınacağını tespit etmek amacıyla, toplam 24 öğrenciye, 8'er kişiden üç farklı grup (sunum, video ve canlandırma) oluşturularak öntest-sontest tekniği uygulanmıştır. Yapılan çalışma sonucunda; katılım sağlayan öğrencilerin %54,2'sinin daha önce afet eğitimi almadığı, ancak %66,7'sinin daha önce deprem yaşadığı tespit edilmiştir. Üç farklı şekilde verilen eğitimler sonucunda, sontest puanlamasına göre, sunum grubundaki öğrencilerin bilgilerinde, 26 sorudan 9'unda %12,5 ile %66,7 arasında negatif etki olduğu tespit edilmiştir. Benzer şekilde video grubunda da 8 soruda %12,5 ile %40 arasında değişen oranlarda negatif bir değişim gözlenmiştir. Bunlara karşın canlandırma grubu öğrencilerinde 26 sorunun 24'ünde, %14,3 ile %400 arasında pozitif değişimler gözlenmiştir. Araştırmaya katılan öğrencilerin ortalama başarı puanları incelendiğinde, sunum şeklinde eğitim alan öğrencilerin puanları, hem kızlarda (11,0 puan) hem de erkeklerde (3,0 puan) düşmüştür. Buna karşın video ve canlandırma eğitimlerinde sırasıyla kızlarda 8,0-36,5 puan ve erkeklerde 4,5-17,0 puan yükselmiştir. Ancak yapılan varyans analizine göre kullanılan üç farklı eğitim şeklinin öğrencilerin ortalama puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık (p=0,631) yaratmadığı belirlenmiştir. Genel olarak sonuçlar incelendiğinde, üç farklı eğitim şekli arasındaki farklılık her ne kadar istatistiksel olarak anlamlı çıkmasa da canlandırmanın, hafif düzeyde zihinsel yetersizlik yaşayan ortaöğretim öğrencilerinin afet eğitimi konusunda diğer eğitim şekillerine göre daha etkili olduğu rahatlıkla söylenebilir. Dolayısıyla hafif düzeyde zihinsel güçlük yaşayan öğrencilere eğitim veren kurumlar ile ilgili Milli Eğitim Bakanlığı mevzuatlarında bu doğrultuda değişikliklerin yapılmasının etkili bir çözüm olacağı düşünülmektedir.

Disaster is a natural, technological and by human-made event with physical, economic, sociological and psychological consequences in terms of its effects on humans and all living things. The first thing that comes to mind when disaster is mentioned earthquake in our country. Earthquake, our country is located on large and active fault lines are frequently experienced. Unfortunately, our country has suffered serious loss of life and property in many earthquakes, such as the 1999 Gölcük Earthquake. For this reason, it is important to take more serious measures about the earthquake and to transfer these measures to all members of the society through. In our country, especially AFAD and AKUT as those non-governmental organizations in secondary education students experiencing in mild mental disability do not have a special program on earthquake education as according to scientific researches.In this study, three different groups (presentations, videos and animation) of 24 students were determined in order to determine which effective education would being obtained in terms of the awareness of the students who have mild learning difficulties and their awareness about earthquake and other disasters. Pre-test-posttest techniques was applied. As a result of the study, It was determined that 54,2% of the students who participated in the study did not receive disaster education before, but 66,7% experienced an earthquake before. As a result of the trainings given in three different ways, according to the posttest score, it was found that there was a negative effect in the information of the students in the presentation group between 12,5% and 66,7% in 9 of the 26 questions. Similarly, in the video group, a negative change was observed in the 8 questions between 12,5% and 40%. On the other hand, positive changes between 14,3% and 400% were observed in 24 of 26 problems in resuscitation group students. When the average achievement scores of the students participating in the study were examined, the scores of the students who received training in the form of presentations decreased in both girls (11,0 points) and boys (3,0 points). On the other hand, video and animation trainings increased by 8,0-36,5 points for girls and 4,5-17,0 points for boys. However, according to the variance analysis, it was determined that the three different education methods used did not create a statistically significant difference (p = 0,631) in the mean scores of the students. In general, when the results are examined, although the difference between the three different types of education is not statistically significant, it can be easily said that resuscitation is more effective in disaster education than other forms of education of secondary school students with mild mental disability. Therefore, it is thought that making changes in the Ministry of National Education legislation related to institutions providing education for students with mild mental difficulties would be an effective solution.