Unilateral antiglokomatöz damla kullanan hastalarda topografi ile meibomius bezlerin değerlendirilmesi

Abstract

AMAÇ: Tek taraflı glokomu olup tek taraflı antiglokomatöz damla tedavisi alan hastaların meibomius bezlerinin anatomisini, fonksiyonu ve morfolojisini diğer gözdeki meibomius bezleri ile karşılaştırmak.GEREÇ ve YÖNTEM: Çanakkale Üniversitesi Tıp Fakultesi Hastanesi Göz Hastalıkları Anabilim dalı polikliliniğinde 2014 ile 2018 yılları arasında takip edilen 1100 hastanın dosyasısı tarandı. Tek taraflı antiglokomatöz ilaç kullanan hastalar tespit edildi. Toplamda tek gözüne antiglokomatöz kullanan 84 hastadan kriterlere uyan ve kabul eden 38 hastanın 38 gözü alındı. İlaç kullanılmayan diğer göz kontrol olarak kabul edildi. Hastalara en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ölçümü, biomikroskopik ve oftalmoskopik muayeneyi içeren genel oftalmolojik muayene yapıldı. Sonrasında hastalara sırayla non invaziv yöntemler olan, OSDİ, gözyaşı ozmolaritesi, non-invaziv gözyaşı kırılma zamanı, Meibomografi, alt kapak menisküs yüksekliği ölçüldü. Non-invaziv yöntemler sonrasında sırasıyla Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı uygulandı.BULGULAR: Yaş ortalaması 68,6±12,8 yıl olan hastaların 13'ü (%34,3) kadın, 25'i (%65,7) erkekti. Ortalama ilaç kullanma süresi 37,97 ay olan hastaların 17'inin ( % 44,7 ) tek ilaç, 13'ünün ( % 34,2 ) iki ilaç, 8'inin ise ( % 21,1 ) üç ve daha fazla ilaç kullandığı izlenmiştir. OSDİ skor ortalaması 33,76±16,2(4,10–77)idi. Hastaların damla kullanılan ve kullanılmayan gözlerinde topografi ile değerlendirilen non-invaziv gözyaşı kırılma zamanı (NİGKZ) ve meibomografi (MEBG) ile ölçülen meibomius bezlerinin atrofi yüzdesi arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi (NİGKZ), 9,08±2,98; 12,01±4,30, p:0.001,sırasıyla) (MEBG),41,15±14,04; 28,33±11,77; p:0,0001, sırasıyla). Gözyaşı menisküs yüksekliği (GMY), gözyaşı kırılma zamanı (GKZ), ve Schirmer testi, damla kullanılan gözde kullanılmayan göze göre anlamlı olarak düşük izlendi (p:0.001; p:0.0001; p:0.009, sırasıyla) Gözyaşı ozmolaritesi, damla kullanılan göz grubunda anlamlı olarak yüksek saptandı (p= 0,0001). SONUÇ: Topikal antiglokomatöz damlaların gözyaşının aköz komponentine olan negatif etkilerinin yanısıra, tarsın içindeki meibomius bezlerine olan geri dönüşümsüz hasarı nedeniyle, glokomun tedavisine en az sayıda damla ile başlanması, hastaların kuru göz bulgularının da göz içi basıncı kadar yakından takip edilmesi ve prezervansız ilaçların kullanımının yaygınlaştırılması hastaların tedaviye uyumu açısından önemlidir.

AIM: To compare the anatomy, function and morphology of meibomius glands in patients with unilateral glaucoma who received unilateral antiglaucomatous eye drops treatment with meibomius glands in the other eye.MATERIALS and METHODS: The files of 1100 patients who were followed up in the ophthalmology unit of Çanakkale University Medical Faculty Hospital between 2014 and 2018 were scanned. Unilateral antiglaucomatous medications were detected. In total, 38 eyes of 38 patients who met and accepted the criteria were taken from 84 patients using antiglaucomatous one eye. The other eye that was not used was considered as control group. The patients underwent general ophthalmologic examination including best corrected visual acuity (BCVA), biomicroscopic and ophthalmoscopic examination. Then, non-invasive methods, OSDI, tear osmolarity, non-invasive tear breaking time, Meibomography, lower lid meniscus height were measured. After non-invasive methods, Schirmer test and tear breaking time were applied respectively.RESULTS: The mean age of the patients was 68.6 ± 12.8 years, 13 (34.3%) were female and 25 (65.7%) were male. The mean duration of drug use was 37.97 months. Seventeen (44.7%) patients were using one, 13 (34.2%) were using two, and 8 (21.1%) were using three or more. It was monitored. The mean OSDI score was 33.76 ± 16.2 (4.10–77). The difference between the percentage of atrophy of the non-invasive tear breakage time (NIGZZ) and the meibomius glands measured by meibomography (MEBG), which was evaluated by topography, was found to be statistically significant in the eyes of the patients with and without drops (NIGCZ, 9,08 ± 2,98; 12, 01 ± 4.30, p: 0.001, respectively) (MEBG, 41.15 ± 14.04; 28.33 ± 11.77; p: 0.0001, respectively). Tear meniscus height (EVF, tear break time (BUT), and Schirmer test were significantly lower in the eye with drops than in unused eyes (p: 0.001; p: 0.0001; p: 0.009, respectively). as high (p = 0.0001).CONCLUSION: In addition to the negative effects of topical antiglaucomatous drops on the aqueous component of the tears, due to irreversible damage to the meibomius glands in the tars, glaucoma treatment should be started with the minimum number of drops, the follow-up of the dry eye findings as well as the intraocular pressure of patients and dissemination of the use of non-preservative drugs is important in terms of compliance with the treatment.