Ortodontik bant ve diş arasında oluşan siman boşluklarının ve farklı bant simanlarının çözünürlüklerinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, iki farklı yöntem ve farklı bant simanları ile simante edilen bantların altında oluşabilecek boşlukların yüzey alanlarını ve aynı bant simanlarının oral asitler ve sudaki çözünürlük ve emilim karakteristiklerini in vitro koşullarda değerlendirmektir.Çalışmamızda, ortodontik bantlar geleneksel cam iyonomer (Ketac Cem; 3M Espe, Gmbh, Seefeld, Almanya), rezin modifiye cam iyonomer (Multi-Cure; 3M Unitek, Monrovia, Kaliforniya, ABD) ve poliasit modifiye kompozit rezin (Transbond Plus; 3M Unitek, Monrovia, Kaliforniya, ABD) bant simanları ile standart boyutlarda hazırlanan seramik diş örneklerine yapıştırılmıştır. Bantların diş yüzeyinden uzaklaştırılmasından sonra örnekler üç boyutlu dental tarayıcı ile taranıp, bant ve diş arasındaki boşlukların yüzey alanları üç boyutlu tasarım programı (SolidWorks 2016) yardımıyla ölçülmüştür. Aynı materyallerin emilimi ve çözünürlük özelliklerinin değerlendirilmesi için ise; standart boyutlarda hazırlanan disk şeklindeki örneklerin distile su, laktik asit ve propiyonik asit ortamlarında 1, 7 ve 28. günlerdeki ağırlık değişimleri kaydedilmiştir. En büyük boşluk alanları her üç siman için de flaster kullanılmadan yapıştırılan örneklerde kaydedilmiştir (p<0,05). Yapıştırma yönteminden bağımsız olarak, bant ve diş yüzeyi arasında oluşan boşlukların yüzey alanları geleneksel cam iyonomer (Ketac Cem), rezin modifiye cam iyonomer (Multi-Cure) ve poliasit modifiye cam iyonomer (Transbond Plus) bant simanları için benzer olduğu görülmüştür (p>0,05). Emilim ve çözünürlük testleri sonucunda, muhafaza edilen ortamdan bağımsız olarak en yüksek çözünürlük değerleri geleneksel cam iyonomer siman, en düşük çözünürlük değerleri ise poliasit modifiye kompozit rezin için kaydedilmiştir, ancak bu sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). En yüksek emilim değerleri ise rezin modifiye cam iyonomer siman için kaydedilmiştir (p<0,05). En yüksek çözünürlük değerleri laktik asit ortamında muhafaza edilen örneklerde kaydedilmiştir.

The purpose of this in vitro study is to evaluate the surface areas of gaps remaining beneath the orthodontic bands cemented with two different methods and different band cements, and compare the solubility and sorption characteristics of these band cements in oral acids and distilled water.In this study, orthodontic bands were cemented to standard sized ceramic tooth samples with conventional glass ionomer cement (Ketac Cem; 3M Espe, Gmbh, Seefeld, Germany), resin modified glass ionomer cement (Multi-Cure; 3M Unitek, Monrovia, California, USA) and polyacid modified glass ionomer cement (Transbond Plus; 3M Unitek, Monrovia, California, USA). After removing of the bands from the tooth surface, the samples were scanned with a three dimensional dental scanner and the surface areas of the gaps between the band and the tooth were measured with a three dimensional design program (SolidWorks 2016). Assessment of sorption and solubility characteristics of the same materials was performed by recording the weight changes of standard sized discs that were immersed in distilled water, lactic acid and propionic acid on the 1st, 7th and 28th days. The largest gaps were recorded in the samples cemented without the occlusal barriers for all three cements (p<0,05). Regardless of the bonding method, the surface areas of the gaps remained between the band and the tooth surface were found similar for conventional glass ionomer (Ketac Cem), resin modified glass ionomer (Multi-Cure) and polyacid modified glass ionomer (Transbond Plus) band cements (p>0,05).The results of the absorption and solubility tests showed that the highest solubility values were recorded for conventional glass ionomer cements and the lowest solubility values for the polyacid modified resin regardless of the storage media, but these results were not statistically significant (p>0,05). The highest sorption values were recorded for the resin modified cement ionomer cement (p <0.05). The highest solubility values were recorded in samples stored in a lactic acid media.