The US demand for defense spending: An empirical investigation for the post-cold war era

Abstract

Bu çalışmada, Smith (1989)'in ortaya koyduğu neoklasik çerçevede, ABD savunma yükü talebi tahmin edilmeye çalışılmıştır. Veriler, BEA ve SIPRI'den elde edilmiş olup, tahmin yöntemi için nispeten yeni bir metot olan ME-boot kayan pencereler yöntemi kullanılmıştır. ABD'nin savunma harcamalarının GDP'deki payının (savunma yükü), kendi gecikmesi, ekonominin büyüme hızı, nispi savunma maliyeti, Rusya ve Çin savunma yükleri ile anlamlı bir ilişki içinde olduğu saptanmıştır. ABD savunma yükü talebinde kurumsal bürokratik durağanlığın büyük bir rol oynadığı görülmüş, farklı zaman aralıklarında saptanan pozitif, negatif ve anlamsız sonuçlardan dolayı büyümenin etkisi için kesin bir yargıya varılamayacağı belirtilmiştir. Savunma fiyatlarının sivil fiyatlara oranı, ABD savunma yükünün belirlenmesinde genel olarak pozitif bir etkiye sahipken, bu etkinin yüksek askeri hareketlilik dönemlerinde artış içinde olduğu gözlemlenmiştir. Smith'in orijinal teorisinde bulunan ve veri eksikliğinden dolayı geçmiş ampirik çalışmalara dâhil edilmemiş olan fiyat etkisi, bu çalışma sayesinde görülebilmiştir. 2000 yılından itibaren Rusya ve Çin savunma yüklerinin, ABD askeri kararlarına olan pozitif etkisi tespit edilmiştir. Ne var ki ABD'nin 2012 yılında itibaren uygulamaya koyduğu yeni Asya-Pasifik denge politikası sonrası, günümüze Rusya'nın artık önemli bir tehdit olmaktan çıktığı, Çin'in ise askeri alanda ABD'nin yeni büyük rakibi olduğu tespit edilmiştir.

Based on Smith (1989)'s neoclassical framework, the US demand for defense spending as a share of GDP (defense burden) is estimated by employing a relatively newly developed method called Me-boot rolling windows analysis using quarterly BEA and SIPRI data for the Post-Cold War times. While institutional inertia plays an important role in determining the US defense burden in general, there is no conclusive result concerning the growth rate since positive, negative, and insignificant effects were all observed for different time periods. The US defense burden was found to be well correlated with the price ratio of defense goods to civilian goods during times of high military mobilization probably due to the increasing demand for defense goods. The price effect in Smith's original theory that has been omitted in previous empirical studies due to data unavailability was, thus, confirmed. Both Russian and Chinese defense burdens were found to be important determinants of the US defense decisions after the 2nd millennium. However, since the implementation of the US new Asia-Pacific rebalance policy in 2012, no significant result was reported concerning the Russian threat while there was evidence towards a rising rivalry between the US and China in great extent. This, in turn, suggests that the US military policy follows its foreign policy closely in a very dynamic way.