Tek parti hükümetlerinin Güneydoğu Anadolu politikaları (1930-1945)

Abstract

Cumhuriyetin ilanından sonra özellikle yeni rejimin, inkılapları tam olarak anlatamamasından ve bölgede aşiret ve şeyhlik düzeninin direncinden kaynaklanan nedenlerle önemli bir güvenlik sorunu ortaya çıkarmışsa da alınan sert önlemlerle bu sorunlar giderilmeye çalışılmıştır. Ancak ortaya çıkan bu güvenlik sorununun arkasında sosyal ve iktisadi sebepler de görülmüştür. II. Dünya Savaşı dönemi Türk hükümetlerinin bölgeye yönelik politikaları savaş tehdidi çerçevesinde şekillenmiştir. Bununla birlikte bölgenin temel sorunu olan güvenlik sorununu etkileyen sosyal ve iktisadi sebeplerin de ortadan kaldırılmasına yönelik politikalar üretilmiştir. Çünkü savaş döneminin bütün imkânsızlıklarına rağmen bölgeye yönelik başlatılan yatırımların devam ettirilmesinde, devlet mekanizmasının bölge vatandaşlarının temel ihtiyaçlarını karşılama görevini ciddiyetle yerine getirme gayretinde bu anlayış ön plana çıkmaktadır. Genel anlamda değerlendirecek olursak 1930-1945 yılları arasından tek parti hükümetlerinin Güneydoğu Anadolu bölgesine yönelik politik yaklaşımları bölgenin ülke ile bütünleşmesine yönelik olmuştur

After the proclamation of the Republic, the new regime did not fully explain the revolutions and there was a significant security problem due to the resistance of the tribal and sheikh in the region. These problems were tried to be solved with hard measures. However, social and economic reasons behind this emerging security problem had also been seen. The policies of the Turkish governments of the World War II towards the region were shaped by the threat of war. Policies have also been developed to remove the social and economic causes that affect the security issue, which is the main problem of the region. Because, despite all the impossibilities of the war period, this initiative comes to the forefront in the continuation of investments initiated towards the region and in the effort to seriously fulfill the duty of the state mechanism to meet the basic needs of the citizens of the region. During the World War II, the political approaches of the Turkish governments in the single party period towards the Southeastern region are aimed at integrating the region with the country.