Sahîh-i Buhârî`de temrîz sîgasıyla aktarılan mu`allak rivâyetlerin değerlendirilmesi

Abstract

Buhârî'nin es-Sahîh'inde yer alan mu'allak rivâyetlerin temrîz sîgasıyla nakledilmesi hususu bu araştırmanın ana konusu olarak belirlenmiştir. İlgili bağlamda Buhârî'nin sahîh hadisleri toplamak amacıyla yazdığı bu eserinde temrîz sîgası kullanmasının ne tür bir arka plana sahip olduğunun belirlenmesi adına söz konusu rivâyetlerin tümünün incelenmesi ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Buhârî'nin es-Sahîh'inde yer alan ve sayıları 1392 olarak tespit edilen merfû' mu'allak rivâyetler arasında temrîz sîgasıyla aktarılan hadisler, toplamın %3'üne karşılık gelmektedir. Bu noktada ilgili sîganın kullanımına es-Sahîh'teki toplam mu'allak hadis sayısına göre oldukça az oranda yer verilmesi ve birçoğunun isnâdında hafif kusur bulunması hadis âlimlerinin belirttiği gibi bu hususta zayıflığın etkili olduğu ihtimalini gündeme getirmektedir. Öte yandan söz konusu hadislerin yarıdan fazlasına gerek klasik dönem gerekse günümüz âlimleri tarafından sahîh hükmü verilmesi, muhaddisler tarafından belirlenen Buhârî'nin ilgili hadislerde zayıflığa işaret etmek üzere temrîz sîgası kullandığı ilkesine aykırılık arz etmektedir. Bununla birlikte bu iki durum arasındaki tenâkuzun spesifik bir inceleme neticesinde giderilmesi mümkün görünmektedir.

This study deals muallaq narrations contained in al-Bukhari's al-Sahih in terms of unknown. In the related context, it is aimed to examine and evaluate the whole of the narrations in question in order to determine what kind of background the al-Bukhari has used to use the unknown form in this work he wrote to collect sahih hadiths.Hadiths quoted in al-Bukhari's al-Sahih and quoted as 1392 are among the narrations of muallaq, which correspond to 3% of the total. At this point, the use of the relevant material in the al-Sahih is rather small compared to the total number of al-hadith, and the presence of minor flaws in the narrations suggest the possibility that weakness in this matter is effective, as indicated by hadith scholars. On the other hand, it is contrary to the principle that al-Bukhari, determined by hadith scholars, uses the concept of unknown to point out the weakness in the related hadiths. However, it seems possible that the nature of these two situations can be overcome in the context of a specific examination.