Perceived reactions of mothers, fathers, friends to negative emotions and adolescent psychological well-being

Abstract

Bu çalışmanın amacı, ebeveynler ve arkadaşların olumsuz duygulara verdikleri tepkiler ve ergenlerin psikolojik iyi olma hali arasındaki ilişkiyi incelemektir. İlişkiler yol analizi ile incelenmiştir. Modelde anne, baba ve arkadaşların üzüntü, öfke ve utanma duygularına verdikleri tepkilerin, ergenlerin yaşam doyumu, kaygı durumu, olumlu sosyal davranışları ve saldırgan davranışlarıyla ilişkisi ve bu ilişkide duygu düzenleme güçlüklerinin aracı rolü incelenmiştir. Çalışmaya 520 ergen (292 kız, 223 erkek) katılarak anket formunu doldurmuştur (ortalama yaş= 16.11, SS= .76, ranj= 14-18). Yol analizleri, anne ve arkadaşların duygu koçluğu gösteren tepkilerinin olumlu sosyal davranışlar ve yaşam doyumunu, baba ve arkadaşların duyguyu yok sayan veya azımsayan (olumsuz) tepkilerinin saldırgan davranışlar ve kaygı durumunu yordadığını göstermiştir. Yaşam doyumu ayrıca baba ve arkadaşların olumsuz tepkileri tarafından yordanmıştır. Ancak babaların olumlu tepkileri hiçbir psikolojik iyi oluş değişkeni üzerinde etkili çıkmamıştır. Annelerin ve arkadaşların olumlu tepkileri ile babaların ve arkadaşların olumsuz tepkilerinin duygu düzenleme güçlüklerini yordadığı bulunmuştur. Duygu düzenleme güçlükleri ise, saldırgan davranışlar, sürekli kaygı ve yaşam doyumuyla ilişkili bulunmuştur. Duygu düzenleme güçlükleri bazı ilişkilerde aracı değişken olarak rol oynamıştır; ayrıca kızlar ve erkekler arasında aracı değişken modelinde anlamlı bir fark bulunmuştur. Kızlar duygularına akranlarından daha olumlu tepkiler aldıklarını, erkekler ise duygularına anne, baba ve akranlarından daha olumsuz tepkiler aldıklarını rapor etmişlerdir. Son olarak, kızlar olumlu sosyal davranışlar, kaygı durumu ve yaşam doyumunda, erkekler ise saldırgan davranışlarda daha yüksek puanlar rapor etmişlerdir. Duygu düzenleme güçlüklerinde cinsiyet farkı bulunmamıştır. Bulgular önceki çalışmaların ışığında, olası uygulamalar ve sınırlılıklar göz önüne alınarak tartışılmıştır.

The aim of the current study was to examine the relationship between reactions to negative emotions by parents and friend, and adolescent psychological well-being. The model examined the links between perceived emotion coaching and dismissing reactions of mothers, fathers, and friends to negative emotions (as a composite of sadness, anger, shame) were related to adolescents' psychological well-being (life satisfaction, trait anxiety, prosocial behavior and aggressive behavior) as mediated by emotion regulation difficulties. A total of 520 adolescents (292 girls, 223 boys) completed the questionnaire (Mage= 16.11, SD= .76, range= 14-18 years). Path analyses showed that coaching by mothers and friend predicted prosocial behavior and life satisfaction, and dismissing by mothers and friend predicted trait anxiety and aggressive behavior. Dismissing by friend and fathers also predicted lower life satisfaction. Father's coaching did not predict any well-being indices. Emotion regulation difficulties was predicted by dismissing by fathers and friend, coaching by mothers and friend. All well-being indices, except prosocial behavior, were predicted by emotion regulation difficulties which acted as a mediator in some of the paths. There were also gender differences between girls and boys in the mediational model. Additionally, gender differences were apparent in dismissing by mothers, fathers, and friend, and coaching by friend such that boys reported that their mothers, fathers, and friend displayed emotion dismissing strategies, while girls reported that friends approved their negative emotions more compared to boys' negative emotions. Finally, girls had higher prosocial behavior, trait anxiety, life satisfaction, and boys had higher aggressive behavior, however they did not differ in emotion regulation difficulties. The findings were discussed in the light of previous studies, considering possible implications and limitations.