Farklı karayemiş (Prunus laurocerasus L.) genotiplerinin depolama süresince kalite değişimlerinin belirlenmesi

Abstract

ÖZETBu çalışma, 2014 yılında farklı karayemiş tiplerine ait meyvelerin depolama süresince kalite değişimleri ile patolojik ve fizyolojik bozuklukları belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Ordu ilinde sekiz farklı karayemiş (Prunus laurocerasus) ağaçlarından hasat edilen meyveler 0°C sıcaklık ve %90 oransal nemde 60 gün süreyle muhafaza edilmiştir. Depolama başlangıcında ve depolama süresince 15 gün aralıklarla alınan örneklerde bazı kalite değişimleri ve kayıplar incelenmiştir. Karayemiş tiplerinin meyve ağırlığı, en ve boy değerleri sırasıyla 1.80-4.93 g, 14.27-20.95 mm ve 13.75-19.21 mm arasında değişmiştir. Karayemiş meyvelerinde hakim şeker fruktoz olup, 6.93-8.03 g/100 g yaş ağırlık (YA) arasında değişirken, glikoz miktarı 1.89-2.22 g/100 g yaş ağırlık (YA) arasında değişmiştir. Yalnızca 60 günlük depolama sonunda, Tip 3 no'lu karayemiş tipi dışındaki karayemiş tiplerine ait meyvelerde %1.92-%12.46 oranında çürüklük gelişimi saptanmıştır. Depolama sonunda ağırlık kaybı Tip 4 no'lu karayemiş meyvelerinde en yüksek (%4.92), Tip 1 no'lu karayemiş meyvelerinde ise en düşük (%1.38) bulunmuştur. Depolama süresince Tip 3 ve Tip 4 no'lu karayemiş meyvelerinin h° değeri, suda çözünür kuru madde ve titre edilebilir asit miktarı en yüksek bulunurken, saptan kopma kuvveti ve C* değeri en düşük bulunmuştur. Tip 3 no'lu karayemiş meyvelerinin ortalama toplam fenol miktarı ve antioksidan aktivitesi en yüksek olmuş, sırasıyla 148.6 mg GAE/100 g yaş ağırlık (YA) ve 101.06 µmol TE/g YA olarak saptanmıştır. Tip 8 no'lu karayemiş meyvelerinin beğeni puanı en yüksek iken, genel olarak depolama sonunda Tip 4 ve Tip 3 no'lu karayemiş tiplerinde salkım esmerleşmesi daha belirgin olmuştur. Sonuçlar; karayemiş tiplerine ait meyvelerin fiziksel, kimyasal ve biyokimyasal özellikleri bakımından önemli farklılıkların olduğunu göstermiştir. Tüm karayemiş tiplerinin meyveleri 45 gün, Tip 2, 7 ve 8 no'lu karayemiş tiplerinin meyveleri 60 gün süreyle başarıyla depolanabileceği saptanmıştır.Anahtar kelimeler: Karayemiş, Depolama, Biyokimyasal analizler, Fiziksel özellikler, Çürüklük gelişimi.

ABSTRACTIn this study, the quality changes including the pathological and physiological disorders that occurred during storage of fruits of different types of cherry laurel in 2014 were determined. Fruits were harvested from eight different cherry laurel (Prunus laurocerasus L.) trees in Ordu stored and maintained at 0°C and 90% relative humidity for 60 days. The samples were taken at the beginning of the storage and at 15 days intervals during the storage period and some quality changes and loses were examined. Fruit weight, width and height values of examined cherry laurel types ranged between 1.80-4.93 g, 14.27-20.95 mm and 13.75-19.21 mm respectively. The dominant sugar is fructose in cherry laurel and ranged between 6.93-8.03 g/100 g fresh weight (fw) and the amount of glucose was 1.89-2.22 g/100 g fresh weight (fw).After 60 days of storage, except Type 3, decay was determined in the fruits of cherry laurel at a rate of 12.46-1.92%. At the end of the storage, maximum weight loss was observed at Type 4 (4.92%), whereas the lowest weight loss was in Type 1 (1.38%). During storage the highest h° value, total soluble solid and titratable acidity content were found in Type 3 and Type 4, whereas the tensile strength and the C* value were the lowest. Type 3, the average total phenol content and antioxidant activity was highest as 148.6 mg GAE /100 g fresh weight (fw) and 101.06 µmol TE/g fresh weight (fw) respectively, The best overall score is obtained from Type 8 fruit and at the end of storage, Type 4 and Type 3 bunches showed clear browning. The results indicate that cherry laurel fruits showed significant differences in physical, chemical and biochemical properties. All types of laurel fruits were stored 45 days; and Type 2, 7 and 8 could be stored for 60 days successfully.Keywords: Cherry laurel, Storage, Biochemical analyzes, Physical characteristics, Decay development.