Revaskülarizasyon tedavisinde uygulanan farklı irrigasyon teknikleri ve medikamentlerin kalsiyum silikat esaslı simanların dentine bağlanma dayanımına etkisinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu tez çalışmasının amacı iki farklı kanal içi medikament kullanımı sonrası çeşitli irrigasyon yöntemlerinin ve farklı tekniklerle yerleştirilen kalsiyum silikat esaslı simanların dentine bağlanma dayanımına etkisinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 100 adet çekilmiş tek köklü üst santral insan daimi dişi kullanılmış ve immatür diş modeli haline getirilmiştir.Hazırlanan dişler rastgele olacak şekilde kullanılacak kanal içi ilaçlara ve irrigasyon yöntemine beş alt gruba ayrılmıştır. Kontrol grubuna kanal içi ilaç uygulaması ve herhangi bir irrigasyon yöntemi uygulanmamış, sadece Biodentin ve MTA kullanılarak iki farklı yöntemle yerleştirme işlemi yapılmıştır.(n=20) Grup 1: Kalsiyum Hidroksit (Ca(OH)2), + EDTA Manuel, Grup 2: Kalsiyum Hidroksit (Ca(OH)2) + EDTA PUI, Grup 3: Metronidazol ve Siprofloksasinden oluşan ikili antibiyotik patı (DAP) +EDTA Manuel, Grup 4: DAP+EDTA PUI, Grup 5: Kontrol Grubu. Paralel kesitler diş başına 4 kesit olacak şekilde koronalden apikale doğru elde edilmiştir. Elde edilen kesitler, uygulanacak olan kalsiyum silikat esaslı simanlara ve yerleştirilme tekniklerine göre dört alt deney grubuna ayrılmıştır (Grup A: MTA Angelus + Manuel Yerleştirme; Grup B: MTA Angelus + İndirekt Ultrasonik Vibrasyonla Yerleştirme; Grup C: Biodentin + Manuel Yerleştirme; Grup D: Biodentin + İndirekt Ultrasonik Vibrasyonla Yerleştirme). Bağlanma dayanımını ölçmek için push-out testi kullanılmıştır.Bulgular: Çalışmamızda incelenen özelliklere göre verilerin değerlendirilmesinde SPSS v25 (IBM Inc., Chicago, IL, USA) istatistik paket programı kullanılarak dört-yönlü varyans analizi (four-way ANOVA) ve farklı ortalamaların belirlenmesinde Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılmıştır. Yapılan varyans analizi sonucunda faktörler arasındaki interaksiyonlar istatistiksel olarak önemli bulunmazken (p>0,05), tüm faktörlerin esas etkileri istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. DAP grupları için bağlanma dayanımı, Ca(OH)2 ve kontrol gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p<0.05). Kanal içi ilaçları uzaklaştırmak için yapılan karşılaştırma sonucunda ise, EDTA ile pasif ultrasonik irrigasyon (PUİ) uygulamasının, geleneksel iğne ile irrigasyon uygulamasından önemli derecede yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Kullanılan kanal içi ilaçlara bakılmaksızın, Biodentin'in bağlanma dayanımı değerleri MTA Angelus'a göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0.001). İndirekt ultrasonik vibrasyonla Biodentin ve MTA uygulamasının bağlanma dayanımı değerleri materyallerin manuel kondenzasyonlarına göre istatiksel olarak anlamlı farklılık göstermiş, indirekt ultrasonik vibrasyonla materyallerin bağlanma dayanımı daha yüksek değer göstermiştir (p<0.001).Sonuç: Rejeneratif tedavi prosedürlerinde kullanılan kanal içi ilaç tipi, irrigasyon yöntemi, kullanılacak endodontik siman türü ve yerleştirilme tekniği bu simanların bağlanma dayanımını etkileyebilmektedir.

Aim: The aim of this study was to investigate the effect of various irrigation methods and placed with different techniques calcium silicate based cements on dentin bonding strength after two different intracanal medications.Materials and Methods: One hundred exracted human central incisor teeth were selected and instrumented to form immature model .The prepared teeth were randomly divided into five groups according to the intracanal medicaments, irrigation techniques to be used. In the control group, medicaments and irrigation protocols were not used, Biodentin and MTA were used two different placement techniques.Group 1: Calcium Hydroxide (Ca(OH)2), + EDTA Manuel, Group 2: Calcium Hydroxide (Ca(OH)2) +EDTA PUI, Group 3: Double antibiotic paste (DAP) consisting of metronidazole and ciprofloxacin +EDTA Manuel, Group 4: DAP+EDTA PUI, Group 5: Control (n = 20 teeth for each group). Parallel transverse sections were obtained in the coronal to the apical direction (4 slices per tooth). Then, specimens were divided into four subgroups according to the calcium silicate-based cements and placement techniques to be applied: Group A: MTA Angelus+ Manuel Condensation; Group B: MTA Angelus+ İndirect Passive Ultrasonic Vibration (IUV) Group C: Biodentine+Manuel Condensation; Group D: Biodentine+(IUV). A push-out test was used to measure bond strength.Results: Data were analyzed using four-way ANOVA and Tukey's multiple comparison test. As a result of the variance analysis, the interactions between the factors were not statistically significant (p> 0.05), whereas the main effects of all factors were statistically significant. Bonding strength for DAP groups was significantly lower than Ca(OH)2 and control groups (p<0.05). As a result of the comparison to remove intracanal medicaments, passive ultrasonic irrigation (PUI) with EDTA was significantly higher than conventional needle irrigation (p<0.05). Regardless of the intracanal medicaments used, biodentin bonding strength values were found to be significantly higher than MTA Angelus (p <0.001). The bond strength values of biodentin and MTA application with indirect ultrasonic vibration showed statistically significant differences according to the manual condensation of the materials.Conclusion: In regenerative treatment procedures, intracanal medicament type, irrigation methods, endodontic cement type and placement technique to be used affected the bond strength of these cements.