Yerel iktisadi kalkınma bağlamında mikrokredi uygulamalarının istihdama etkisi ve Karaman ilinde bir uygulama

Abstract

Mikro kredi, dar gelirli insanların geçimlerini sağlayabilmeleri, kendi işletmelerini kurmalarıveya geliştirmeleri için verilen krediler ile tasarruf hizmetleri, iş geliştirme programları gibi diğerfinansal hizmetlerin tümüdür. Bangladeşli bir ekonomist olan Muhammed Yunusun ülkesindeyaşanan yoksulluğa çare arayışları esnasında yoksul insanların kişisel becerileriyle iyi işleryaptıklarını fakat teminat eksiklikleri nedeniyle ticari bankalardan uygun kredi alamadıklarınıgörmüştür.. Kendi birikimleri ve mal varlığı olmayan kişilerin başlangıç sermayesine ulaşımınısağlamak, yoksulla finansal piyasalar arasındaki uçuruma bir köprü atmak amacıyla 1983 yılındaGrameen Bankası kuruldu.Dünya Bankası mikrofinans kuruluşlarının `Gelişmekte olan ülkeler `(GOÜ) 'de 16 milyonun üzerinde insana hizmet sunduğunu belirtmektedir.Grameen Bank Uygulaması : Projede ihtiyaç sahibi yoksul bireylere maddi teminat talepetmeksizin işlerini geliştirmeleri için küçük miktarlarda krediler sağlandı.Hindistan'da, krediye olantalep hem çok yüksek hem de çok çeşitli oldu. Kırsal kesimin kalkındırılması ve bu kesimdeki fakirnüfusun azaltılması amaçlarıyla 1978 den itibaren devlet destekli kırsal kalkınma programlarıbaşlatılmıştır.1970'li yıllardan itibaren Endonezya'da gerek kamu bankaları yoluyla ihtiyaçsahiplerine piyasa faiz oranlarının altında kredi sunulmaya başlanmış ve gerekse yarı formel yöreselkredi kuruluşlarının ortaya çıkması teşvik edilmiştir.Rusya'daki mikrokredi uygulamasınabaktığımızda 1990'lı yılların sonlarına doğru ortaya çıkan bu alandaki kuruluşların daha çok küçükişletmelerin desteklenmesi ve köy bankacılığı (village banking) sistemi üzerinde yoğunlaştıklarıgözlemlenmektedir.Amerika Birleşik Devletleri'nde mikrokredi alanındaki ilk uygulamaların1980'lerin ortalarında başlatıldığı bilinmektedir. 1991 yılında mikrofinansla ilgili bir tasarınınyasallaşması ile bu alanda çok büyük bir adım atılmış ve bu sayede günümüzde 200 den fazlamikrokredi ve mikrofinans kuruluşunun federal hükümet fonlarından yararlandırılması sağlanmıştır.Mikrokredi uygulamalarının özellikle Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde kırsal kadınınyoksulluğu azalmasında,kadın ve çocukların daha sağlıklı yaşam sürmelerinde ,çocukların eğitimöğretimolanakları artmasında ve kırsal kadın sosyal olarak güçlenmesinde çok önemli katkılarıolmuştur.Türkiye'de formal yapıdaki kurumların yanısıra, yarı formal organizasyonlar da mikrokredihizmeti vermektedirler.Türkiye'de kadın girişimciliğinin geliştirilmesine yönelik mikrokrediuygulamaları olarak Maya ve Türkiye Grameen Mikrokredi Projesi gösterilmektedir. Türkiye'de tamanlamıyla mikrokredi çalışmalarını ilk başlatan Kadın Emeğini Değerlendirme Vakfı (KEDV)olmuştur.Ortaya çıkan sonuçların da gösterdiği gibi, mikrokredi uygulamasının en önemli zorluğuhizmetin verildiği müşterilerin maddi imkanlarının yok denecek kadar kısıtlı olmasıdır. Mikrokredifaaliyetlerini düzenleyici ve sektörü teşvik edici bir yasaya acil ihtiyaç duyulmaktadır. Bu sayedehem ilgili kuruluşların farklı yükümlülüklerle karşılaşma olasılığı ortadan kalkmış olacak hem desektöre girmek isteyen kuruluşlar önündeki yasal belirsizlik ortamı giderilmiş olacaktır. Başarılıdünya uygulamaları yakından takip edilmeli ve Türk halkının sosyokültürel yapısıyla Türkiyeekonomisinin gerçekleri dikkate alınarak uygulanmasına çalışılmalıdır. Sonuç olarak ?Yoksulluk aslabir kader değildir ve mikrokredi yoksullukla savaşta etkili bir araçtır?. Ancak mucize dönüşümlerdenziyade uzun zaman diliminde sonuç vermeyi hedefleyen bir yoksullukla savaşım projesidir

Microcredit is the wide range of financial services where the impoverished areprovided loans for use as capital to make a living, start or expand their own businesses andothers such as saving services and business development programs. During his search for aremedy, a Bangladeshi economist, Muhammad Yunus observed that the poor were doinggood jobs using their personal skills but they were not granted appropriate loans fromcommercial banks since they lacked collateral. Grameen Bank was founded in 1983 for thepurpose of providing the people who lack personal savings or assets with access to the initialcapital and bridging the gap between the poor and financial markets. The World Bank hasstated that microfinance organisations serve more than 16 million people in DevelopingCountries.Grameen Bank: With this project, small amounts of money were loaned to theimpoverished to develop their businesses without requiring collateral. In India demand for theloan was both very high and various. For the purposes of developing the rural and reducingthe population of the impoverished living in those regions, subsidized rural developmentprograms have been launched since 1978. Since 1970s, not only have they started to provideloans below the market interest rates for needers through state banks in Indonesia, but alsothey have encouraged the emergence of semi-official local loan organizations. When weanalyze the microcredit application in Russia, it is seen that the organisations in this field,started towards the end of 1990s, centred mostly upon supporting small businesses and villagebanking system. It is known that the first applications of microcredit were started towards themidst of 1980s in the United States of America. In 1991, with the enactment of a draftregarding microfinance, a considerable step was taken and therefore, more than 200microcredit and microfinance organisations were provided to benefit from federal governmentfunds nowadays.In developing countries like Turkey, microcredit applications have contributed to thedecline of rural women?s poverty, women and children?s leading healthier lives, improvementof education opportunities and women?s gaining social strength. Together with the officialorganisations in Turkey, semi-official organisations also provide loan servicing. Maya andTurkish Grameen Microcredit Programs can be set as examples of microcredit applicationsintended for the development of women's entrepreneurship in Turkey. Kadın EmeğiniDeğerlendirme Vakfı (KEDV) (foundation for the support of women's work), was the first inTurkey to launch the microcredit works strictly.As it is understood from the results, the most significant hardship of the microcreditapplication was that the financial opportunities of the customers were almost non-existing.We are in urgent need of legislation that will regulate the microcredit operations andencourage the sector. Thus, both the possibility of related organisations? confronting byvarious obligations shall be removed and the legal environment of uncertainty before theorganisations that wish to enter the sector shall be eliminated. Successful world applicationsshall be followed closely and tried to be applied by taking into consideration the socioculturalstructure of Turkish people and facts of Turkish economy. As a result, ?poverty is not fate andmicrocredit is an effective tool for alleviating poverty?. However, rather than a miraculoustransformation, it is an anti-poverty programme which aims to give results in the long run