Türk iş hukukunda üçlü ilişkiler bağlamında asıl işveren-alt işveren ilişkisinin geçici iş ilişkisi ile karşılaştırılması

Abstract

Geçici iş ilişkisini çalışma konusu yapmamızda, kurumun 1960'lı yıllardan başlayarak Türk çalışma hayatı uygulamasında da kendisini göstermesine rağmen daha yakın tarihe kadar, bu konu üzerinde hukuki değerlendirme yapılarak yasal bir düzenleme yapılmayışı etken olmuştur. Literatürde esneklik temelli üçlü sözleşmesel ilişkiler iki başlık altında ele alınmıştır. Bunlar; `asıl işveren -alt işveren ilişkisi` ve `geçici iş ilişkisi` olarak tanımlanmıştır. Bu ele alınan başlıklara işyeri devrine bağlı olarak devreden, devralan işveren ve işçi arasındaki üçlü ilişki İş Kanunu'nda ve Türk Borçlar Kanunu'nda içeriğinde günümüz hayatında var olan iş sözleşmesinin devri ile ortaya çıkan yukarıda belirttiğimiz üç taraf arasında ortaya çıkan ilişkiyi eklemek mümkündür. Belirttiğimiz bu ilişkilerde devirde oluşan yeni bir işveren ortaya çıkmakta ve işverenlerin yönetim hakkı, işçiyi koruma borcu, ücret, fazla mesai ve diğer haklardan sorumluluk ve asıl olan işin sona ermesi ile ortaya çıkan tazminatların işverenlerden tahsiline ilişkisinin sorunlar önem kazanmaktadır.Bu durumu yukarıda değindiğimiz hususlar altında dört ana başlık halinde ele alınarak `asıl işveren-alt işveren ilişkisi`, `geçici iş ilişkisi`, üçlü bağlamda alt işveren-asıl işveren ilişkisinin `geçici iş ilişkisi` ile karşılaştırılması ve ortaya çıkan durumların analizi ile birlikte, tanımlar, doktrin görüşleri, Yargıtay Kararları ve uygulamadaki sorunlara değinilmiştir.

Although the institution showed itself in the Turkish working life practice starting from the 1960s, the fact that the institution did not make a legal regulation by making legal evaluation on this issue was effective in making the loan business relationship subject of study. In the literature, flexibility-based tripartite contractual relationships are discussed under two headings. These; `Principal employer relationship`, `subcontractor relationship` and `temporary employment relationship`. Although it does not include the triple relationship between the employer and the employer, which is transferred in connection with the transfer of the workplace, within the scope of the Labor Law, it is possible to add the relationship between the three parties mentioned above with the transfer of the existing employment contract. In these relations, a new employer emerges during the transfer and the problems related to the management right of the employers, responsibility for protection of the employee, responsibility for wages, overtime and other rights, and the collection of the indemnities arising from the termination of the actual work become important. Considering this situation under four main headings under the above-mentioned issues, the comparison of `principal employer-subcontractor relationship`, `temporary employment relationship`, the relation of subcontractor-principal employer relationship with `loaned business relationship in triple context, and analysis of the emerged situations, definitions, opinions of the doctrine, decisions of the Supreme Court and problems in practice are mentioned.