Associations between dyadic adjustment and psychological symptoms: A preliminary study for assessing therapeutic change for couples

Abstract

Bu araştırmanın en temel amacı; evli çiftlerde görülen bireysel semptomlar ve çift uyum düzeyi arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın bir diğer amacı ise, üç aylık sistemik terapi süreci sonundaki çift uyum düzeyi ve bireysel semptomların ilişkisine bakmaktır. Bu araştırmada kullanılan ölçekler İstanbul Bilgi Üniversitesi Danışmanlık Merkezi'nde stajyerler ile çalışan birey, çift ve ailelerden toplanmıştır. Araştırmada, romantik ilişkisi olan 23 kadından alınan datalar kullanılmıştır. Terapiye başvuran katılımcılarının çoğunun kadın olması ve doldurdukları ölçeklerde eksik bilgilerin bulunmaması sebebi ile kadın katılımcılardan alınan ölçekler kullanılmıştır. Terapi sürecinde ilişkisel (Çift Uyum Ölçeği) ve bireysel semptom (Bireysel Semptom Envanteri) puanlarının ve bu iki kavram arasındaki ilişkinin nasıl değiştiğini anlamak için ilk seansta alınan bireysel ve ilişkisel semptom dataları, üç aylık terapi süreci sonunda alınan data sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Analiz sonuçlarına göre terapiye başlamadan önceki dönem içerisinde çift uyum düzeyi ve bireysel semptomlar arasında negatif bir ilişki bulunmuştur. Üç aylık sistemik terapi süreci sonucunda çift uyumu ve bireysel semptomlar arasındaki ilişki zayıflamıştır. Üç aylık terapi süreci sonunda, bireylerin çift uyum puanları yükseldikçe, (özellikle çift doyum ve çift duygu ifade) bireysel semptomlarının (özellikle depresyon, kaygı, olumsuz benlik ve somatizasyon) azaldığı görülmüştür. Bu sonuçları daha detaylı anlamak için çift terapisi sürecindeki dört kadın danışandan alınan bireysel ve ilişkisel semptom puanları betimleyici olarak incelenmiştir. Sonuçlar literatür ışığında tartışılmış, araştırma ve klinik uygulamalar ele alınmıştır.

The main purpose of this study is analyzing the relation between individual symptoms of married people and their dyadic adjustment scores. The other purpose of the study is looking at the relation between individual symptoms and dyadic adjustment after three months of systemic therapy. The scales that were used in this study were collected from individuals, couples and families working with interns of at the Psychological Counseling Center of Istanbul Bilgi University. 23 women who currently are in a romantic relationship were used for the purposes of this study. The sample is formed up of female participants because of the majority of the participants who applied for psychotherapy was female and they had less missing information. Individual (Brief Symptom Inventory) and relational (Dyadic Adjustment Scale) data received from the participants in the first session are compared with the data obtained three months later for examining the relationship between these constructs as well as to see how these scores change during the therapy process. The analysis shows a negative correlation between dyadic adjustment and individual symptoms before therapy. This relationship is seen as weakened after three months of systemic therapy. After three months of therapy, it was observed that as dyadic adjustment scores of individuals increased (especially dyadic satisfaction and affection expression), individual symptoms decreased (especially depression, anxiety, negative-self and somatization). In order to understand these conclusions in detail, changes in the relational and individual symptom scores of four women in couple therapy, have been examined descriptively. The results were discussed in the light of the existing literature and clinical and research implications were addressed.