Subakromiyal impingement sendromunda skapular proprioseptif nöromusküler fasilitasyon tekniklerinin ağrı ve fonksiyonellik üzerine etkisi

Abstract

Çalışmamızın amacı Subakromiyal İmpingement Sendromu (SİS) olan hastalarda egzersiz tedavisine ek olarak uygulanan skapular proprioseptif nöromusküler fasilitasyon (PNF) tekniklerinin ağrı, basınç ağrı eşiği (PPT), eklem hareket açıklığı (EHA), fonksiyonellik, skapular diskinezi, aktif tetik nokta sayısı ve duygu-durum üzerine etkilerini belirlemektir.Çalışmaya 20-60 yaş aralığında ve SİS tanısı olan 32 olgu dahil edildi. Olgular randomize olarak iki gruba ayrıldı. Egzersiz grubuna 12 seanslık egzersiz programı uygulandı. PNF grubuna aynı egzersiz programıyla birlikte skapular PNF teknikleri uygulandı. Olguların ağrı düzeyleri Görsel Analog Skala (GAS), basınç ağrı eşiği değerlendirmesi algometre, EHA değerlendirmesi dijital gonyometre, fonksiyonel durumları DASH (Kol Omuz ve El Sorunları Anketi), skapular diskinezi varlığı lateral skapular kayma testi (LSKT), tetik nokta varlığı Travell ve Simons kriterleri, anksiyete ve depresyon durumları Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD) kullanılarak tedavi öncesi ve 6 haftalık tedavi sonrası olmak üzere 2 kez değerlendirildi. Tedavi sonunda hasta memnuniyeti Global Değişim Ölçeği ile değerlendirildi.Tedavi sonunda iki grupta da GAS, bazı kasların PPT değerleri, EHA, DASH skoru, total aktif tetik nokta sayısı ve HAD alt parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı düzelme bulundu (p<0,05). PNF grubunda bazı kasların PPT değerleri, internal rotasyon EHA, DASH skoru ve total aktif tetik nokta sayısındaki iyileşmede egzersiz grubuna kıyasla istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). PNF grubunda skapular diskinezideki iyileşme istatistiksel olarak anlamlı iken, egzersiz grubunda skapular diskinezide istatistiksel düzeyde anlamlı iyileşme yoktu (p>0,05). Gruplar arasında ise skapular diskinezideki iyileşmede istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tedavi sonunda PNF grubundaki olguların %56,3'ü, egzersiz grubundaki olguların ise %12,5'i tedavi öncesine kıyasla çok daha iyi olduğunu belirtti.Bu çalışma sonucunda SİS tedavisinde egzersizlere ilave olarak uygulanan skapular PNF teknikleri, yalnız egzersiz uygulamalarına karşı PPT, EHA, fonksiyonellik ve aktif tetik nokta sayısı üzerinde daha etkili bulundu.Anahtar kelimeler: Subakromiyal İmpingement Sendromu, Skapular PNF, Skapular Tedavi

The aim of this study was to investigate the effects of scapular proprioceptive neuromuscular facilitation (PNF) techniques applied in addition to exercise therapy in patients with Subacromial impingement syndrome (SIS) on pain, pressure pain threshold (PPT), range of motion (ROM), functionality, scapular dyskinesis, active trigger points and emotional state.32 patients between the ages of 20-60 diagnosed with SIS were included in the study. The patients were randomly divided into two groups. The exercise group received an exercise program of 12 sessions. Scapular PNF techniques were applied to the PNF group with the same exercise program. Patients were evaluated twice; one before and one after 6 weeks of treatment; using Visual Analogue Scale (VAS) for pain, algometer for PPT, digital goniometer for range of motion (ROM), The Disabilities of Arm, Shoulder and Hand (DASH) for functional status, lateral scapular slide test (LSST) for scapular dyskinesis, Travell and Simons criteria for trigger point and Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) for emotional state. At the end of treatment patient satisfaction was evaluated with Global Change Scale.After treatment, statistically significant improvement was found in VAS, PPT values of some muscles, ROM, DASH score, total number of active trigger points and subparameters of HADS in both groups (p<0,05). There was a statistically significant difference in DASH score, internal rotation ROM, PPT values of some muscles and total number of active trigger points in PNF group compared to exercise group (p<0,05). While there was a statistically significant improvement in scapular dyskinesis in the PNF group (p<0,05), there was no statistically significant improvement in scapular dyskinesis in the exercise group (p>0,05). And there was no statistically significant difference in the improvement of scapular dyskinesis between the groups (p>0,05). After treatment, 56,3% of the patients in the PNF group and 12,5% of the patients in the exercise group stated that they were much better than before treatment.As a result of this study, additional scapular PNF techniques to exercises were found to be more effective on PPT, ROM, functionality and number of active trigger points than exercise alone.Key words: Subacromial Impingement Syndrome, Scapular PNF, Scapular Treatment