Türkiye ve AB tarım sektöründe izlenen üretim-istihdam politikaları ve üyelik yolunda Türkiye`nin izlemesi gereken olası stratejiler

Abstract

Üretim ve istihdamda başarıya güçlü ve sürekliliği sağlanmış bir ekonomi ileulaşılabilir. Bu durum tarımsal üretim ve istihdam içinde geçerlidir. Güçlüekonomilerin temeli ise çağdaş ve sürdürülebilir tarım politikalarından geçer.Artık tüm politik süreçler gibi tarımsal üretim ve istihdam politikaları dauluslar üstü kuralların ve düzenlemelerin etkisi altındadır. Küreselleşme süreci ilebirlikte dünya ekonomik ve ticari iklimi, korumacı politikaları geride bırakarak, ortakkuralların uygulandığı bir yapıya doğru çevrilmekte ve bu süreç global politikalarladerinleştirilmeye çalışılmaktadır. Tarımda da aynı süreç söz konusudur.Uluslararası sistemde geçerli olan ve tarım politikalarını yönlendiren DünyaTicaret Örgütü, dolayısıyla Dünya Tarım Örgütü tarım anlaşması kararları ve ABOrtak Tarım Politikaları, tüm ülkeler gibi ülkemizi de yakından ilgilendirmektedir.Türkiye'de tarımsal yapıda nitel ve nicel değişmeler yaşanmaktadır. Değişimlerulusal politika önceliklerinden çok, uluslararası politik gereklere görebiçimlenmektedir. Kısaca global tarım politikaları düzenleyici bir tarzda ülkelerintarım politikalarına yön vermektedir.Günümüzde küreselleşme sürecinde teknolojik gelişmeler ve uluslararasıticaretteki gelişmeler üretimin talep doğrultusunda gerçekleşmesini sağlayacakpolitika önlemlerinin alınmasını ve bilgi akışının sağlanmasını gerektirmektedir.Türkiye de bu süreci yakalamak için uzun vadeli bir tarım stratejisi oluşturmuş ve bukonsept içerisinde tarımsal üretim ve istihdamı aşama aşama gerçekleştirmeyeçalışmaktadır.Türkiye tarım stratejinin amacı; kaynakların etkin kullanımıyla ekonomik,sosyal, çevresel ve uluslararası yükümlülükler çerçevesinde kalitesi yüksek vesürdürülebilir bir tarım sektörünün oluşturulmasıdır.AB tarımında izlenen üretim- istihdam politikaları, Ortak Tarım Politika'larınınbir sonucudur. Avrupa Birliği Ortak Tarım Politikası ise uygulanan politikalar içindeen kapsamlı ve karmaşık olanıdır ve bu politikalar zaman içerisinde değişimeuğramışlardır.Ülkemizin tarım politikalarında ki doğrultu, sorunlarımızın içeriğinde gizlidir.Bu sorunlar; yatırımı gerçekleştirmede sermaye, uygulamada eğitilmiş insan,sürdürülebilir üretim teknikleri ve pazarlamadır.Ülkemiz tarım sektörünün avantajları; ülkenin büyüklüğü ve konumu, yeraltı veyerüstü su kaynaklarının yeterliliği ile dinamik nüfus yapısıdır. Dezavantajlarımız iseeğitim yetersizliği, tarım arazisinin aşırı parçalanmış olması ve geleneksel tarımuygulamalarıdır.Tarımda bir geçiş dönemi süreci yaşamaktayız ve bu durum tarımsal sorunsalınen önde gelen nedenidir. Ülkemiz özellikle verimlilik ve rekabet gücünün artmasınaimkân verecek etkin makine ve teknoloji kullanımı, kırsal ve tarımsal altyapının vetarım işletmelerinin yapısının iyileştirilmesine ve tarım ürünleri fiyatlarının toplulukve dünya fiyatlarına yaklaşmasına imkân verecek politikalara ağırlık vermekdurumundadır.

It is possible to reach the success in production and employment by a strongand sustainable economy. This is also true for agricultural production andemployment. Strong economies necessitate contemporaneous and sustainableagricultural policies.Agricultural production and employment policies as well are affected byinternational rules and regulations as all political processes. With globalization worldeconomics and trade are becoming a system in which common regulations are ineffect, and this process is now deepened using global policies. The same applies inagriculture as well.World Trade Organization, effective internationally and directing globalagricultural policies, thereby the decisions made in accordance with the WTOAgricultural Agreement and EU common agricultural policies highly concern ourcountry as well as all other countries. Both qualitative and quantitative changes aredue in Turkey?s agricultural structure. These changes shape up according tointernational policy necessities rather than to national policy priorities. In short,global agricultural policies lead national agricultural policies in the manner ofregulator.In the course of globalization, technological and global trade developmentsnecessitate taking policy measures to allow for demand-oriented production and theprovision of information flow. To catch up with this progression, Turkey hasdeveloped a long term agricultural strategy and, within this concept, made an attemptto realize gradually agricultural production and employment.The objective of Turkey?s agricultural strategy is to create an environment forthe formation of a high quality and sustainable agricultural sector under theframework of economic, social, environmental, and international obligations throughefficient resource allocation.EU agricultural production and employment policies are a result of commonagricultural policies. EU common agricultural policy is the one most comprehensiveas well as complicated among the policies applied and these policies have changed inthe course of time.The direction of our national agricultural policies is hidden in the content ofour problems. These problems include capital for investments, practically educatedhuman capital, sustainable production techniques and marketing.The advantages of our nation?s agricultural sector include the size andlocation of our country, the adequacy of surface and subsurface water resources andthe dynamic population structure. Our disadvantages are inadequate education, overdivisionof farmland and conventional farming techniques.We have been undergoing a transition period in agriculture and this situation isthe leading cause of agricultural problematics. Turkey is now in a position topromote policies which allow especially for a) increases in productivity gains andrivalry power, b) improvements of rural/agricultural infrastructure as well as farmenterprise structure, and c) provisions of reducing the unfavorable price gap betweendomestic and foreign farm products