Leishmania tropika majör ile enfekte edilmiş makrofajlarda antimon`un proinflamatuar sitokinler ile reaktif nitrojen ve oksijen metabolitleri üzerine etkisinin araştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışmada Antimonun etki mekanizmasını açıklamaya yönelik olarak, Leishmania Tropika Majör ile enfekte edilmiş makrofajlarda Antimon'un proinflamatuar sitokinler ile reaktif nitrojen ve oksijen metabolitleri üzerine etkisini araştırdık. Bu amaçla J774 serisi makrofajlar kullanarak 24 kuyulu doku kültür kaplarında makrofaj kültürü yapıldı. Makrofajlardan sadece lipopolisakkarit, antimon ve Leishmania uyguladığımız gruplar kontrol olarak kullanıldı, Promastigotlarla enfekte edilen makrofaj kültürlerine değişik dozlarda antimon uygulanarak çalışma grubu oluşturuldu. Süpematanlar 2-6-12-24-48-72 saat aralıklarla toplandı ve bunlardan interlökin-6 (İL-6), tümör nekrozis faktör-a (TNF- a), interferon-^ (İFN-y), nîtrit (N02) ve hidrojen peroksit (H2O2) ölçüldü. İL-6, İFN-y ve H2O2 seviyeleri Antimon verilen Leishmania paraziti ile enfekte edilmiş makrofajlarda sadece enfekte edilmiş makrofajlara göre yaklaşık olarak 2,5 kat yüksek bulunurken TNF-a seviyeleri yaklaşık 7 kat, N02 seviyeleri 1,5 kat yüksek bulundu. Antimonun etkisi değişik doz ve zamanlara göre değerlendirildiğinde İL-6 için 500 ug/ml ve 24. saatte TNF-a 750 ug/ml 72. saat, İFN-y 'Çin 750 ug/ml ve 48.saat, H202 ve NO için ise 1000 ug/ml ve 72. saatlerde maksimum stimulasyon görüldü. Çalışmamızda, Antimonun enfekte makrofajlarda pro-enflamatuar sitokinleri stimule ederek dolaylı yoldan NO ve H202 seviyelerini artırdığı, NO ve H2O2 'in de sitotoksik mekanizmayla antiparaziter etki oluşturabileceği gösterilmiştir. Çalışma, toksik, pahalı ve ithal bir ilaç olan antimonun etki mekanizmasının kısmen gösterilmesi ile, benzer mekanizmaya sahip, yan etkisi daha az olan, daha ucuz ve temin edilmesi daha kolay olan yeni tedavi yöntemlerinin araştırılabilmesi için referans olabilir. Anahtar Kelimeler. Antimon, Makrofaj, Leishmania, Sitokinler, Nitrik oksit, Hidrojen peroksit. vın

SUMMARY In this study, we investigated the effects of antimonial compounds in macrophage infected with Leishmania tropica major on proinflammatory cytokines and reactive nitrogene and oxygen species to explore the action mechanism of antmonial compounds. To this aim, J774 cell line macrophage culture were made in 24 well plates. To obtained the control groups, only lipopolysaccaride, Leishmania promastigotes and antimonium applied to the macrophage cultures. Working groups were constituted which various doses antimonium applied after infected macrophages. Supematans were collected 2-6-12-24-48-72 hours interval and then İL-6, TNF-a, İFN-y, N02 and H202 were measured. İL-6, İFN-7 and H2O2 levels decreased 2,5 fold and TNF-a levels decreased 7 fold, NO2 levels decreased 1,5 fold in antimonium applied enfected with Leishmaniasis groups then only enfected group. The effects of Antimonial compounds eveluated with different doses and periods 500 p,g/ml and 24. hours for İL-6, 750 ug/ml and 72. hours for TNF-a, 750 ug/ml and 48. hours for İFN-y, 1000 ug/ml and 72 hours for H2O2 and NO seems to be the best time and doses for stimuli. In this study we have shown that Antimonial compounds stimulate the production of NO and H2O2 levels indirectly via the stimulation of pro-inflammatory cytokines in infected macrophages. NO and H2O2 have antiparasitic affect by cytotoxic mechanisms. This study may be a good reference to search new treatment methods which are less expensive, having less adwerse effect and similar action mechanism with antimonial compound and easier to obtain by exploring partly the mechanisms of action of antimonial compounds. Key Words: Antimonial compouds, Macrophage, Leishmania, Cytokines, Nitric oxide, Hydrogen peroxide. DC