Tip 2 diabetes mellitus tedavisinde repaglinid ve gliklazidin glisemik parametreler üzerinde olan etkilerinin standart mixed meal testi ile karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışma tip 2 diyabetli hastalarda 6 aylık Gliklazid tedavisi ve sonrasında 6 aylık Repaglinid tedavisinin glisemik parametreler üzerine olan etkilerini değerlendirmek amacıyla yapıldı. Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı Polikliniği'ne 2001 ile 2003 yıllan arasında başvuran çalışmaya katılmayı kabul eden 30 hasta alındı. Çalışmayı 26 hasta tamamladı ve değerlendirmeler bunun üzerinden yapıldı. Çalışma kapsamına ortalama yaşı 46.3 ± 9.8 (32 ile 62 arası) olan ve daha önce oral antidiyabetik ve/veya insülin kullanmamış 26 tip 2 diyabetik hasta alındı. Hastalara çalışma başlangıcı, 6. ve 12. aylarda açlık kan örneklemesi yapıldı ve standart mixed meal testi uygulandı. Çalışmanın ilk 6 ayında Gliklazid tedavisi sırasında 1 hasta yan etki (ciddi hipoglisemi), 1 hasta tedavide yetersizlik, 2 hasta takipsizlik nedeniyle çalışma dışı kaldı. Bunun dışında Gliklazid ve Repaglinid tedavileri emniyetli ve iyi tolere edilen tedaviler idi. Gliklazid tedavisi ile glikozile hemoglobin, açlık kan glukozu ve glukozun total postprandiyal Eğri altındaki alanı (AUC) düzeyleri tedavi öncesine göre anlamlı olarak azaldı. Repaglinid tedavisi ile Gliklazid tedavisine ve çalışma başlangıcına göre glikozile hemoglobin, postprandiyal AUC- erken faz ve total glukoz düzeylerinde anlamlı azalma, erken faz insülin salmımmda artışda anlamlı yükselme gözlendi. Repaglinid tedavisi ayrıca çalışma başlangıcına göre anlamlı olarak açlık kan glukoz düzeylerinde azalma ve total postprandiyal AUC insülin düzeylerinde artma sağladı. Repaglinid tedavisi ile elde edilen erken faz insülin salmımmdaki düzelme ve postprandiyal hipergliseminin tedavisi, başta kardiyovasküler hastalıklar olmak üzere tip 2 diyabetin makrovasküler ve mikrovasküler komplikasyonları üzerine olumlu etkilerde bulunabilir. Anahtar Kelimeler: Repaglinid, Gliklazid, Standart Mixed Meal Testi, Postprandiyal Hiperglisemi, tip 2 diyabet. vii

ABSTRACT The present study was carried out to evaluate the effects of 6-month Gliclazide and subsequent 6-month Repaglinide treatments on glycemic parameters. The study recruited 30 patients who applied for the outpatient clinic at the Deparment of Endocrinology and Metabolism of Harran University, Faculty of Medicine between 2001 and 2003 years. Twenty-six patients completed the study and the evaluations were performed with them. With a mean age of 46.3 ± 9.8 years (ranged 32-62), 26 type 2 diabetic patients who did not use any oral antidiabetics and/or insulin previously. Fasting blood samples were obtained and standard mixed- meal test (SMMT) was performed at initial, 6 and 12 month of the study. At the first 6 month of therapy 4 patients left the study with Gliclazide treatment; 1 for adverse effect (severe hypoglycemia), 1 for ineffective therapy and 2 for the lose of follow-up. Otherwise both Gliclazide and Repaglinide treatments were safe and well-tolerated. The levels of glycosylated hemoglobin, fasting blood glucose and Area under the curve (AUC) for glucose at SMMT significantly decreased in Gliclazide-treated patients compared with baseline. Repaglinide induced significant decrease in glycosylated hemoglobin, postprandial AUC for early phase and total glucose and increase in increment of early insulin secretion compared with both Gliclazide and baseline. Also Repaglinide treatment significantly decreased fasting blood glucose and increased total AUC insulin levels when it is compared with baseline alone. The improvement of early phase insulin secretion and the management of postpradial hyperglycemia with Repaglinide treatment may lead to the reduction in macrovascular and microvascular complications of diabetes mellitus, particularly in cardiovascular diseases. Key Words: Repaglinide, Gliclazide, Standard Mixed-Meal Test, Postprandial Hyperglycemia, Type 2 Diabetes Mellitus. vm