Soluk tutma nöbeti geçiren çocuklarda p dalga dispersiyonu

Abstract

Amaç: Bu çalışmada supraventriküler aritminin bir belirteci kabul edilen P dalga dispersiyon süresinin; soluk tutma nöbeti geçiren çocuklarda normal hasta grubuna göre artıp artmadığının araştırılması amaçlanmaktadır.Soluk tutma nöbetleri süt çocukluğu ve erken çocukluk döneminde sık görülen ve çocukları kardiyak hastalık şüphesi ile pediatrik kardiyoloji polikliniklerine başvurmaya yol açan bir klinik tablodur. Nöbetler, minör travma ya da emosyonel stres sonrası ağlama, ağlamanın bir evresinde solunumun ekspiryum fazında durması, bunun sonucunda ciltte soluklaşma ya da morarma şeklinde renk değişikliği ve takiben bilinç ve yaygın kas tonusu kaybı ile karakterizedir.Atak sırasında meydana gelen renk değişikliğine bağlı olarak soluk (pallid), siyanotik ya da miks tip olarak sınıflandırılırlar. Etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte otonom sinir sisteminin disregülasyonuna bağlı olarak ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bugüne kadar atakların benign olduğu ve otonom sinir sisteminin olgunlaşması ile düzeldiği düşünülmekle birlikte son yayınlarda, uzun süreli izlem sonrası epilepsi gelişen olguların bulunduğu ve soluk tutma nöbeti geçiren çocukların ileri yaşlarda daha fazla senkop geçirdikleri bildirilmektedir.P dalga dispersiyonu (PDD) , EKG derivasyonlarındaki en uzun ve en kısa P dalga süresi arasındaki fark olarak tanımlanmıştır. EKG'deki P dalgası atriyum depolarizasyonunu göstermektedir. Düzensiz ve yavaş atriyal uyarı iletiminin, p dalga süresinin uzamasına ve PDD' un artmasına yol açtığı ileri sürülmüştür. Çalışmamızda birçok hasta grubunda supraventriküler aritmi riskinin belirlenmesinde yararlı olduğu gösterilen P dalga dispersiyonu soluk tutma nöbeti ile başvuran çocuklarda incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya 47 soluk tutma nöbeti tanısı alan hastalar ile kontrol grubu için 36 normal sağlıklı çocuk çalışmaya alındı. Hastaların elektrokardiyografik incelemeleri on iki derivasyonlu 25 mm/sn hızında ve 10 mm/mV standardizasyonunda çekim yapan EKG cihazı ile yapıldı. Tüm ölçümler elle ve bir kişi tarafından yapıldı. Elektrokardiyogramda (EKG) bazal değerlendirme (ritm, hız, QRS aksı, atriyal dilatasyon, ventrikül hipertrofısi, repolarizasyon bozuklukları) yapıldıktan ve normal olduğu saptandıktan sonra EKG'de bütün derivasyonlarda P dalgaların süreleri hesaplandı. Çalışmada istatistiksel analizler SPSS 22.0 programı kullanılarak yapıldı ve p < 0,05 olması anlamlı olarak kabul edildi.Bulgular: Pmax ve Pmin değerleri hasta grubunda sırasıyla 0,070 ± 0,02 sn ve 0,040 ± 0,02 sn, kontrol grubunda 0,070 ± 0,02 sn ve 0,045 ± 0, 02 sn bulundu. Bu değerlerin farkı olan P dispersiyon değeri de hasta grubunda 0,025 ± 0,17 sn, kontrol grubunda 0,219 ± 0,01 sn saptanarak her iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı (p=0,271).Sonuç: Soluk tutma nöbeti geçiren çocuklarda Pmin, Pmax ve P dalga dispersiyon süreleri açısından kontrol grubuna göre anlamlı bir fark bulunmadı. Bu sonuçla soluk tutma nöbeti geçiren çocuklarda atrial iletimin etkilenmediği söylenebilinir.Anahtar kelimeler: Soluk tutma nöbeti, supraventriküler aritmi, p dalga dispersiyonu

Objectives: In this study, we aimed to evaluate P wave dispersion which is considered a marker of supraventricular arrhythmia in children with breath holding spells and compare to the normal group.Breath-holding spell is a frequently observed clinical entity in infancy and early childhood. Affected children are usually referred to paediatric cardiology and neurology clinics for exclusion of heart disease or epileptic seizures (1). The diagnosis is possible by observation of typical attacks following minor trauma or emotional stress. The attacks are characterized by a crying period, followed by a noiseless state of expiration accompanied by colour change in the skin as paleness or cyanosis, and finally loss of consciousness and postural tone.Two types are defined as pallid and cyanotic based on the colour change during the spells. Some children may have mixed type attacks. Although the etiology is not known, autonomic dysfunction and increased vagal tonus leading to cardiac arrest and cerebral anoxia are considered to play a role. Previously, these attacks were considered as benign and they were thought to resolve spontaneously with maturation of the autonomic nervous system; however, recent prospective studies have shown presence of patients with syncopal attacks later in lifeP wave dispersion (PWD) is defined as the difference between the longest and shortest duration of a P wave in an electrocardiogram (ECG). The P wave in an ECG refers to atrium depolarization. Irregular and slow atrial stimulus transmission has been suggested to lengthen the duration of the P wave and increase PWD. In this study, P wave dispersion, which is a marker of regional differences in atrium depolarization in surface ECG and has been demonstrated to be beneficial in defining the risk of supraventricular arrhythmia in various patient groups, was studied in children presenting with breath-holding spells. Material and Method: Forty-seven patients with breath-holding spells and 36 normal healthy children as a control group were included in this study. Electrocardiographic examinations of the patients were performed using an ECG device working at a speed of 25 mm/sec and 10 mm/mV standardization. All measurements were performed manually and by a single individual. Following basic evaluations (rhythm, speed, QRS axis, atrial dilation, ventricle hypertrophy, and repolarization disorders) in the ECG and detection of all as normal, the durations of P waves in all derivations of the ECG were calculated. Statistical analysis in the study was performed using SPSS 22.0 program and p < 0.05 was accepted as significant. Findings: Pmax and Pmin values were 0.070 ± 0.02 sec and 0.040 ± 0.02 sec in the patient group, respectively and 0.070 ± 0.02 sec and 0.045 ± 0.02 sec in the control group, respectively. The difference between these two values, namely the P dispersion value, was 0.025 ± 0.17 sec and 0.219 ± 0.01 sec in the patient and control group, respectively. No significant difference was found between the two groups (p=0.271).Result: The durations of Pmin and Pmax and P wave dispersion in children with breath-holding spells were similar to the values in the control group. These findings suggest that atrial conduction is probably unaffected in children with breath-holding spells. Nevertheless, studies performed in larger scales are needed to support this finding.Keywords: Breath-holding spells, supraventricular arrhythmia, p-wave dispersion